Seite
vIII a Unc intēti ore nob̓op eſt aīo mul­to qͣꝫ erat in ſuꝑioꝝ ſolu­tione q̄ſtio­nū ⁊ explicatione libroꝝ De theologia qͥppe quā naturalē vocāt nō cum qͥbuſlibet hoī bus. nō em̄ fabuloſa eſt vl̓ ci uilis: hoc eſt vel theatrica vl̓ vrbana: quaꝝ altera iactitat deoꝝ crimina altera indicat eoꝝ deſideria criminoſiora: ac ꝑ hoc malignoꝝ potiꝰ de­monū qͣꝫ deoꝝ: ſed cū ph̓is ē hn̄da collatio: quoꝝ ip̄m no­mē ſi latīe interp̄temur amo rē ſapīe ꝓfitet̉. Porro ſi ſapi entiā ꝓfitemur: ⁊ ſapīa deꝰ ē ꝑ quē facta ſunt oīa: ſicut di­uīa auctoritas veritaſqꝫ mō ſtrauit: verꝰ ph̓s eſt amator dei Sed qꝛ res ip̄a cuius hoc nomē eſt: non eſt in oībus qͥ hoc nomīe gloriant̉: neqꝫ eī ꝯtinue vere ſapiētie ſūt ama tores: quicūqꝫ appellant̉ ph̓i bᵇ ꝓfecto ex oībus quoꝝ ſen­tentias ex litteris noſſe po­tuimꝰ eligendi ſunt: cū qui­bus nō indigne queſtio iſta tractet̉. Neqꝫ eī hoc oꝑe oēs oīm ph̓oꝝ vanas opiniones refutare ſuſcepi: ſed eas tm̄ que ad theologiā ꝑtinent: qͦ verbo greco ſignificari intel ligimus de diuinitate rōneꝫ ſiue ſermonem: nec eas om nium: ſed eorum tantum: qͥ cum ⁊ eſſe diuinitatē ⁊ hūa­na curare conſentiant: non Unc intētiore nobis opus Capl̓m. jI. eſt aīo ⁊cͣ. Hic incipit lib̓. viij. in qͦ poſtqͣꝫ ī n p̄cedētibꝰ duobꝰ libris reprobauit cultū de orū ꝑtinētē ad theologiā fabuloſā qͥ cultus exhibet̉ ī theatro ⁊ ꝑtinētē ad theologiā ciuilē qͥ fit ī tē plo. on̄dēs ꝙ dij ꝑtinentes ad di­ctas duas theo­logias nō ſūt co lēdi ꝓpt̓ aliqd̓ bo nū ab eis ſperan dū pꝰ mortē. In hͦ libro incipit di ſputare cū ph̓is ꝯͣ theologiā natu ralē. voles on̄de­re ꝙ illi qͥ ab eis vocant̉ dij vl̓ de­mones. nō ſūt co lēdi ꝓpt̓ aliqd̓ bo nū vite future. ⁊ diuidit̉ iſta ꝑs in tres ꝑtes qꝛ pͥmo on̄dit ꝙ dij mali vel demōes mali nō ſunt ꝓpt̓ tale bonū colēdi. ⁊ hͦ facit in iſto lib̓. viij. Scd̓o īqͥrit an ſint aliqͥ demo neo boni qͥ talit̓ ſint colēdi. on̄dēſ ꝙ nō ſunt. ⁊ hͦ fa cit in li. ix. tertio on̄dit ꝙ āgeli bo ni nō deſiderāt ſe coli. ſed tm̄ vnuꝫ deū coli volūt. et hͦ facit in libro. x. liber ꝟo iſte habꝫ xxvij. ca. quoꝝ mū eſt ꝓemiale. ī qͦ facit duo. pͥmo em̄ cōꝑat tracta­tū iſtū de dijs. qͥ ſ. ꝯtinet̉ ī hͦ libro ⁊ duobꝰ ſeq̄ntibꝰ ad tractatū ꝯten tū in libris p̄cedē tibꝰ ⁊ hoc penes difficl̓tatē. ⁊ oſtē dit hunc eē diffi ciliorem. ꝓpt̓ eos cū quibꝰ ē diſpu tandū qui appel­lati ſunt philoīo phi. quo nomine pythagoras ſe primum appellauit. vt patet capitulo proximo ſequenti. Facit aūt augꝰ. mentionē de tripli ci theologia. de qua patuit ſupra li. vj. ca. v. Secūdo ibi. b Profecto ex oībus ⁊c̄. oſtendit cum qui bus ph̓is agendū eſt qꝛ non cū oībꝰ. qꝛ non cum illis ui deum eē vel deū curare res hūanas negāt. qͣles fu tamen