Dialogorumliber IIturā iubet. Qui mox correptus. febribusacri cepit ardore fatigari. Cūqꝫ ꝑ dies ſingulos lāguor ingraueſceret: ſexta die portare ſe in oratoriū a diſcipulis fecit. Ibiqꝫ exitū ſuū dn̄ici corporis ⁊ ſanguinis ꝑceptione muniuit. atqꝫ inter diſcipuloruꝫmanus imbecillia mēbra ſuſtentas: erectis in celū manibꝰ ſtetit ⁊ vltimū ſpirituꝫinter verba oratiōis efflauit. Qua ſcꝫ dieduobꝰ de eo fratribꝰ: vni in cella cōmorāti: alteri autē lōgius poſito reuelatio vniatqꝫ indiſſimilis viſionis apꝑuit. ¶ Aiderūt nāqꝫ qꝛ ſtrata pallus atqꝫ innumerischoruſca lampadibꝰ via recto oriētis tramite ab eius cella in celū vſqꝫ tendebat̉.Cui venerādo habitu vir deſuꝑ clarꝰ aſſiſtens: cuius eſſet via: quā cernerēt: in quiſiuit. Illi autē ſe neſcire ꝓfeſſi ſunt. Quibus ipſe ait: hec eſt via qua dilectus dn̄ocelū Benedictꝰ aſcēdit. Tūc itaqꝫ ſanctiviri obitum ſicut preſentes diſcipuli viderunt. ita abſentes hoc ſigno: qd̓ eis predictū fuerat: agnouerūt. Sepultus vero eſtin oratorio beati Iohānis baptiſte: qd̓ deſtructa ara Apollinis ipſe cōſtruxit qui ⁊in ea ſpecū in qua prius habitauit nuncuſqꝫ ſi petentiū fides exigat: miraculis choruſcat.Aper nāqꝫ eſt res geſta: quā naro. Quedam mulier mēte captadū ſenſum funditꝰ ꝑdidiſſet: permōtes ⁊ valles: ſiluas ⁊ cāpos: die noctuqꝫ vagabat̉. ibiqꝫ tantūmodo quieſcebat:vbi hāc qͥeſcere laſſitudo coegiſſet. Quadam vero die duꝫ vaga nimiū erraret: adbeati viri benedicti ſpecuꝫ deuenit. ibiqꝫneſciēs ingreſſa māſit. Mane autē factoita ſanato ſenſu egreſſa eſt: ac ſi eā nunꝙͣinſania capitis vlla tenuiſſet: que om̄i vite ſue tēpore in eadē: quam accepit ſalutepermanſit.Petrus.Uid nam eſſe dicimus: ꝙ plerūqꝫ in ipſis quoqꝫ patrocinijs ſic eſſe ſentimꝰ vt nō tanta ꝑ corporaſua: quāta beneficia ꝑ reliquias oſtendātatqꝫ illic maiora ſigna faciūt: vbi minimeper ſemetipſos iacent.Gregorius.¶ De inſana muliere in eiꝰ ſpecū ſanata. ¶ Cap. XXXIX.Si in ſuis corꝑibꝰ ſancti martyres iacent: dubiū Petre nōeſt: ꝙ multa valeant ſigna demōſtrare: ſicut ⁊ faciunt ⁊ puramente querētibus īnumera miracula on̄dunt. Sed qꝛ ab infirmis poteſt mētibusdubitari: vtrū ne ad exaudiendum ibi preſentes ſint: vbi conſtat quia in ſuis corꝑibus non ſint: ibi neceſſe eſt eos maiora ſigna oſtēdere: vbi de eorū preſentia poteſtmens infirma dubitare. Quoꝝ vero mēsin deo fixa eſt: tāto maius habet fidei meritū: quāto illic eos nouit ⁊ nō lacere corpore ⁊ tamen nō deeſſe ab exauditione.Unde ipſa quoqꝫ veritas vt fidē diſcipulis augeret: dixit. Si ego nō abiero: paraclitus non veniet ad vos. Cū enim ꝯſtetquia paraclitus ſpiritus a patre ſemꝑ procedat ⁊ filio: cur ſe filius receſſurum dicitvt ille veniat: qui a filio nūqͣ recedit. Sꝫquia diſcipuli in carne dn̄ꝫ cernētes: corpororeis hunc oculis ſemper videre ſitiebāt: recte eis dicitur. Niſi ego abiero: paraclitus nō veniet: ac ſi aperte diceretur.Si corpuſ nō ſubſtraho: quis ſit amor ſpiritus: nō oſtendo: ⁊ niſi me deſieritis carnaliter cernere: nunꝙͣ me diſcētis ſpūaliter amare.Petrus.Lacet quod dicis:Gregorius.Liquantū iam a locutione ceſſandum eſt vt ſi ad aliorum miracula narranda tendimus. loquendi vires interim per ſilentium reꝑemus.¶ Explicit Liber ſecundꝰ dialogorum beati Gregorij.
