Seite
Expoſitio beati Gregorij pape ſuper Ezechielem uerſa compoſitio eius. Et tamen ipſos nos paucos qui remāſimus: adhuc quot tidie gladij: adhuc quottidie innumere tribulatiōes premūt. Dicatur ergo: Po­ne quoqꝫ eaꝫ ſuper prunas vacuā. Quia ſenatus deeſt: populus interijt: ⁊ tamen in paucis qui ſunt dolores ⁊ gemitꝰ quo­tidie multiplicant̉: iam vacua ardet ro­ma. Quid autē iſta de homībus dicimꝰ cum ruinis crebreſcētibus ip̄a quoqꝫ de­ſtrui edificia videmus. Unde apte de ci­uitate iam vacua ſubdit̉. In caleſcat ⁊ li­que fiat es eius. Iam em̄ ⁊ ip̄a olla conſu mit̉: in qua prius ⁊ carnes ⁊ oſſa cōſume­bant̉. Quia poſtꝙͣ defecerunt homines etiā parietes cadūt. Ubi autē ſunt qui in eius aliquādo gloria letabant̉: vbi eorū pompa: vbi ſuperbia: vbi frequēs ⁊ im­moderatū gaudiū. Impletum eſt in ea qd̓ contra diſtrictā niniuen per prophetā di­citur. Ubi eſt habitaculū leonū: ⁊ paſcua catuloꝝ leonū. Naū.2. an eius duces ac principes leones nō erant: qui per diuer­ſas mūdi prouincias diſcurrētes predā ſe uiendo ⁊ interficiēdo rapiebant: Hic leo nū catuli inueniebāt paſcua: quia pueri: adoleſcētes: iuuenes: ſeculares ⁊ ſecula­riū filij hūc vndiqꝫ cōcurrebant: cū profi­cere in hoc mūdo voluiſſent. Sed iam eo ce deſolata: ecce cōtrita: ecce gemitibus oppreſſa eſt. Iam nemo ad eā currit: vt in hoc mūdo proficiat: iam nullus potens ⁊ violentus remāſit: qui opprimendo pre­dam diripiat. Dicamus ergo. Ubi eſt ha­bitaculū leonū: ⁊ paſcua catuloꝝ leonū: Contigit ei qd̓ de iudea nouimus per ꝓ­phetā dictum. Dilata caluitiū tuū ſicut aquila. Caluitiū quippe homīs in ſolo ca­pite fieri ſolet. Taluitiū vero aquile in to­to corpore: quia cū valde ſenuerit: plumē eius ac penne ex om̄ibus mēbris illius ca­dunt. Caluitiū ergo ſuū ſicut aquila dila­tat: quia plumas perdidit que populum amiſit. Alarū quoqꝫ penne ceciderūt: cuꝫ quibus volare ad predā cōſueuerat: quia omnes potētes extincti ſunt per quos ali ena rapiebat. Hec autē que de romane vr bis contritōe dicimus: in cūctis facta mū­di ciuitatibus ſcimus. Alia etem̄ loca cla­de deſolata ſunt: alia gladio conſumpta: alia fame cruciata: alia terre hiatibus ab ſorpta. Deſpiciamus ergo ex toto animo hoc preſens ſeculū: vel extinctū finiamus mūdi deſideria: ſaltem cum mūdi fine immi­temur bonoꝝ facta que poſſumus. Apud orientem ⁊ aquilone multi ſunt: qui pro­perfectiōe vite centum cubitis menſurā­tur. Ex iudea etem̄ ⁊ gentilitate ſicut di­ctum eſt: ad ſanctitatis culmen excreue­runt: quāuis intelligi per orientē ⁊ aqui­lonē etiaꝫ iuſti ⁊ peccatores poſſint. Ori ens quippe nō īmerito iuſti nomināt̉: qui ſicut in luce fidei nati ſunt: in innocentia perſtiterūt. Per aquilonē vero recte pec catores accipimus: qui meritis frigore di lapſi: ſub peccati ſui vmbra corpuerunt. Sed quia om̄ipotentis dei miſericordia etiam tales ad penitentiā reuocat: com­punctiōe ⁊ lachrymis lauate virtutibus ditat: vſqꝫ ad perfectiōis gloriam ſuble uat. Non centū cubitis ſolum ad orientē ſed etiam ad aquilonē ducunt̉: dum cum iuſtis etiam peccatores pec dona ⁊ peni­tentiā ad perfectionē veniūt. Per eū qui viuit ⁊ regnat cū patre in vnitate ſpūſſan cti: per oīa ſecula ſeculoꝝ. Amen. Explicit Omelia. XVIII. Incipit Omelia. XIX. que exponit litterā. XL. capituli ab illa parte Portā vero que reſpi ciebat viam aquilonis atrij exte rioris. vſqꝫ ad illā partem eiuſ­dē capituli. Et porta atrij intē­rioris in via auſtrali. Et men­ſus eſt ⁊cͣ.)