GregorijBeatipapedyaconū tuū. Cuius dyaconꝰ dū ad iacētem veniſſet: pueros quos redditurum ſeepiſcopo omnino negauerat: ad mediumdeduxit: eoſqꝫ dyacono illius reddidit: dicens. Uade ⁊ dic dn̄o meo epiſcopo quiamaledixiſti mihi: ecce ꝑcuſſus ſum: ſꝫ pueros quos queſiſti: reciꝑe ⁊ pro me rogorintercede. Suſceptis itaqꝫ puerulis dyaconus eos ad epiſcopū reduxit: cui benedictā aquā venerabilis Fortunatꝰ dedit.dicēs: Uade citius ⁊ eā ſuꝑ iacētis corpꝰproijce. Perrexit itaqꝫ dyaconꝰ atqꝫ adGothū introgreſſus benedictā aquā ſuꝑmēbra illius aſperſiteres mira ⁊ vehemēter ſtupēda: mox vt aqua benedicta Bothi coxā cōtigit ita hominis fractura ſolidata eſt ⁊ ſaluti priſtine coxa reſtituta vthora eadē de lecto ſurgeret ⁊ aſcēſo equoita cepit iter agere ac ſi nullā vnꝙͣ leſionēcorꝑis pertuliſſet. Factūqꝫ eſt vt qui ſancto viro fortunato pueros cū precio reddere: obediētie ſubiectus: noluit. eos ſine p̄cio: pene ſubactus: donauit.Is igit̉ expletis ſtudebat adhucſenex de eo ⁊ alia narrare. Sꝫ qͥanōnulli aderāt: ad quos exhortādos occupabar. Iāqꝫ diei tardior hora incubuerat: venerabiliſ Fortunati facta mihi audire nō licuit: que audire ſi liceat: ſꝑvolo. Sed die alia iſdem ſenex rē de illomagis mirabilē narrauit: dicens.N eadē Tudertina vrbe marcellinus quidā bone actionis vir cūduabus ſororibꝰ ſuis habitabat:qui eueniēte moleſtia corꝑis ipſo ſacratiſſimo veſpaſcente iam ſabbato paſcali defunctus eſt. Cuiꝰ corpus: cū longius eſſꝫefferendū: die eodem ſepeliri nō potuit.Cūqꝫ mora eſſet tēporis ad explendū debitū ſepulture: ſorores eius morte eius aflicte: accurrerūt flētes ad venerabilē Fortunatū eiqꝫ magnis vocibus clamare ceperunt. Scimus quia apoſtolorū vitā tenes: leproſos mundas: cecos illuminas:veni ⁊ reſuſcita mortuū noſtrū. Qui moxvt earū fratrē cognouit defunctū: flere etpſe etiā de morte eius cepit: eiſqꝫ reſpondere dicens. Recedite ⁊ hec dicere nolite: quia iuſſio omnipotētis dei eſt: cui cōtraire nullus hominū poteſt. Illis itaqꝫdiſcedētibus triſtis ex morte eius manſitepiſcopus. Subſequēte autem die dn̄icoante exurgētis lucis crepuſculum: vocatis duobus dyaconis ſuis perrexit ad domum defuncti: accedēſqꝫ ad locū: vbi corpus iacebat exanime: ibi ſe in orationemdedit. Expleta autē prece ſurrexit ⁊ iuxtacorpus defuncti ſedit: non autē grādi voce defunctū per nomē vocauit: dicēs. Frater marcelle. Ille autē: acſi leuiter dormiens: ad vicina vocē ꝙͣuis modica fuiſſet:citatꝰ: ſtatim oculos aperuit: atqꝫ ad Epiſcopū reſpiciēs dixit. O quid feciſtito ꝗdfeciſti? Cui epiſcopus rn̄dit dicēs. Quidfeci? At ille ait. Duo heſterno die venerunt qui me eijciētes ex corpore in bonuꝫlocū duxerunt. Hodie autē intus miſſuseſt: qui dixit. Reducite eū quia Fortunatus Epiſcopus in domū eius venit. Quibus verbis expletis mox ex infirmitate cōualuit ⁊ in hac vita diutius māſit. Nec tamen credendū eſt quia locū quem acceperat: perdidit: quia dubiū non eſt: qd̓ interceſſoris ſui precibus potuit poſt mortemmelius viuere: qui ante mortē ſtuduit omnipotēti deo placere. Sed cur multa deeius vita dicimus: cū nuncuſqꝫ ad corpusillius tot virtutū documēta teneamꝰ. Demoniacos quippe abſoluere: egros curare: quotiens ex fide expetit̉: vt viuus conſueuerat: hoc indeſinenter facere ⁊ apudmortua ſua oſſa perſeuerat. Sed libet petre adhuc ad valerie prouincie ꝑtes: narnationis mee verba reducere: de quibusme eximia valde miracula ex ore venerabilis Fortunati: cuius nō longe ſuperiusmemoriā feci: contigit audiſſe: qui crebroad me nuncuſqꝫ veniens dū facta mihi veterum narrat: noua refectione me ſatiat.¶ De Martyrio monacho:prouincie Ualerie.¶ Capitulum. XI.
