Expoſitio beati Gregorij pape ſuper Ezechielem laterē pones coram te de­ſcribes in eo ciuitatē hieruſalē. Sed ante nobis inquirendū eſt: cur eze chiel ꝓpheta vel quotiēs ſublimia cōſpi cit: vel quotiēs aliqua agere myſtica iu­bet̉: prius filius hominis appellat̉. Sepe em̄ ſubleuat̉ ad celeſtia: occultis atqꝫ inuiſibilibus rebus eius mēs paſcit̉. Ne­ceſſe ergo eſt vt īter occulta que penetrat filius hominis vocet̉: vt ſemper agnoſcat qd̓ eſt nunꝙͣ extollat̉ de his ad que du­cit̉. Quid eſt em̄ ꝓphete ad ſpiritalia ſub leuatū ſemꝑ fili homīs dicere: niſi in­firmitatis ꝓprie memorē facere: vt cōſci­us cōditionis infirmi eleuari in cogitatio ne debeat de magnitudine cōtempla­tiōis ſue. Quia vero idē propheta vt ſu­pra diximus typū predicantiū vel do­ctoꝝ tenet. Recte ei nūc dicit̉. Summe tibi laterē pone euꝫ coram te. Omnis etem̄ doctor terrenū quēpi­am auditoꝝ ad celeſtis verbi doctrinā ſu ſcipit laterē aſſumit. Cui loqui ceperit que ſit retributio celeſtis patrie: que viſio pacis ſuperne: ciuitatē hieruſalē deſcribit in latere quē corā ſe ponit. Quia intenta mente qualitatē audiētis cōſiderat: ideſt ꝓfectū vel defectu ꝯſpicit: iuxta eius in telligentiā predicatiōis ſue verba mode­rat̉: vt deſcribi in audiētis mente ciuitas hieruſalē: ideſt viſio pacis poſſit. Dical̓ ergo. Summe tibi laterē videlicet proximi cor terrenū pones corā te ſcilicet vtvitā atqꝫ intellectū illius intēta mente ſtodias. Et deſcribes in eo ciuitatē hierū ſalē: vt ei que ſint ſuperne patrie gaudia de viſione pacis innoteſcas Quaſi em̄ hieruſalē in latere deſcripta eſt terre­na mēs ceperit que ſint illa interne paciſ gaudia vera cognoſcere: ad conſpicien­dam glorā patrie celeſtis anhelare. Qua ſi in terra al̓s in terna viſio pacis deſcribi tur: quādo mēs que prius terrena ſapue­rat: per amorē iam ad cōtemplandā glo­riā regni celeſtis eleuat̉. Sed mox vt ani mus amare celeſtia ceperit: mox vt ad vſ ſionem pacis intime tota ſe intentiōe col­ligerit: antiquꝰ ille aduerſarius qui de ce­lo lapſus eſt inuidet: inſidiari ampliꝰ in cepit: acriores quā cōſueuerat tempta­tiōes admouet. Ita vt plerūqꝫ ſic reſiſten animā temꝑtet: ſicut ante nūqͣ tempta uerat quādo poſſidebat. Unde ſcriptū eſt Fili accedēs ad ſeruitutē dei: ſta in iuſti­cia timore: p̄para animā tuam ad tem ptationē. Eccl̓.2. Unde demoniacus a dn̄o ſanat̉ ab exeūte demone diſcerpit̉ ſꝫ cut ſcriptū eſt. At clamans multū diſcer pēs exijt ab eo. Mar. 9. Quid eſt em̄ obſeſſū hominē antiquꝰ hoſtis quē poſ­ſeſſum diſcerpſerat deſerēdo diſcerpſit niſi plerūqꝫ de corde expellit̉: acrio res in eo temptatiōes generat: ꝙͣ prius ex citauerat quādo hoc quietus poſſidebat. Unde iſraelite quoqꝫ ad moyſen aaron dicūt. Uideat dn̄s iudicet quoniā fete­re feciſtis odorē noſtrū corā pharaone et ſeruis eius: p̄buiſtis ei gladiū vt occide ret nos. Exod̓. 5. In moyſe em̄ aaron lex ꝓphete figurate ſunt. Et ſepe apud ſe infirmus animꝰ quaſi cōtra ſacra eloqͥa murmurat: quia poſtꝙͣ verba celeſtia au­dire ſequi ceperit: regis egyptij aduer­ſitas: ideſt maligni ſpūs temptatio excre­ſcit. Debet ergo vigilāter doctor ꝓficiē­ti anima que illā temptatiōes ſequant̉ in noteſcere: vt cauta ſe valeat ꝯtra maligni ſpiritus inſidias p̄parare. Unde bene nūc poſt deſcriptā ciuitatē hieruſalē in latere dicit̉ prophete. Et ordinabis aduerſus eam obſidionē edificabis munitio nes cōportabis aggerē. In qua em̄ iam pacis viſio deſcribit̉: ei neceſſe eſt vt temptatiōis bella nuncien­tur. Nam vt valeat ad illa pacis gaudia eterna pertingere: hanc hic proculdubio oportet tribulationū certamina multa ſu­ſtinere. De qua bene dicit̉. Ordinabis aduerſus eam ob ſidionem.