papeGregorijBeati¶ Beati Gregorij pape Dialogorū liber tertius: de vita ⁊ miraculis alioruꝫ patrum: feliciterincipit.¶ De ſancto Paulino Nolaneciuitatis Ep̄o. ¶ Cap. I.Am vicinis valde patribusintēdo: maioꝝ facta reliquerā: ita vt Paulini miraculūNolane vrbis ep̄i: qui multos quoꝝ memini virtute ettemꝑe preceſſit: memorie defuiſſe videat̉Sen ad priora nūc redeo: eaqꝫ quāta valeo: breuitate perſtringo. Sicut enī bonorū facta innoteſcere citius ſimilibꝰ ſolēt:ſenioribꝰ noſtris per iuſtoꝝ exempla gradientibus p̄dicti venerabilis viri celebrenomen innotuit: eiuſqꝫ opus admirabilead eoꝝ ſe inſtruenda ſtudia tetēdit: quoꝝme neceſſe fuit grauitati tā certe credere:ac ſi ea que dicerēt meis oculis vidiſſem.Am ſeuientiū Bandaloꝝ temꝑefuiſſet italia in cāpanie partibusdepopulata: multiqꝫ eſſēt de hacterra in affrica regioneꝫ traducti: vir dn̄iPaulinus cūcta que ad epiſcopi vſuꝫ habere potuit: captiuis indigētibuſqꝫ largitus eſt. Cūqꝫ iam nihil oīmodo ſupereſſꝫquod petētibus dare potuiſſet. Quodādie quedā vidua aduenit: que a regis bādaloꝝ genero ſuū filiū in captiuitatē fuiſſe ductum perhibuit: atqꝫ a viro dei eiuspreciū poſtulauit: ſi forte illius dn̄s hocdignaret̉ accipere: ⁊ hūc cōcederet ad ꝓpria remeare. Sed vir dei magnoꝑe petēti femine: quid dare potuiſſe: inquirēs:nihil apud ſe aliud: niſi ſe inuenit: petentiqꝫ femine reſpōdit dicēs: Mulier quidpoſſim dare: non habeo: ſed memetip̄mtolle. Seruū me iuris tui ꝓfitere: atqꝫ vtfiliū tuū recipias: me vice illius in ſeruitiū trade. Qd̓ illa ex ore tanti viri audiens: irriſionē potius credidit ꝙͣ cōpaſſionē. At ille vt erat vir eloquētiſſimus: atqꝫ apprime exterioribꝰ quoqꝫ ſtudijs eruditus: dubitāti femine citius perſuaſit: vtaudita crederet: ⁊ pro receptiōe filij ſe inſeruitiū ep̄m tradere nō dubitaret. Perrexere igit̉ vtriqꝫ ad affricā. Procedenteautē regis genero: qui eius filiū habebatrogatura ſe obtulit ac prius petijt vt ei filiū donare debuiſſet. Qd̓ cū vir barbarꝰtypo ſuperbie turgidus: gaudio tranſitorie ꝓſperitatis inflatus: non ſolū facere:ſed etiā audire deſpiceret: vidua ſubiūxitdicens: Ecce hūc hominē pro eo vicariūprebeo: ⁊ ſolūmodo pietate in me exhibemihiqꝫ vnicū filiū redde. Cū ille venuſtivultus hominē cōſpexiſſet: quā artē noſſet: inquiſiuit. Cui vir dei Paulinus reſpondit dicēs: Artē quidē aliquā neſcio:ſed hortū bene excolere ſcio. Qd̓ vir gentilis valde libēter accepit: cū in nutriendis oleribus: quia peritus eſſet: audiuit.Suſcepit itaqꝫ ſeruū: ⁊ rogāti vidue reddidit filiū. Quo accepto didua ab affricana regione diſceſſit: Paulinus vero excolēdi horti ſuſcepit curā. Cunqꝫ idē regisgener crebro īgrederet̉ hortū: ſuūqꝫ hortilanū requireret: ſapientē valde eſſe hominē videret: amicos cepit familiares deſerere: ⁊ ſepius cū ſuo hortulano colloqui:atqꝫ eius ſermōibus delectari. Cui Paulinus quotidie ad mēſam olera virēteſqꝫherbas deferre cōſueuerat: ⁊ accepto pane ad curā horti remeare. Cūqꝫ hoc diutius ageret: quadā die ſuo domino ſecū ſecretius loquēti ait: Uide quid agas. EtBandaloꝝ regnū qualiter diſponi debeat prouide: quia rex citius ⁊ ſub om̄i celeritate eſt moriturus. Qd̓ ille audiēs: qꝛab eodē rege pre ceteris diligebat̉: ei minime tacuit. Sed qͥd a ſuo hortulano ſapiente ſcꝫ viro agnouiſſet: īdicauit. Qd̓dū rex audiſſet: ilico reſpōdit. Ego vellēhūc: de quo loqueris: hoīem videre. Cuigener eius venerabilis Paulini temꝑalis dn̄s reſpondit dicens: Uirentes herbas mihi ad prandium deferre cōſueuit.Has itaqꝫ ad menſam eū deportare faciovt quis ſit qui mihi hec eſt locutus: agnoſcas. Factūqꝫ eſt ⁊ duꝫ rex ad prandiū di
