VII tam feda et turpia non fieri nec iuberi. At nunc cum pro deo vero quo ſolo aīa ſe inha bitante ſit felix: nefas ſit co­lere aut corpꝰ aūt aīaꝫ: quā­to magis nefariuꝫ eſt iſta ſic colere vt nec ſalutem nec de cus humanum corpus: aut anima colētis obtineat? O obrem ſi templo: ſi ſacerdo­te: ſi ſacrificio qd̓ deo vero de betur colatur aliquod elemē tum mundi vel creatus ali­quis ſpiritus etiam ſi non im mundus malus: non ideo eſt malum quia illa mala ſūt quibꝰ colitur. ſꝫ quia illa ſūt talia quibus ſolus ille colen dus ſit cui talis cultus ſerui tuſqꝫ debetur. Si autem ſto­liditate vel monſtruoſitate ſimulacrorum ſacrificijs ho­micidiorum: coronatione vi rilium pudendorum: merce de ſtuprorum: ſectione mem brorum: abſciſione genitali­um: conſecratione mollium feſtis impurorum obſcenoꝝ qꝫ ludorum: vnum veruꝫ de um: id eſt omnis anime cor­poriſqꝫ creatorem colere ſe quiſqꝫ contendat: non ideo peccat: quia non eſt colendꝰ quem colit: ſed quia colen­dum non vt colendus eſt co lit. Qui vero et rebus tali­bus: id eſt turpibus et ſcele ſtis non deum verum: id eſt anime corporiſqꝫ factorem: ſed creaturam: quāuis non vitioſam colit: ſiue illa ſit ani ma: ſiue corpus: ſiue anima ſi mul et corpus: bis peccat in deum: et pro ipſo colit qd̓ non eſt ipſe: talibus rebus colit qualibus nec ipſe colen dus eſt: necnon ipſe: ſed hi quo nam modo: id eſt qͣꝫtur­piter nefarieqꝫ coluerint in promptu eſt. Quid auteꝫ vl̓ quos coluerint eſſet obſcu­rum: niſi eoruꝫ teſtaretur hi ſtoria: ea ipſa que feda tur pia confitemur numinibus Uid igitur valet ⁊cͣ. In hoc capitulo reprobat beatus auguſtinꝰ doctri nam varronis de dijs quantuꝫ ad hoc oēs deos nititur ad celuꝫ terrā reducere qͣꝫ ad duo princi­pia deorum. ſic videlicet ianus qui eſt celum ſit principium deo rum maſculorum tellus que ē ter­ra ſit principium feminarum. pro pter quod cuꝫ in libro de dijs ſele­ctis qui ē vltimꝰ liber ſimpliciter queꝫ de rebus di uinis ſcpͥſit. tra­ctaret de dijs ſele ctis maſculis in cepit a iano. vo lens tractare de feminis incepit a tellure quam ce teris deabus pre ponit. vt ſupra. ca. ij. Cauſa autē quare iſta poſuit fuit. quia celum habet virtutem actiuam terraꝟ tutem paſſiuam virtus vero acti ua competit ma­ſculo paſſiua fe mine. Circa iſta vero declaranda quāuis varronis ingeniuꝫ ſicut au guſtinus dicit ſe ſentire paſſuꝫ ſit moleſtiam. tamē non potuit cona tum ſuum imple re. quia dicta ſua ſibijpſis repug­nant. Unde faci auguſtinus in capitulo duo. primo ponit di­cta varronis. Et colligitur ſua in rentio in premiſ ſis. Secundo in tentioneꝫ eius re probat ex dictꝭ ſu is proprijs ibi. terribiliter exigenribꝰ red­dita. Unde remotis cōſtat ambagibus: nefarios demo nes atqꝫ immundiſſimos ſpi ritus hac omni ciuili theolo­gia in viſendis ſtolidis ima­ginibus: per eas poſſiden dis etiam ſtultis cordibus in uitatos. Capitulū XXVIII Uid igitur valet vir doctiſſimꝰ etcutiſſimus varro velut ſub­tili diſputatione hos omnes deos in celum terram redi gere ac referre conatur et non poteſt? Fluuntde mani bus: reſiliunt: labuntur de cidunt. dicturus enim de fe minis: hoc ē de deabus quo­niam inquit: vt in primo li­bro dixi de locis: Duo ſunt principia deorum animad­uerſa de celo et terra: a quo dij partim dicuntur celeſtes partim terreſtres: vt in fu­perioribus initium fecimus a celo cum diximus de iano quem alij celum: alij dixerūt eſſe mundum: ſic de feminis initium ſcribendifecimus a tellure. Sentio quantā mo leſtiam tale ac tantum patia tur ingenium. Ducitur eniꝫ quadam rātione veriſimili: celum eſſe quod faciat: ter­ram que patiatur: et ideo il li maſculinam vim tribuit: huic femininā et non atten­dit eum potius eſſe: qui hec faciat qui vtrumqꝫ fecit hinc etiam ſamothracum nobilia myſteria in ſuperiore libro ſic interpretatur eaqꝫ ſe que nec ſuis nota ſunt ſcriben­do expoſiturum: eiſqꝫ miſſu rum quaſi religioſiſſime pol­licetur. Dicit enim ſe ibi mul tis iudicijs colligiſſe in ſimu lacris aliud ſignificare celū: aliud terram: aliud exem­pla rerū quas plato appellat ideas: celū: iouē: t̓rā iunoneꝫ ideas mineruam vult intelli in reomitto. In prima vero par­te recitat duo di­cta varronis quo rum vtrumqꝫ ſu mitur ex libro de dijs ſelectis. pri mum vero dictū ſic incipit. quoni am in libro pͥmo dixi. de locis. li­ber vero iſte fuit de ſacellis. vt ſu pra. li. vj. ca. iij. patet. Eſt eniꝫ ſe cundus ternariꝰ librorrm de rebus diuinis vt ibi pa tet de locis. et pri mꝰ liber de locis eſt ſacellis. quo niam vero dixit. duo ſūt princi pia deorum de ce io et terra anim­aduerſa de quibꝰ dij partim dicun tur celeſtes par­tim terreſtres. et ideo in ſuperiori bus ſcilicet dijs ſelectis huius li­bri initium feci­mus a celo ⁊cet̓a Ex hac auctorita te varronis patꝫ ipſe deos ma­ſculos reducit in celum et feminas in tellurem Ex ſe cunda vero au ctoritate varrōis vult augꝰ ꝓbare qͣre varro re duxit deos ī celū femīas in t̓ram erat s. tācta eſt Cuiꝰ aucͣtatis ſē tentiā recitat ꝟba. vbi dic̄ aug. varro in ſuꝑio ri libro iſto pͥui al legato ē de dijs ſelectis cuꝫ myſte ria deorum ſamo thracie. id eſt illi us terre cuius tes ſamo thraces dicuntur myſte ria augꝰ. irronice nobilia vocat in terpretaretur pro mitteretqꝫ ſe ea expoſituruꝫ quo