Seite
Expoſitio beati Gregorij pape ſuper Ezechielem ctorū vitam tanto ſubtilius videat: quā­to ⁊ terrenis rebus quas deſpicit animū nō ſupponit. O ꝙͣ dura mihi ſūt iſta que loquor: qꝛ memetip̄m loquēdo ferio: cuiꝰ neqꝫ lingua vt dignū eſt p̄dicationē tene­neqꝫ inquantū tenere ſufficit: vita ſequit̉ linguā. Qui ocioſis verbis ſepe īplicor: ⁊ ab exhortatiōe atqꝫ edificatiōe ꝓximo­rū torpens ⁊ negligēs ceſſo Qui incōſpe­ctu dei factus ſuꝫ mutus ⁊ verboſus: mū­tus in neceſſarijs: ꝟboſus in ocioſis. Si ecce ſermo dei de ſpeculatoris vita cōpel lit vt loquar: tacere nō poſſum: ⁊ tamē lo­quēdo me ferire pertimeſco: Dicā: dicā: vt verbi dei gladius etiā per meip̄ꝫ ad aſ fligendū al̓s confingendū cor ꝓximi per­trāſeat. Dicā: dicam: vt etiā cōtra me ſe­mo dei ſonet per me. Ego me reū eſſe nō abnego: torporē meū atqꝫ negligentiā vi deo. Erit fortaſſe apud piū iudicē impe­tratio venie: ip̄a cognitio culpe. Et qui­dē in mōaſterio poſitus valebā: ⁊ ab ocio ſis linguā reſtringere: ⁊ in intentiōe ora­tiōis pene cōtinue mentē tenere. At poſt ꝙͣ cordis humerū ſarcine paſtorali ſuppo ſui: colligere ſe ad ſemetip̄m aſſidue non poteſt animꝰ: qꝛ ad multa partit̉. Cogor nāqꝫ modo eccleſiarū: modo monaſterio­ruꝫ cauſas diſcutere: ſepe ſinguloꝝ vitas actuſqꝫ penſare. Modo quedā ciuiū ne­gocia ſuſtinere: modo de irruētibus bar­baroꝝ gladijs gemere: ⁊ cōmiſſo gregi in­ſidiantes lupos timere. Modo rerū curā ſumere: ne deſint ſubſidia eis ip̄is qͥbꝰ di­ſcipline regula tenet̉. Modo raptores qͦt dam equanimiter perpeti: mō eis ſub ſtu­dio ſeruate charitatis obuiare. Cuꝫ itaqꝫ ad tot ⁊ tanta cogitāda ſciſſa ac dilaniata mens ducit̉: quādo ad ſemetip̄am redeat vt totā ſe in predicationē colligat: ⁊ a ꝓ­ferēdi verbi miniſterio nō recedat. Quia aurē neceſſitate loci ſepe viris ſecularibꝰ iungor: nōnunꝙͣ mihi linguā diſcipline relaxo. Nam ſi in aſſiduo cenſure mee vi­gore me teneo: ſcio quia ab infirmioribꝰ fugio: eoſqꝫ ad hoc qd̓ appeto nunꝙͣ tra­ho. Unde ſit vt eoꝝ ſepe ⁊ ocioſa pacien­ter audiā. Sed quia ip̄e quoqꝫ infirmus ſum: in ocioſis ſermonibus pauliſper tra ctus: libēter iam ea loqui incipio que au­dire ceperā inuitus. Et vbi tedebat cade re: libet iacere. Quis ergo ego vel qua­lis ſpeculator ſum: qui nō in monte oꝑis ſto: ſꝫ adhuc ī valle īfirmitatꝭ iaceo. Po­tēs vero eſt humani generis creator ⁊ re­demptor indigno mihi ⁊ vite altitudinē ⁊ lingue efficatiā donare: ꝓ cuius amore in eius eloquio: nec mihi parco. Eſſe er­go ſpeculatoris vita ⁊ alta debet ſemꝑ et circūſpecta. Ne em̄ terrenarū rerū amori ſuccūbat: alta ſit ne occulti hoſtis iaculis feriat̉ ex om̄i latere circūſpecta Neqꝫ hoc ſpeculatori ſufficit vt altū viuat: niſi vt lo­quēdo aſſidue ad alta auditores ſuos per trahat: eorūqꝫ mentes ad amorē celeſtis patrie loquēdo ſuccedat. Sed tūc hec re­cte agit: cū lingua eius ex vita arſerit Nā lucerna que in ſemetip̄a nō ardet: eam rē cui ſupponit̉ non accēdit. Hinc em̄ de io hanne veritas dicit: Ille erat lucerna ar­dens ⁊ lucēs. Ioh̓is. 5. Ardens videlicꝫ per celeſte deſideriū lucēs per verbū. At ergo ſeruet̉ veritas predicadi: teneat̉ ne­neceſſe eſt altitudo viuendi. Unde recte quoqꝫ ſancte eccleſie ſponſi voce in cāti­cis canticoꝝ dicit̉: Naſus tuus ſicut tur­ris lybani. Canti. 7. Que ergo laus eſt fratres mei vt ſpōſe naſus turri cōparet̉. Quia per naſum ſemꝑ odores fetoreſqꝫ diſcernimꝰ. Quid per naſum: niſi ſpecu­latoꝝ diſcretio deſignat̉: Qui nimirū na ſus ⁊ ſicut turris eſſe ⁊ lybani dicit̉. Qꝛ videlicet p̄poſitoꝝ diſcretio ⁊ munita ſꝑ debet eſſe ex circum ſpectiōe: ⁊ in altitudi ne vite cōſiſtere: ideſt in valle infirmi ope­ris nō iacere. Sicut em̄ turris in monte iccirco ad ſpeculādū ponit̉: vt hoſtes qui veniūt: longius videant̉. Sic p̄dicatoris vita ſemꝑ in alto debet fixa permanere: vt more nariū diſcernat fetores viciorū: odoreſqꝫ virtutū: incurſus malignoꝝ ſpi­rituū longe ꝓſpiciat: ⁊ cōmiſſas ſibi ani­mas per ſuā prouidentiā cautas reddat. Sequitur.