Seite
Gregorij pape Reati videat̉: qꝛ nō diſpar edificatio orit̉ ex me­moria virtutū. In expoſitiōe quippe qua­liter inueniēda atqꝫ tenēda ſit virtus: ag­noſcit̉. In narratiōe vero ſignorū cogno­ſcimꝰ: inuēta ac retēta qualiter declarat̉. Et ſunt nōnulli quos ad amorē patrie ce­leſtis plus exēpla ꝙͣ predicamēta ſuccen­dūt. Fit vero plerūqꝫ audiētis aīo duplex adiutoriū in exēplis patrū. qꝛ ⁊ ad amorē vēture vite ex precedētiū comꝑatiōe accē dit̉: ⁊ iā ſi ſe eſſe aliquid eſtimat: dū melio ra de alijs cognouerit humiliatur. Gregorius. A que mihi ſunt virorū venerabi­liū narratione comꝑta incūctanter narro ſacre auctoritatis exemplo. Cum mihi luce clariꝰ cōſtet qꝛ Lucas ⁊ Marcꝰ euāgeliū qd̓ ſcripſerūt nō viſu ſed auditu didicerint. Sed vt dubitatiōis oc caſionē legentibus ſubtrahā: ꝑ ſingula q̄ deſcribo quibꝰ hec narrātibꝰ mihi comꝑ­ta ſint manifeſto. Hoc vero ſcire te cupio qꝛ in quibuſdā ſenſum ſolūmodo: in qui­buſdā vero ⁊ verba cum ſenſu teneo: qꝛ ſi de ꝑſonis oībus ipſa ſpecialiter verba te­nere voluiſſem: hec ruſticano vſu prolata ſtilꝰ ſcribētis nō apte ſuſciꝑet. ſeniorum valde venerabiliuꝫ didici relatione quod narro. Enantij quedā patritij in ſamnie ꝑtibus villa fuit in qua Colonus eius filiū honoratū noīe habuit qͥ ab annis puerilibꝰ ad amorē celeſtis pa trie ꝑ abſtinentiā exarſit. Cūqꝫ tā magna­cōuerſatiōe polleret: ſeſeqꝫ iam ab ocioſo quoqꝫ ſermone reſtringeret: multūqꝫ vt p̄­fatus ſum ꝑ abſtinentiā carnē domaret. Die quadā parētes eius vicinis ſuis con uiuiū fecerūt: in quo ad veſcendū carnes parate ſunt: quas cū ille ad eſum cōtinge­re ꝑ abſtinētie amorē recuſaret: ceperunt ei parētes eius irridere ac dicere. Come­de: nūquid piſcē in his mōtibus tibi alla turi ſumꝰ. Illi vero in loco audiri piſces cōſueuerāt nō videri: ſed cū his ſermoni­bus honoratꝰ irrideret̉: repēte in cōuiuio aqua ad miniſteriū defuit: cū ſitula lignea ſicut illic moris ē mancipiū ad fontē ꝑre­xit: dūqꝫ hauriret aquā: piſcis ſitulā intra uit. Reuerſūqꝫ mācipiū ante ora diſcūbē­tiū piſcē cū aqua fudit que ad totiꝰ diei vi ctū potuiſſet honorato ſufficere. Mirati oēs totaqꝫ illa parentū irriſio ceſſauit. Ce pere nāqꝫ inhonorato honorare abſtinen­tiā quā ante deridebāt: ſicqꝫ a dei hoīe ir­riſiōis deterſit obprobria piſcis de mōte: qui cū magnis virtutibꝰ creſceret a predi dicto dn̄o ſuo libertate donatꝰ eſt: atqꝫ in eo loco qͥ fundis dicit̉ monaſteriū conſtru­xit: in quo ducentorū fratrū monachoruꝫ pater extitit: ibiqꝫ vita illiꝰ circūquaqꝫ ex empla eximie cōuerſatiōis dedit. Nā que dā die ex eo mōte qui eiꝰ monaſterio ī ex­celſo ꝓminet: ingētis ſaxi moles erupta ē Que ꝑ deuexū motis latus veniēs totiꝰ ruinā celle oīmqꝫ fratrū interitū minaba­tur. Quā cū venientē deſuꝑ vir ſanctꝰ vi diſſꝫ: frequēti voce xp̄i nomē inuocās: ex tenſa mox dextera ſignum ei crucis oppo ſuit: eāqꝫ in ip̄o deuexi mōtis latere cadē tē fixit ſicut religioſus vir Laurētius ꝑ­hibet: ⁊ qꝛ locꝰ ei nō fuerat quo inherere potuiſſꝫ: aſpicit̉ ita vt nūc vſqꝫ montē cer nentibus caſura pēdere videatur. Petrus. Utamus hec tam egregius vir vt poſt magiſter diſcipuloruꝫ fieret: prius habuit magiſtrum. Gregorius. Equaꝙͣ hunc fuiſſe cuiuſqͣ diſci­pulū audiui: ſed lege nō ꝯſtringit̉ ſancti ſpiritus donū. Uſus quidē recte cōuerſationis eſt: vt preeſſe non au­deat qui ſubeſſe nō didicerit: nec obediē tiā ſubiectis imꝑet quā prelatis nō nouit exhibere. Sed tamē ſūt nōnulli qui ita ꝑ magiſteriū ſpūs intrinſecus docētur vt ⁊ ſi eis exterius humani magiſterij diſcipli na deſit: magiſterij intimi cēſura nō deſit. Quorū tamē libertas vite ab infirmis in exemplū nō eſt trahēda: ne dū ſe quiſqꝫ ſi­militer ſancto ſpiritu impletū p̄ſumit: di ſcipulꝰ hominis eſſe deſpiciat: ⁊ magiſter erroris fiat. Mens autē que diuino ſpiri. A