![]()
Liber gne matri tantūmodo cōpe tebatᵈ p̄ſertim cū illa dicunt̉ a poetis eſſe cōficta. quaſi poete id etiam finxerint: ꝙͦ ea ſint dijs grata ⁊ accepta: Ut ergo canerent̉ vel ſcriberent̉: audacia fuit vel petulantia poetaruꝫ Ut vero diuinis rebus ⁊ honoribꝰ eidem imperātibꝰ ⁊ extorquētibus numinibꝰ adderent̉: quid eſt niſi crimē deoꝝ: immo vero cōfeſſio demonioꝝ ⁊ deceptio miſeroꝝ; Ueruꝫ illud quod de abſciſoꝝ conrecratione mater deoruꝫ co li meruit: non poete confinxerunt: ſed horrere magiſqͣꝫ canenere maluerūtᶠ His ne dijs ſelectis quiſqͣꝫ ꝯſecrandus eſt: vt poſt morteꝫ viuat beate: quibꝰ cenſecratus an te mortem honeſte non potuit viuere: tam fedis ſuꝑſtitionibꝰ ſubditꝰ ⁊ īmundis de monibꝰ obligatꝰ. Sed hͦ oīa inquit referunt̉ ad mundū: videat ne potiꝰ ad īmunduꝫ Cui em̄ hic mundꝰ eſt deus: nec aīo religioſus oxiſtit: nec honeſtꝰ viuet ille nec mund Nos aūt aīm querimus qui vera religione ꝯfiſus: non tā qͣꝫ deū ſuū adoret mundū: ſꝫ tanqͣꝫ opus dei ꝓpter deum laudet mūdū: ⁊ mūdāis ſordibus expiatus: mundꝰ ꝑueniat ad deū qui condidit mū dūᵍ Iſtos vero ſelectos deoſ eſſe maiorē. qꝛ lꝫ mulieres multas corruꝑit. tn̄ maſculo vno abuſus ē vicꝫ ganymede filio regis dardanoꝝ noīe trois qͥ dardani poſtea a trōe troiani dicti ſunt. quē ſic̄ narrat oroſiꝰ li. j. tātalꝰ rex phrygioꝝ flagicio ſiſſime rapuit quē raptū ad libidinē iouis p̄ꝑapit.j pter cuiꝰ detētio nē maximū bellū p̄ꝑatū ⁊ excitatuꝫ ſcribit̉ fuiſſe. ſed mr̄i deoꝝ ml̓ti cō ſecrant̉ ſimiles ganymedi tertio cōꝑat hanc turpi tudinē ad turpitudīes ſaturni. qͥ bꝰ meliꝰ iſta cōꝑā tur ⁊ qͦ ad aliqͣ ex cedit iſta. nā quā uis ſaturnꝰ finga tur caſtraſſe pr̄eꝫ ſuū. tn̄ ī tēplo eiꝰ nullus caſtrat ſe ip̄m qͣꝫuis aliqͥ oc cidant̉ in ſaceifi cariciū eiꝰ.ſ. in ai ⁊ gallia. vt. sͣ. dictu fuit ca. xix. tā git etiā aliam tur pitudinē ſaturni ⁊ fatuitatē roma noꝝ. ⁊ pꝫ intētio augꝰ c Quid em̄ ſunt ad hͦ ma lū ⁊c̄. cōꝑat hanc turpitudineꝫ ad turpitudīes alio rū deoꝝ ⁊ fac̄ hic tria. qꝛ pͥº on̄dit ꝙ crimīa alioꝝ de oꝝ etiā ſi vera eſ ſent ſūt hac turpi tudīe minora pu ta furtū mercurt̉ ⁊ adult eriū vene ris. de qͥbꝰ dictū ē li. vj. ca. v. Et eo dē mō ē de crimī bus alioꝝ deorū ſcd̓o ibi. d Preſertī cuꝫ ⁊c̄. on̄dit ꝙ ſint minora crimīa. qꝛ vt qͥdā volūt ip̄a nō ſūt ꝟa crimina ſed a poetis conuicta. tertio ibi e Quaſi poete ⁊c̄ on̄dit ꝙ fictio poetica nō ē cā qͣre talia crimīa īhonorē deoꝝ celebrabāt̉ in ſcena ad eos placandū. ſꝫ extorſio demonū. ſic̄. sͣ. li. iiij. ca. xxvj. fu it dictū. f His ne dijs ⁊cͣ. hic ex p̄cedētibꝰ dijs ſe lectis generalit̓ ꝯcludit duas ꝯcluſiōes. quaꝝ ſcd̓aꝫ ponit ibi. Iſtos vero ſelectos deos ⁊c̄. ⁊ pͥmo ꝯcludit ex criminibꝰ ⁊ turpitudinibꝰ recitatis. ſuā primaꝫ cōcluſionē ⁊ ptꝫ ꝯcluſio. Et deinde ibi. Sꝫ hec oīa exclu dit qͣndā turpitudinū p̄dietaꝝ excuſatōꝫ. dic̄ eī varro videmus quidem clarius innotuiſſe qͣꝫ ceteros: non tamen vt eorum illuſtrarent̉ merita. ſed ne occultarent̉ opprobria: vnde magis eos homines fuiſſe credibile eſt ſicut non ſelum poetice litte re: verumētiam hiſtorice tra diderunt. Nam ꝙ virgilius ait. Primus ab ethereo venit ſaturnus olympo. Arma iouis fugiens ⁊ regnis exul ademptis. Et que ad hanc reꝫ pertinentia ſubſequunt̉ totam dehoc homerus pan dit hiſtoriam: quam ennius in latinum vertit eloquium. Unde quia plura poſuerūt qui contra huiuſmodi errores ante nos vl̓ greco ſerme ie vel latino ſcripſerunt: nō in eo mihi placuit immorari Capitulū. XXVII Pſas phyſiologiaſ cum conſidero qͥbus docti ⁊ acuti homines hes res humanas conantur euertere in res diuinas. nihil video niſi ad temporalia terrenaqꝫ opera naturamqꝫ corpoream. vel etiam ſi inui ſibilem tamen murabileꝫ po tuiſſe reuocari: qd̓ nullo mō eſt verꝰ deus. hoc aūt ſi ſal tem religioſitati congruis ſi gnificationibꝰ ageret̉ eēt ec dem dolendum: non his verum deū anūciari atqꝫ predi cari: tn̄ aliquo mō ferendum ꝙ oīa q̄ de dijs dicunt̉ referunt̉ ad mūdū. qd̓ irridēdū docet augꝰ. ⁊ ptꝫ eiꝰ intētio. g Iſtos ꝟo ſelectos. ⁊cͣ. h̓ ꝯcludit ex p̄cedētibꝰ aliā ꝯcluſionē q̄ ꝯtīet duas ꝑtes qͦꝝ p̄ma ē. ꝙ dij ſelecti ad eoꝝ ignominiā ſūt ſele cti. ⁊ hͦ dixit augꝰ. sͣ. ca. iiij. ſcd̓a ꝑs ē ꝙ credibiliꝰ ē ꝙ ip ſi fuerūt homīes qui talia crimina commiſerunt qͣꝫ dij. et ꝙ figmen ta ſumpſerunt o riginem a vera hi ſtoria. et hͦ cōfirmat per verſus ꝟ gilij lib̓. viij. eneidos in quibꝰ fin git ſaturnum a fi lio ſuo ioue de ce lo ad t̓ras expul ſum. de quo homerꝰ in greco ſcri pſit hiſtoriā quā ennius poeta in latinum vertit. vera hiſtoria ē ꝙ de creta expulſit eum. ⁊ ille fugit ī italiam. a Pſas phi ſiologias ⁊c̄. In hͦ capitulo oſtendit beatus auguſtinus ꝙ prefati cul tores deorum ml tiplicit̓ errant. et n̄ tm̄ vno mō ⁊ fa cit ī hͦ ca. duoqꝫ pͥ mo on̄dit ip̄oꝝ er rorēmultiplice ei rāt āt n̄ ſolū qꝛ r̄f dīnas trahūt ad res hūanas vl̓ ſal tē reſ tꝑales ⁊ mu tabiles ⁊ qͣſi ad phyſiologias.i. rōnes naturales ſꝫ etiā duobꝰ alijs mōis. vicꝫ qꝛ colūt qd̓ n̄ ē colēdū. qd̓ tn̄ nob̓ obſcu. rū eēt niſi eoꝝ at teſtaret̉ hiſtoria quā.ſ. varro ſcpͥſit d̓ dijs ⁊ etiā qꝛ talit̓ colūt qͣlit̓ nec deꝰ necnō deꝰ colēdꝰ eēt. ⁊ on̄dit hͦ ꝑ exēpla ml̓ta q̄ in ho norē deoꝝ fiūt tpiſſime. ſic̄ ptꝫ d̓ ludis turpibꝰ. d̓ qͥbꝰ fuit dcm̄ sͣ li. ij. ca. iiij. Similit̓ ē d̓ mercede ſtuproruꝫ d̓ qͣ dcm̄ fuit. s. li. iiij. ca. x. Itē ꝑ alia multa exēpla idē on̄dit de qͥbus dictū fuit ſupra li. vj. ca. x. ⁊ in multis capl̓is hꝰ libri. q̄ demōes ſibi fieri et exhiberi extorſer̄t vt ſupra. libro. iiij. ca. xxvj. dictum eſt. Secundo ibi. b Unde remotis conſtat ⁊cͣ. concludit ꝯcluſionem. que concluſio clariſſime patet in littera. 