ſufficere vnius incō­mutabilis dei cultum ad vi­tam adipiſcendam etiā poſt mortem beatam: ſed ab illo ſane multos vno conditos: atqꝫ inſtitutos ob eam cau­ſam colendos putant. Hi eti am iam varronis opinioneꝫ veritatis propinquitate trā­ſcendunt. Siquidem ille to­tam theologiam naturalem vſqꝫ ad mundum iſtum vel eius animam extendere po­tuit: iſti vero ſupra omnem anime naturam confitentur deum qui nō ſolū mundum iſtū viſibilē qui ſepe celi ⁊ ter re nomīe nuncupat̉. ſꝫ oēm etiā omnino aīam fecerit: et qui rationalē ⁊ intellectualē cuius generis anima huma­na eſt: participatione ſui lu­minis incommutabilis ⁊ in­corporei beataꝫ fecerit Hos ph̓os platonicos appellatos aplatōne doctore vocabulo deriuato. nullus qui hec vel tenuiter audiuit ignorat. Capitulum. II. Ehoc igit̉ platōe. q̄ neceſſaria huic q̄ ſtioni exiſtimo: bre uiter attingā: prius illos cō memorās qui euꝫ in eodē ge nere litteraꝝ tꝑe p̄ceſſerunt Quātū em̄ attinet ad litte­ras grecas(que lingua inter ceteras gentiū clarior habe tur) duo ph̓orum genera tra dunt̉ᵇ vnum italicū ex capar­te italie: que quondam ma­gna grecia nuncupata eſt erūt epicurei qͥ oīa attribuebāt fortune. negātes diui­nā ꝓuidentiā. vt dicit augꝰ. infra li. xviij. ca. xlj. Pla tonici ꝟo poſuerūt vnū deū a qͦ ſunt multi dij. ⁊ nō ſo lū illū vnū deū colēdū. ſꝫ alios ml̓tos. ⁊ deū curare reſ humanas affirmāt. iō cū iſtis agendū eē dicit auguſt. Capl̓m. II. a E hͦ igitur d platōne ⁊c̄. In hͨ ca. incipit tractatꝰ huiꝰ libri in qͦ. b. augꝰ inci­pit agere de ꝯdi­tōibꝰ platonis ⁊ ph̓oꝝ quorundā alioꝝ ⁊ eoꝝ doct̉ nis priuſqͣꝫ ꝯͣ eaſ diſputare incipi at. nā diſputatio ſua cū eis incipit ca. xiij. Et pͥus a­git de ph̓is qͥ pla tonē pceſſerūt. ⁊ poſtea de platōe infra. ca. iiij. In iſto ꝟo ca. agit de ph̓is qͥ p̄ceſſerūt ſocratē mgr̄ꝫ pla tonis. Et facit ī hͦ ca. duo qꝛ pͥmo diſtīguit duo ge nera ph̓oꝝ grecie ph̓ophantiū ẜm duo in qͥbꝰ philo ſophabant̉. vide licet in italicū et ionicum. b Unū italicuꝫ ⁊cͣ. Italici ph̓i di cebant̉ qͥ erant d̓ illa ꝑte italie que olim vocabatur magna grecia nā ſic̄ dicit iſid̓. lib̓. xiiij. ethymologi­arū. italia olima grecis ppl̓is occu pata magna gre cia appellata eſt deinde ſaturnia a rege Saturno ⁊ ab eodem etiaꝫ latiuꝫ appellata b eſt. quia ſaturnꝰ ibi latuit. poſt­modū ꝟo ab ita­lo rege ſiculorum ibi regnāte dicta ē italia. vn̄ videt̉ ẜm iſid̓. ꝙ tota italia ſit magna gre­cia appellata. qd̓ etiā videt̉ ouidiꝰ li. iiij. de faſtis ſen­tire di. Italia nā tellus grecia maior erat. Et dicta eſt grecia maior. qꝛ maiores greci eā occupauerunt. ſicut euāder ⁊ ſocij hercul̓ ⁊ alij magni d̓ qͥbꝰ fac̄ ouidiꝰ men tionē. ⁊ ſolinꝰ expreſſius agit ibi de vrbiū italie cōdito