Transkription / Homiliae Super Eze... [49

Liber Omelia VIII Sed beati hieronymi ſcripturā legentes agnouimꝰ: quia hāc ſententiā in hebrea veritate ita poſitā: non quidē iuxta verbū ſed iuxta ſenſum inuenerit. Queri etem̄ poteſt cur poſtꝙͣ dictum eſt. Unūquodqꝫ velabat corpus ſuū. Statim ſubditur. Et alterū ſimiliter velabat̉. Si enim diceret vnū ex altero: ⁊ alterū loquendi ratio ſtaret. Poſtꝙͣ vero dictū eſt. Unūquodqꝫ. Cur addit̉: alterū cum in vnoquoqꝫ omnes cōprehendunt̉: Sed ſi ⁊ perfectorū vitā ⁊ proficientiū merita diſtinguimus: ⁊ vnūquodqꝫ ⁊ alterū non irratioabiliter poſitū videmus. Qui em̄ ⁊ ſua deflent: ⁊ virtutū pennas ad proximos in exemplū tendūt: ꝓculdubio perfecti ſunt. Sūt autē pleriqꝫ paruuloꝝ: qui eoꝝ lachrymas conſpiciūt ⁊ imitant̉: ⁊ qͥ nudi in ſuis pra uitatibus eſſe potuiſſent: ſanctos vigilātioreſqꝫ viros cōſiderant: mox ſuis prauitatibus irati accendunt̉: vt plangant ⁊ in flammāt̉ ad penitentiā: atqꝫ vt velare ſan ctos corpora ſua conſpiciūt: ita ip̄i quoqꝫ lachrymarū ſuarum alis velant̉. Scip̄os em̄ magnis increpatiōibus feriūt: cur qui virtutes nō habēt peccata ſua minime deplorant: ſi ⁊ illi adhuc plangere nō deſiſtūt: qui iam virtutū pennas per exempla ad ꝓximos tendūt. In quibus verbis ne ceſſe eſt vt nos qui paruuli adhuc ſumus perfectoꝝ ſemꝑ ⁊ virtutes ⁊ lachrymas ante mētis noſtre oculos ponamꝰ: immittemur que in illis aſpicimus: vt dū ceperimus per incremēta creſcere: poſſimus ab illo diſtricto examine mala que fecimus: velare. In aſſiduis em̄ fletibus in quotti diana noſtra penitentia: habemus ſacerdotē in celis qui interpellat pro nobis. De quo etiā per Iohannē dicit̉. Siquis peccauerit: aduocatū habemus apud patrem ieſum xp̄m iuſtum: ⁊ ip̄e eſt ꝓpiciatio pro peccatis noſtris.i. Ioh̓is.2. Ecce exultat animus cū aduocati noſtri potentiā audimus. Sed exultationē noſtrā ite rū remordet timor: quia ip̄e qui nobis ad uocatus eſt: dicit̉ iuſtus. Nos em̄ cauſas iniuſticie habemus: iuſtus vero aduocatus iniuſtas cauſas nullomodo ſuſcipit: nec verba dare pro iniuſticia conſentit. Quid ergo agimꝰ chariſſimi fratres mei Sed ecce occurrit animo quid agamus. Mala que fecimus: ⁊ deſeramus ⁊ accuſemus. Scriptū eſt. Iuſtus in principio accuſator eſt ſui. Prouerb̓. 18. Quilibet etem̄ peccator cōuerſus in fletibus iaꝫ iuſtus eſſe inchoat: cū ceperit accuſare qd̓ fecit. Cum em̄ iuſtus nō ſit: qui cōtra ſuam iniuſticiam iam per lachrymas ſeuit. Iuſtus igit̉ aduocatus noſter: iuſtos nos defēdit in iudicio: quia noſmetip̄os ⁊ cognoſcimus ⁊ accuſamꝰ iniuſtos. Non er go in fletibus nō in actibꝰ noſtris: ſed in aduocati noſtri allegatiōe confidamus: qͥ viuit ⁊ regnat cum patre in vnitate ſpirituſſancti deus: per omnia ſecula ſeculorum Amen. ¶ Explicit omelia. VII. ¶ Incipit Omelia. VIII. que in terpretat̉ in primo capitulo: ab illa parte. Et audiebā ſonū alarū ⁊cͣ. vſqꝫ ad illam partem. Et audiui vocem loquetis in principio ſecūdi capituli. Uod per exempla iuſtoꝝ multi ꝓficiāt: ſuperioris locutiōis ſine tractatū eſt. Atqꝫ hocip̄m ꝓpheta nobis certius aperit: cū his que dixerat adiungit. 2 ¶ Et audiebā ſonū alarū quaſi ſonū aquarū multarū. Solent in ſacro eloquio per aquas populi deſignari. Unde per Iohannē dicit̉ tur: Aque vero ſunt populi. Iccirco autē aquis populꝰ deſignat̉: qꝛ ⁊ in vita ſonū habet ex tumultū carnis ⁊ qͦttidie defluit ex decurſu mortalitatis. At aūt ſepe iā diximus: ale animaliū ſūt virtutes ſanctoꝝ Quid eſt ergo quod propheta alaꝝ ſonū audit: quaſi ſonū aquarum multarū: niſi quod ex omnipotentis dei pietate ille ale