Dialogorum liber j. tu impletur habꝫ euidētiſſima ſigna ſua: virtutes ſcilicꝫ ⁊ humilitatem: q̄ ſi vtroqꝫ ꝑfecte in vna mēte conueniunt: liquet qd̓ de preſentia ſanctiſpūs teſtimoniū ferāt. Sic quippe etiā Iohānes baptiſta magiſtrū habuiſſe nō legit̉: neqꝫ ipſa veritas q̄ corꝑali preſentia apl̓os docuit: eū corꝑaliter inter diſcipulos aggregauit. Sꝫ quē intrinſecꝰ docebat: extrinſecꝰ quaſi in ſua libertate reliquerat. Sic moyſes in heremo edoctꝰ mandatū ab angelo didicit qd̓ ꝑ hominē nō cognouit: ſed hec vt predixi mus infirmis venerāda ſunt nō imitāda. ¶ De Libertino prepoſito eiudem monaſterij: ¶ Cap. ij. Petrus. Lacet qd̓ dicꝭ ſed peto vt mihi dicas ſi tātus hic pater aliqueꝫ ſui imitatorem diſcipulum reliquit. Gregorius. Ir reuere diſſimus Libertinꝰ qui regis Totile tempore bothorū eiuſdē Finidenſis mona ſterij p̄poſitus fuit: in diſcipulatu illiꝰ cōuerſatus atqꝫ eruditus ē. De quo quāuis virtutes multas plurimoruꝫ narratio certa vulgauerit. Predictus tn̄ Laurētius religioſus vir qͥ nunc ſuꝑeſt ⁊ ei ipſo ī tꝑe familiariſſimꝰ fuit: multa mihi dicere de illo ꝯſueuit: ex quibꝰ ea que recolo: pauca narrabo. ¶ In eadē ꝓuincia Samnie: quā ſupra memorani: idē vir ꝓ vtilitate monaſterij carpebat iter. Dumqꝫ darida Gothorum dux cū exercitu in loco eodē veniſſet: dei ſeruꝰ ex caballo in quo ſedebat: ab homi nibꝰ eius ꝓiectus ē. Qui iumēti perditi dāna libēter ferēs: patiēter etiā flagelluꝫ qd̓ tenebat diripiētibꝰ obtulit dicēſ: Tol lite vt habeatis qualiter hoc iumentū mi nare valeatis. Quibꝰ dictis ꝓtinus ſe in orationē dedit. Curſu autē rapido predicti ducis exercitꝰ ꝑuenit ad fluuiū qui vocat̉ vulturnꝰ: ibiqꝫ eqͥs ſuos ceperūt ſingu li haſtis tūdere ⁊ calcaribꝰ cruentare. Sꝫ tn̄ equi verberibꝰ ceſi: calcaribꝰ cruentati fatigari poterāt: moueri nō poterāt: ſicqꝫ aquā fluminis tāgere quaſi mortale preci piciū ꝑtimeſcebāt. Cūqꝫ diu cedēdo ſeſſo res ſinguli fatigarent̉: vnꝰ eorū intulit qͥa ex culpa quā ſeruo dei in via fecerāt: illa ſui itineris diſpēdia tolerabāt. Qui ſtatiꝫ reuerſi poſt ſe Libertinū reperiūt ī oratione ꝓſtratū. Cui cū dicerēt: ſurge tolle caballū tuū: ille rn̄dit: Ite cuꝫ bonor ego ca balli opus nō habeo. Deſcēdentes vero inuitū eū in caballū de quo depoſuerant: leuauerūt ⁊ ꝓtinꝰ abſceſſerūt. Quorū eqͥ tano curſu illud qd̓ priꝰ nō poterāt trāſire flumē tranſierūt: ac ſi ille fluminis alueaquā minime haberet. Sicqꝫ factū eſt vt dum ſeruo dei vnus caballus reddit̉: oēs a ſingulis reciperentur. dem vero tꝑe in eaſdem ꝑtes Succelinꝰ cum frācis venit. De monaſterio vero prefati viri famu li dei rumor exierat: ꝙ multas pecunias haberet. Ingreſſi oratoriū frāci: ceperūt ſeuiētes Libertinū q̄rere: Libertinū cla mare: vbi in oratiōe illa ꝓſtratꝰ iacebat. Mira valde res querētes ſeuiēteſqꝫ frāci ingrediētes in ipſo impingebāt: ⁊ ip̄m vi dere nō poterāt: ſicqꝫ ſua cecitate fruſtrari: a monaſterio ſunt vacui regreſſi. Lio quoqꝫ tꝑe ꝓ cauſa monaſterij abbatis iuſſu qui honorato eiꝰ magiſtro ſucceſſerat: Rauennam ꝑgebat̉. Pro amore vero eiuſdē venerabilis Honorati quocūqꝫ Libertinus ibat eiꝰ ſemꝑ calligulā in ſinu portare cōſueue rat: itaqꝫ dū ꝑgeret accidit vt quedā mulier extincti filij corpuſculuꝫ ferret. Que dū ſeruū dei fuiſſet intuita: amore filij ſuc cenſa iumentū ſuū ꝑ frenū tenuit: atqꝫ cū iuramēto dixit. Nullatenꝰ recedis niſi filiū meū ſuſcitaueris. At ille inuſitatū habēs tale miraculū expauit: petitionē illiꝰ iuramēto declinare mulieris voluit: ſꝫ ne quaꝙͣ preualēs aīo heſit. Conſiderare libet quale: quātūqꝫ in eiꝰ pectore certamē fuerit. Ibi qͥppe pugnabat inter ſe humilitas conuerſatiōis: ac pietas matris: ti
