Seite
Omelia XII Liber Et obfirmabis faciē tuam ad eā ⁊ erit in obſidione. Quid eſt obfirmare faciē ab iheruſaleꝫ in latere deſcriptā: niſi vt ei anime cui ce­leſtis pacis viſionē doctor denūciat: ſi ad hūc eam infirmari in ſuis actibus conſpi­cit: remiſſiorē ⁊ clemētiorē ſe minime oſtē dat. vnde ſcriptū eſt. Filie tibi ſunt ſerua corpus illarum ⁊ nō oſtendas hilarē faci­em̄ tuā ad illas. Infirme quippe aīe atqꝫ ad appetitū mūdi dedite aliquādo meliꝰ ex ſeueritate ſeruant̉ vt obfirmata faciēs. id eſt ꝑ ſeueritatis cuſtodiaꝫ ab omni ſpe friuole remiſſionis abducta inconſtanteꝫ animam terreat atqꝫ a delectatione vitio­rum diſtrictionis rigore cōſtringat. Qd̓ cum a doctore agitur ſemper neceſſe ē vt dulcedo ⁊ humilitas ī corde teneat̉: qua tenus ⁊ multum amet ⁊ nunꝙͣ contra eū per elationē ſuperbiat: cui tamen amoreꝫ ſuum ⁊ humilitatem pro vtilitate eius ꝓ­dere recuſat. Sequitur. Et circūdabis eam. Circūdat doctor auditoris animā: cum In omne quod in hac vita agitur: temꝑ­tationum laqueos apponi poſſe denūciat vt dum vbiqꝫ ſit mens pauida vbiqꝫ cir­cūſpecta quāto timidior tanto vigilantior iuuat. Sequit̉. Signum eſt domus iſrael. Si ad hiſtoriaꝫ obſidionis que luxta lit­teram facta eſt. ſignuꝫ eſt domꝰ iſrael qd̓ propheta fecit. Si vero ad miniſteriū qd̓ quottidie erga vniuſcuiuſqꝫ animā a do­ctore agit̉: ſignuꝫ eſt domꝰ iſrael ⁊ hoc qd̓ egit ⁊ hoc qd̓ agendū nunciauit. Quia ſi cut domus iſrael obſidionē corꝑaliter ꝑ­tulit: ita vnaqueqꝫ anima que iam ſeruire omnipotenti deo incipit: obſidentes ſe in ſidias malignoꝝ ſpirituū ſentit. a quibus ſi vere eripi appetit: ſcire debet quia eripi ſua virtute non poſſit: ſed eius neceſſe eſt vt adiutorium ſperet: qui nos ⁊ in carne corruptibili viuentes per redemptionis ſue myſterium poteſt etiam ſuper ſpiritꝰ qui ſunt ſine carne roborare Ieſus chriſtꝰ dominus noſter. Qui viuit ⁊ regnat cum patre in vnitate ſpiritus ſancti deꝰ. Per onmia ſecula ſeculorum Amen. Omeliarum beati Gregorij pape ſuper Ezechieleꝫ liber pri­mus finit feliciter.