Transkription / Dialogorum libri q... [48

Gregorij pape Beati que innocētis brachia aſtrinxerāt: oculis diſſoluit: ip̄a miraculi celeritate indicat: quia ex poteſtate acceperat habere: quod fecit. Rurſum quoqꝫ quale quantūqꝫ miraculū orādo valuit obtinere: ſubiungā. ¶ De mortuo ſuſcitato: ¶ Capitulū. XXXIII. Uadā die cū fratribus ad agriopera fuerat egreſſus. Quidā vero ruſticus defuncti filij cor pus in vlnis ferens: orbitatus luctu eſtuans: ad monaſteriū venit: Benedictū patrē queſiuit. Cui cū dictū eſſet quia idem pater cū fratribus in agro moraret̉: ꝓtinus ante monaſterij ianuā corpus extincti filij ꝓiecit ⁊ dolore turbatꝰ ⁊ ad inueniendū venerabilē patrē ſeſe cōci tus in curſum dedit. Eadē vero hora vir dei ab agri opere iam cū fratribus reuerte bat̉. Quē mox vt orbatus ruſticus aſpexit: clamare cepit. Redde filiū meū: redde filiū meū. Uir autē dei in hac voce ſub ſtitit: dicēs. Nūquid ego filiū tuū tibi ab ſtuli: Cui ille reſpōdit: Mortuus eſt: ve ni ſuſcita eū. Qd̓ vt mox dei famulus audiuit: valde cōtriſtatus eſt dicens: Rece dite fratres: recedite: hec noſtra nō ſunt: ſed ſanctoꝝ apoſtoloꝝ ſunt. Quid nobis onera vultis imponere: que nō poſſum portare? At ille quē nimius cogebat dolor: in ſua petitiōe perſtitit iurās ꝙ nō re cederet niſi eius filiū reſuſcitaret. Quem mox dei famulus inquiſiuit dicens: Abi eſt? Cui ille reſpōdit: Ecce corpus eiꝰ ad ad ianuam monaſterij iacet. Ibi dū vir dei cū fratribus perueniſſet: flexit genu ⁊ ſuper corpuſculū infantis incubuit: ſeqꝫ erigens ad celū palmas tetendit dicens. Dn̄e non aſpicias peccata mea: ſed fideꝫ huius homīs qui reſuſcitari filiū ſuū rogat ⁊ redde in hoc corpuſculū aīam quaꝫ abſtuliſti. Uix in oratiōe verba cōpleuerat: ⁊ regrediente anima ita corpuſculū pueri omne cōtremuit: vt ſub oculis omniū qui aderāt apparuerit cōcuſſione mirifica tremēdo palpitaſſe. Cuius mox ma nū tenet: ⁊ eum patri viuentē atqꝫ incolumem dedit. Liquet Petre: quia hoc miraculū in poteſtate nō habuit: qd̓ ꝓſtrat petijt: vt exhibere potuiſſet. ¶ De miraculo Scholaſtice ſororis eius. ¶ Cap. XXXIIII. Petrus. Ic cūcta eſſe vt aſſeris conſtat. patēter. Quia verba que ꝓpoſueras: rebus ꝓbas. Sed que ſo te vt indices: ſi ſācti viri om nia que volūt: poſſunt: ⁊ cūcta impetrāt: que deſiderant obtinere. Gregorius. Uiſnā erit Petre in hac vita pau lo ſublimior: qui de carnis ſue ſti mulo ter dn̄m rogauit: ⁊ tamē qd̓ I voluit: obtinere nō valuit. Ex qua re neceſſe eſt vt tibi de venerabili patre Bene dicto narrē: qꝛ fuit quoddā quod voluit: ſed nō valuit implere. Soror namqꝫ eius Scholaſtica nomine: om̄ipotenti dn̄o ab ip̄o infantie temꝑe dedicata: ad eū ſemel per annū venire cōſueuerat: ad quam vir dei nō longe extra ianuā in poſſeſſiōe mo naſterij deſcēdebat. Quadā vero die venit ex more atqꝫ ad eā cum diſcipulis venerabilis eius deſcēdit frater: qui totū diem̄ in dei laudibꝰ: ſacriſqꝫ colloquijs ducētes: incūbentibus iam noctis tenebris ſimul acceperūt cibos. Cunqꝫ ad menſaꝫ ſederēt: ⁊ inter ſacra colloquia tardior ſe hora ꝓtraheret: eadē ſanctimonialis femina ſoror eius eū rogauit dicens. Que ſo te vt iſta nocte non me deſeras: vt vſqꝫ mane aliquid de celeſtis vite gaudijs loquamur. Cui ille reſpōdit: Quid eſt qd̓ loqueris ſoror manere extra cellā nullatenus poſſum. Tanta vero erat celi ſerenitas: vt nulla in aere nubes appareret. Sanctimonialis aūt femina cū verba fratris negātis audiſſet: inſertas digitis ma nus ſuper mēſam poſuit: ⁊ caput in mani bus om̄ipotentē dominū rogatura declinauit. Cūqꝫ leuaret de menſa caput tanta chorruſcatiōis ⁊ tonitrui virtus tantaqꝫ inundatio pluuie erupit: vt neqꝫ vene