Tertie partis libri. Paſtoralis cure a quodaꝫ vitio ſuo ſine dolore tolleretur. Quod infirmis mentibus omnino non debeant alta predi cari. Capitulum. XXXX. Ciendū vero predicatori eſt: vt auditoris ſui animuꝫ vltra vi­res non trahat: ne vt ita dicam­dum pluſꝙͣ valet: tendit̉: men­tis corda rumpat̉. Alta enim queqꝫ de­bent multis audiētibus cōtegi: vix pau cis aperiri. Hinc nanqꝫ per ſemetip̄am ve­ritas dicit: Quiſputas eſt fidelis diſpen­ſator quem cōſtituit dominus ſuper fami­liam ſuam: vt det illis in tempore tritici menſurā? Per menſurā quippe tritici ex primitur modus verbi: ne anguſto cor di incaptibile aliquid tribuit̉: extra funda tur. Hinc Paulus ait: Non potui vobis loqui quaſi ſpiritualibus: ſed quaſi carna libus: tanꝙͣ paruulis in xp̄o: lac vobis po potum dedi: non eſcam. Hinc Moyſes a ſecreto dei exiens coruſcantē coram popu­lo faciem velat: quia nimirū turbis clari­tatis intime: archana indicat. Hīc per eum diuina voce precipitur: vt is qui cy­ſternam foderit ſi operire negligat: corri ente in ea boue vel aſino: preciū reddat: quia ad alta ſcientie fluenta preueniens: cum hec apud bruta audientiū corda non contegit: pene reus addijcitur: ſi per ver­ba eius in ſcandalū: ſiue mūda: ſiue mens immūda capiatur. Hinc ad beatū Iob di­citur: Quis dedit gallo intelligentiam: Predicator etem̄ ſanctus dum caligino­ſo hoc clamat in tempore: quaſi gallus tat in nocte dicit: Hora eſt iam nos de ſomno ſurgere. Et rurſum. Euigilate iu­ſti nolite peccare. Gallus autē in ꝓfun dioribus horis noctis altos edere cantus ſolet. Cum vero matutinū iaꝫ tempus in proximo eſt: minutas ac tenues voces for mat: quia nimirū qui recte predicat obſcu­ris adhuc cordibus aperta clamat: nihil de occultis myſterijs indicat: vt tūc ſubti liora queqꝫ de celeſtibus audiāt: cum luci veritatis appropinquāt. De opere p̄dicatoris voce: Capitulum. XLI. ta inter hec ad ea que iam ſu perius diximus: charitatis ſtu­dio retorquemur: vt p̄dicator quiſqꝫ plus actibus ꝙͣ vocibus inſonet: bene viuuendo veſtigia ſequacibus impri mat: vt potius agendo ꝙͣ loquendo quo gradiat̉: oſtendat: quia gallus iſte quē pro exprimenda boni predicatoris ſpecie in locutiōe ſua dominus aſſumpſit: cum iam edere cantus parat: prius alas excu­tit: ſemetip̄m feriens vigilantiorē red­dit: quia nimirū neceſſe eſt: vt hi qui ver­ba ſancte predicatiōis mouent: prius ſtu­dio ſancte actiōis inuigilent: ne in ſemet­ip̄is torpentes opere alios extitent voce. Prius ſe per ſublimia facta excutiant: et tūc ad bene viuuendū alios ſollicitos red­dant. Prius cogitationū alis ſemetip̄os feriāt: quicquid in ſe inutiliter torpet: ſol licita inueſtigatiōe deprehendant diſtri­cta animaduerſiōe corrigāt: tunc demū aliorū vitam loquēdo componant. Pri­us punire propria fletibus curent: tunc que alioꝝ ſunt punienda denūcient: an teꝙͣ verba exhortatiōis inſonēt omne qd̓ locuturi ſunt operibus clamāt. Explicit tertia pars. Incipit quarta pars: Paſto­rem recte docentem admonēs: vt frequenter ad ſe redeat infir­mitatē ſuam quanta valet conſi deratione ad memoriā mentis reuocando: ne de acceptis virtu tibus intumeſcat: vnico capitu­lo comprehenſa.