III liber Dialogorum receperat mentem ſuaꝫ. Ex quo eius vno facto didicimus: vt de eo illa omnia audi ta crederemus. Petrus. Agne vite edificatio eſt videre vi­ros tam mira facientes: atqꝫ in ci Quibus ſuis hieruſalem celeſteꝫ in terra conſpicere. De Maximiano Syracu­ſane ciuitatis epiſcopo: Capitulum. XXXVI. Gregorius. Eqꝫ hoc ſilendum puto: om nipotēs deus ſuper Maximia num famulum ſuum: nunc Sy­racuſanum epiſcopum: tūc au­tem mei monaſterij patrem: dignatus eſt monſtrare miraculum. Nam dum iuſſio­ne pontificis in Conſtantinopolitane vr­bis palatio reſponſis eccleſiaſticis deſer­uirem: illuc ad me idem venerabilis Ma ximianus charitate exigente: cum fratri­bus venit. Qui cum ad monaſterium me um Roma rediret: in mari adriatico ni­mia tempeſtate deprehenſus ineſtimabi­li ordine: atqꝫ inuſitato miraculo erga ſe cunctoſqꝫ: qui cum eo aderant: omnipo­tentis dei iram cognouit gratiā. Naꝫ­cum in eorum morte ven torum nimiettibus eleuati fluctus ſeuirent: ex naui cla ui perditi: arbor abſciſa eſt: vela inundis proiecta: totumqꝫ vas nauis quaſſatum nimijs fluctibus: ab omni fuerat vas com page diſſolutum. Rimis itaqꝫ patentibꝰ intrauit mare: atqꝫ vſqꝫ ad ſuperiores ta­bulas impleuit nauem: ita vt non tam na uis inter vndas: quam vnde iam intra na uem eſſe viderentur. Tunc in eadem na ui reſidentes: non iam ex morte vicina: ſed exip̄a eius preſentia ac viſione turba­tis omnes ſibimet pacem dederūt corpus et ſanguinem redemptionis acceperunt: deo ſe ſinguli commendantes: vt eorum animas benigne ſuſciperet: quorum cor­pora in tam pauenda morte tradiderat. Sed omnipotens deus: qui eorum men­tes mirabiliter terruit: eorum quoqꝫ vitā mirabilius ſeruauit. Nam diebus octo­nauis eadem vſqꝫ ad ſuperiores tabulas aquis plena iter propriuꝫ peragens ena­tauit. Nono autem die in Cothronenſis caſtri portu educta eſt. Ex qua ierūt om­nes incolumes qui cum predicto venera­bili viro Maximiano nauigabant. Cūqꝫ poſt eos ip̄e quoqꝫ fuiſſꝫ egreſſus: mox in eiuſdem portus profundum nauis demen ſa eſt: ac ſi illis egredientibus pre ponde­re ſubleuatiōe caruiſſet: que plena homi­nibꝰ in pelago aquaſ portauerat atqꝫ ena tauerat: Maximiano cum ſuis fratribus recedente aquas ſine hominibus in por­tu non valuit portare: vt hinc omnipotēs deus oſtenderet: quia hanc onuſtam ſua manu tenuerat: que ab hominibus vacua derelicta ſuꝑ aquas potuit manere. De Sanctulo preſbytero: prouincie Nurſie: Capitulum. XXXVII. Nte dies quoqꝫ fere quadra­ginta vidiſti apud me eum: cu­ius ſuperius memoriaꝫ feci: ve nerabilis vite preſbyterū San ctulum nomine: qui ad me ex Nurſia pro­uincia: annis ſingulis venire conſueuit. Sed ex eadem prouincia quidam mona­chus ante triduū venit: qui grauis nun­cij merorem ad me pertulit: quia eundeꝫ virum obijſſe nunciauit. Huius ergo viri ſi non ſine gemitu dulcedinis recoloriā tamen ſine formidine illas virtutes: nar­ro: quas a vicinis eius ſacerdotibus mi­ra virtute ſimplicitate preditis agnoui. Et ſicut inter amantes ſe animos homi­num magnum charitatis familiaritas au ſum prebet: a me plerumqꝫ ex dulcedine coactus: ip̄e quoqꝫ de his que egit extre­ma quedā fateri cogebatur. Uodam namqꝫ tempore hic cum in prelo longobardi oliuā preme­rent: vt oleum liquari debuiſſet: