Seite
Dialogorum liber II rabilis Benedictus: neqꝫ fratres: qui cū eo aderant extra loci limen: quo conſede­rant: pedē mouere potuiſſent. Sanctimo nialis quippe femina caput in manibꝰ de clinans: lachrimarū fluuiū in menſam fu­derat per quē ſerenitatē aeris ad pluuiā traxit. Nec paulo tardius poſt oratione­inundatio illa ſecuta eſt: ſed tanta fuit cō­ueniētia oratiōis ⁊ inundatiōis vt de mē ſa caputiam cum tonitruo leuaret: quate­nus vnū idemqꝫ eſſet momentū: ⁊ leuare caput: ⁊ pluuiā deponere. Tūc vir dei in ter choruſcos tonitruos atqꝫ ingētis plu uie inundationē vidēs: ſe ad monaſteriū nō poſſe remearercepit conqueri cōtriſta­tus: dicens. Parcat tibi omnipotēs de ſoror: quid eſt. qd̓ feciſti. Cui illa reſpon­dit. Ecce te rogaui ⁊ audire me noluiſti: rogaui dn̄m meū ⁊ audiuit me. Modo ex go ſi potes: egredere ⁊ me dimiſſa: ad mo naſteriū recede. Ipſe autē exire extra tec­tum nō valens: qui remanere ſponte no­luit: in loco māſit inuitus. Sicqꝫ factum eſt vt totā noctē peruigilē ducerent: atqꝫ per ſacra ſpiritalis vite colloquia ſe ſe vi­caria relatione ſatiarent. Qua de re dixi eū voluiſſe aliquid: ſed minime potuiſſe. Quia ſi venerabilis viri mētē aſpicimꝰ: dubiū non eſt quin eandē ſerenitatem vo­luerit in qua deſcēderat permanere: ſꝫ cō tra hoc qd̓ voluit: in virtute omnipoten­tis dei ex femine pectore miraculum inue nit. Nec mirū ꝙ plꝰ illo femina que diu fratre videre cupiebat: in eodē tēpore va luit. Quia enī iuxta Iohānis vocē deus charitas ē: iuſto valde iudicio illa plꝰ po­tuit: que ampliꝰ amauit. De aīa ſororis eius viſa et qua liter a corꝑe ſit egreſſa. Cap. XXXII. Petrus. Ateor multum placet quod dicis Gregorius. Amqꝫ die altero eadem vene­rabilis femina ad cellā propri­am receſſiſſet vir dei ad monaſterium re­dijt. Cū vero poſt triduum in cella conſi­ſtens eleuatis in aera oculis vidit eiuſdē ſororis ſue animā de eius corpore egreſſā in colūbe ſpecie celi ſecreta penetrare. Qui tante eius glorie congaudēs omni­potēti deo in hymnis ⁊ laudibus gratias reddidit eiuſqꝫ obitū fratribꝰ denūciauit Quos etiā protinus miſit vt eius corpꝰ ad monaſteriū deferrēt. atqꝫ in ſepulchro qd̓ ſibipſe parauerat: ponerēt. Quo facto contigit vt quorum mens vna ſemper in deo fuerat. Eorum quoqꝫ corꝑa nec ſepul tura ſeparet. De mundo ante oculos eius collecto et aīa Germani Capua ne ep̄i. Ca. XXXVI. Lio quoqꝫ tꝑe Seruādꝰ dya­conus atqꝫ abbas eius mona­ſterij qd̓ in campanie ꝑtibus a I Liberio quondā patricio fue­rat conſtructū ad eum viſitationis gratia ex more venire cōſueuerat eiuſqꝫ monaſte riū frequētabat vt qꝛ idem quoqꝫ vir do­ctrina gratie celeſtis affluebat: dulcia ſibi inuicē vite verba tranſfunderent ⁊ ſuauē cibum celeſtis patrie: quia adhuc perfec­te gaudendo nō poterant: ſaltem ſuſpirā­do guſtarent. Cumqꝫ hora iā quietis ex­igeret: in cuius turris ſuperioribus ſe ve­nerabilis Benedictus: in eius quoqꝫ in­ferioribus ſe Seruandꝰ dyaconus collo­cauit: quo videlicet in loco inferior ad ſu­periora peruius cōtinuabat aſcēſus. An­te eandē vero turrim largius erat habita culum: iniquo vtriuſqꝫ diſcipuli quieſce­bant. Cumqꝫ vir dei benedictus adhuc qͥ eſcētibus fratribus vigilijs nocturne ora tionis tēpora preueniſſet: adfeneſtrā ſtās ⁊ omnipotentē deum deprecans: ſubito in tempeſta noctis hora reſpiciens: vidit fuſam iucē deſuper cunctas tenebas effu gaſſe: tantoqꝫ ſplendore clareſcere vt diē vinceret lux illa: que in tenebris radiaſſe: Mira autē res valde in hac ſpeculatione ſecuta eſt: qꝛ ſicut poſt ipſe narrauit: oīs