Seite
Dialogorum liber Uidam nūc in eadē prouincia Martyrius noīe: deuotus val de om̄ipotentis dei famulꝰ ex­titit: qui et hoc de virtutibus ſuis teſtimonij ſignū dedit. Dum quadaꝫ die fratres illius panē ſubcineritiū feciſ­ſent: atqꝫ obliti eſſent crucis ſignū impo­nere: ſicut in hac ꝓuincia crudi panes ſi­gno ſignari ſolēt: vt per quadras quattu­or partiti videant̉: idē dei famulus affuit: eiſqꝫ referētibus ſignatū nō fuiſſe cogno­uit. Cūqꝫ iam panis ille prunis eſſet ⁊ ci­neribus cooperius: dixit: Quare hūc mi nime ſignaſtis? Qui hec dicens: Signū crucis digito ꝯtra prunas fecit: uo ſignā te ꝓtinus immēſum crepitū panis dedit: ac ſi ingēs in ignibꝰ olla crepuiſſet. Qui dū coctus poſtmodū fuiſſet: ab igne ſub­tractus: ea cruce ſignatus inuentus eſt: quā non cōtractus: ſed fides fecerat. De Seuero preſbytero eiuſ­dem prouincie: Cap. XII. N eo etiā loco īterorina vallis dicit̉: que a multis verbo ruſti­co interocrina nomīat̉. In qua erat quidā vir vite venerabil̓: valde admirabilis noīe Seuerus: eccle­ſie beate Marie dei genitricis ⁊ ſemꝑ vir ginis: ſacerdos. Hunc cū quidā paterfa­milias ad extremū veniſſet diē: miſſis cō cite nūcijs rogauit: vt ad ſe quātocius poſ ſet veniret: ſuiſqꝫ oratiōibus ꝓ peccatis eius intercederet vt acta de malis ſuis pe nitētia: ſolutus culpa: de corpore exiret. Qui videlicet ſacerdos: inopinate cōti­git: vt ad putandā vineā eſſet occupatꝰ: atqꝫ ad ſe veniētibus diceret. Antecedite ecce ego vos ſubſeqͦr. Cūqꝫ videret ſibi in­eodē opere parū aliquid ſupereſſe: paulu lū morā fecit: vt opus quod minimū reſta bat expleret. Quo expleto cepit ad egrū pergere: cū vero in itinere occurrētes hi­qui prius venerāt: obuiā facti ſunt: dicen tes: Pater quare tardaſti: noli fatigari: quia tam deſunctus eſt Quo audito ille cōtremuit: magniſqꝫ vocibꝰ ſe interfecto rē illius clamare cepit. Flens itaqꝫ perue nit ad corpus defuncti: ſeqꝫ corā lecto illi us cū lachrymis in terrā dedit. Cūqꝫ iam vehemēter fleret: in terrā caput tonderet ſeqꝫ reū mortis illius clamaret: repēte is qui defunctus fuerat: animā recepit. Qd̓ cū multi qꝛ circūſtabant aſpicerēt: admi­ratiōis vocibus emiſſis ceperūt amplius flere pre gaudio. Cūqꝫ eum requirerent: vbi fuerit: vel quomō rediſſet: ait: Tetri valde erāt hoīes qui me ducebāt: ex quo rū ore ac naribus ignis exibat: quē tolera re non poterā. Cūqꝫ per obſcura loca me ducerēt: ſubito pulchre viſionis iuuenis cū alijs nobis eūtibus obuiam factus eſt: qui me trahētibus dixit: Reducite illuꝫ: quia Seuerus p̄ſbyter plangit. Eius enī lachrymis dn̄s eum donauit. Qui ſcili­cet Seuerus ꝓtinus de terra ſurrexit: ei­qꝫ penitentiā agenti opem ſue interceſſio nis prebuit. Et dū per dies ſeptē de per­petratis culpis penitentiā eger rediuiuꝰ ageret: octaua die letus de corpore exiuit Perpende queſo hūc de quo loquimur: Seuerū: quē dilectū dn̄s accendit: quem cōtriſtari nec ad modicū pertulit. Petrus. Miranda ſunt valde que dicis: que me inuenio nūcuſqꝫ latuiſſe. Sed quid eſſe dicimus: ꝙ modo tales viri nequeūt inueniri. Gregorius. Go Petre multos tales in hoc ſe culo nec mō deeſſe exiſtimo: neqꝫ enim ſi talia ſigna nō faciūt: ideo tales nō ſunt. Uite nanqꝫ vera eſtimatio in virtute eſt operum: non in oſtenſiōe ſi­gnoꝝ. Nam ſunt pleriqꝫ: qui ⁊ ſi ſigna nō faciunt: ſigna tamen faciētibus diſpares non ſunt. Petrus. Nde mihi rogo hoc oſtēdi poteſt ꝙ ſint quidā qui ſigna nō faciūt: ⁊ tamen ſigna faciētibus diſſimi­les non ſunt. Gregorius.