¶ Prologus Cap. I ¶ Beati Gregorij pape: in librū Paſtoralis cure ad Iohannem Rauennatis vrbis Epiſcopum Prologus feliciter incipit. Aſtoralis cure me pondera fugere deliteſcendo voluiſſe: benigna frater chariſſime atqꝫ humilima intētione de prehendis. Que ne quibuſdam leuia eſſe videant̉: preſentis libri ſti lo exprimo de eorū grauedīe omnē qd̓ pēſo. vt ⁊ hec: qui vacat: incaute nō expetat ⁊ qui incaute expetijt: adeptum ſe eſſe ꝑtimeſcat. Quadriꝑtita vero diſputatiōe liber iſte diſtinguit̉ vt ad lectoris ſui animum ordinatis allegationibus quaſi qui buſdā paſſibus gradiatur. Nā cum rerū neceſſitas expoſcit: penſanduꝫ valde eſt. ad culmen quiſqꝫ regiminis qualiter veniat: atqꝫ ad hoc rite perueniēs ⁊ qualiter viuat. ⁊ bene viuens: qualiter doceat. et recte docens: infirmitatem ſuam quotidie: quanta conſideratione cognoſcat: ne aut humilitas acceſſum fugiat: aut per uentioni vita contradicat: aut vitam doctrina. deſtituat: aut doctrinā preſumptio extollat. Prius ergo appetitum temꝑet. timor: poſt autem magiſteriū: qd̓ querente ſuſcipitur: vita cōmendet: ac deinde ne ceſſe eſt vt paſtoris bonū. qd̓ viuendo on̄ditur: etiam loquēdo propagetur. Ad ex tremū vero ſupereſt: vt ꝑfecta queqꝫ opera: cōſideratio proprie infirmitatis deprimat. ne hec ante occulti arbitris oculos tumor elationis extinguat. Sed qꝛ ſunt pleriqꝫ mihi imperito ſimiles qui dū metiri ſe neſciunt: que nō didicerunt: docere ꝯcupiſcūt. qui pōdus magiſterij tāto leui us eſtimāt: ꝙͣto viꝫ magnitudinis illiꝰ ignorāt: ab ipſo libri huiꝰ rep̄hendant̉ exor dio: vt qꝛ indocti ac precipites doctrine arcē tenere appetūt: a p̄cipitatiōis ſue au ſibꝰ in ipſa locutionis noſtre ianua repel lantur. ¶ Explicit prologus. Beati Gregorij pape liber Pa ſtoralis cure quatuor partibus diſtinctus: Feliciter incipit. ¶ Prima pars: oſtendēs quali ter ad magiſteriū Paſtorale dignus quiſqꝫ venire: atqꝫ hoc indignus qualiter debeat pertimeſcere. ¶ Imperiti ne venire ad Paſtorale magiſterium audeant. ¶ Capitulum..I. Ulla ars doceri preſumit̉ niſi priꝰ intēta meditatio ne diſcat̉. Ab imꝑitis ergo paſtorale magiſterium qua temeritate ſuſcipit̉. qn̄ ars ē artiū regimē aīaruꝫ. Quis āt cogitationū vulnera occultiora eſſe neſciat vulneribꝰ viſcerū. Et tn̄ ſepe hi qͥ nequaꝙͣ ſpūalia p̄cepta ꝯgnoue rūt: cordis ſe medicos ꝓfiteri nō metuūt. dūqꝫ pigmētoꝝ viꝫ neſciūt: videri medici carniſ nō erubeſcūt. Sꝫ qꝛ auctore deo ad religiōis reuerentiā om̄e iaꝫ pn̄tis ſeculi culmē inclinat̉: ſunt nōnulli qͥ intra ſanctā eccleſiā ꝑ ſpeciē regiminis gloriā affec tāt honoris. videri doctores appetūt. trā ſcēdere ceteros ꝯcupiſcūt. atqꝫ atteſtante veritate primas ſalutatiōes in foro. prīos in cenis recubitꝰ. primas in cōuentibꝰ cathedras querūt. Qui ſuſceptū cure paſto ralis officiū mīſtrare digne tāto magꝭ nequeūt: ꝙͣto ad hūilitatꝭ magiſteriū ex ſola elatiōe ꝑuenerūt. Ipſa qͥppe in magiſterio lingua ꝯfundit̉: qn̄ aliud diſcit̉. ⁊ alid̓ docet̉. Cōtra qd̓ dn̄s ꝑ ꝓphetā querit̉: dicēs. Ipſi regnauerūt ⁊ nō ex me. prīcipes extiterūt ⁊ nō ꝯgnoui. Ex ſe nāqꝫ: ⁊ nō ex arbitrio ſūmi rectoris regnāt: qui nullis fulti virtutibꝰ: nequaꝙͣ vocati: ſed ſua cu
