Libercᵗ alterū ionicum in eis terrisvbi ⁊ nūc grecia nūcupatur.Italicū genus auctorē habuit pythagorā ſamiū a qͦ etiam ferūt ip̄m ph̓ie nomē exortū. Nā cū antea ſapientesappellarent̉ qͥ qͦdāmō laudabilis vite alijs p̄ſtare videbātur: iſte interrogatꝰ qͥd ꝓfiteret̉: ph̓m ſe eē rn̄dit.i. ſtudioſum vel amatorē ſapīe qm̄ ſapiētem ꝓfiteri arrogantiſſiē mū videbat̉ Ionici vero generis pͥnceps fuit thales mileſius: vnꝰ illoꝝ ſeptē qui appellati ſunt ſapiētes. Sed illi ex vite genere diſtīguebāt̉qͥbuſdā p̄ceptis ad bn̄ viuendū accōmodatis. Iſte auteꝫthales vt ſucceſſores etiāꝓpagaret rerū naturā ſcrutatus: ſuaſqꝫ diſputatōes litteris mādās eminuit: maximeqꝫ admirabil̓ extitit ꝙ aſtrologie nūeris cōprehēſis: defectus ſolis ⁊ lune etiā p̄dicere potuit Aquā tn̄ putauit rerū eſſe pͥncipiū: ⁊ hinc oīa elemēta mūdi ip̄mqꝫ mūdū ⁊ q̄ī eogignunt̉ exiſtere. Nihilaūt huic oꝑi: quod mūdo cōſiderato tam mirabile aſpicimus: ex diuina mente preporibus. tn̄ augꝰ. ⁊ etiā hieronymꝰ in ꝓlogo biblie videntur velle ꝙ ſolū vna ꝑs italie vocata fuit magͣ grecia.Et pōt vtrūqꝫ habere veꝝ intellectū. qꝛ forſan olim n̄vocabat̉ italia niſi illa terra vbi italus regnabat. poſtmodū ꝟo tota q̄ eſt int̓ duo maria.ſ. adriaticū ⁊ thyrrhenū. ⁊ alpes q̄diuidūt int̓ galliam ciſalpinaꝫ.i.lombardiā. ⁊ galliā trāſalpinā qͥvocat̉ italia. vn̄iſid̓. ponit eridanū fluuiū.i. padūin italia. Qd̓ ꝟoolim italia vocata fuerit vna ꝑsilliꝰ terre q̄ mō vocat̉ italia videturvelle ſolinꝰ qͥ loquēs de italie ſitu. dicit ſic. Ergoitalia in qͣ latiuꝫantiquū ē an̄ a tiberinis oſtijs vſqꝫ ad lirim amnēꝑtingebat.c Alterū ionicū ⁊cͣ. Ionici ꝟoph̓i habitabāt iniocis ill̓ vbi nūcgrecia noīat̉. ſicem̄ terra illa grecie a qͣ ph̓i ionicidenominant̉ dicta fuit a qͦdā rege qͥ ion vocatꝰ ē⁊ ẜmiſid̓. li. xiij.ethymologiaruꝫde ip̄o atheniēſesdicti ſuntiones.⁊ etiā quedā lingua greca dicta ēionica. Scd̓o ibid Italicū gen⁊c̄. ꝓſeqͥt̉ d̓ ph̓isvtriuſqꝫ generis⁊ pͥmo de genere italico cuiꝰ primꝰ fuit pytagoras ſamius.i. de ſamo. nam ẜm eutropium li. j. tarquinij ſuꝑbi ſeptimi regis romanoruꝫ temporibꝰ pythagorasph̓s claruit. qͥ de ſamo inſula marꝭ egei oriundus croconc deguit. nouiſſime metapontū adijt ibiqꝫ ſepultꝰeſt. De ip̄o multa ſcribit iuſtinus li. xx. Et inter cetera dicit ꝙ eiꝰ tanta admiratio fuit vt ex domo eiꝰ templū facerent. eūqꝫ ꝓ deo colerēt. De ip̄o etiā plura ſcribit augꝰ. infra li. xviij. ca. xxv. ⁊.xxvij. Deꝑegrinatione vero eiꝰ ꝓpter ſapīam acqͥrendā ſcribit valerius libro. viij. ca. vij. Quo vero ſeip̄m primū noīauerit philoſophū ſcribit diffuſiꝰ tulliꝰ de tuſculanis q̄ſtionibꝰli. v. e Ionici ꝟo ⁊cͣ. Deinde agit de genere ph̓oꝝionico. incipiēs a thalete qͥ fuit de ſeptē ſapientibꝰ. qẜm helinandū floruerūt tꝑe tulli ſeruilij qͥ fuit ſextusrex romanoꝝ. Fuerūt aūt hi ſeptē thales mileſiꝰ. ſolūatheniēſis. pittacus mityleneꝰ. chilo lace demonius.ſuitˢ Huic ſucceſſit anaximā fder eius auditor: mutauitqꝫde rerum natura opinioneꝫNō enim ex vna re ſicut thales ex humore: ſed ex ſuisꝓprijs principijs quaſqꝫ resnaſci putauit. Que rerumprincipia ſingularuꝫ eſſe credidit infinita: ⁊ innumerabiles mundos gignere: ⁊ quecunqꝫ in eis oriuntur: eoſqꝫmundos modo diſſolui: modo iterum gigni exiſtimauitquantaquiſqꝫ etate ſua manere potuerit: nec ip̄o aliqͥddiuine menti in his rerū operibus tribuēs. Iſte anaximenen diſcipulū ⁊ ſucceſſorē reliquit: qui oēs rerum cauſasinfinito aeri dedit: nec deosnegauit aūt tacuit non tamēab ipſis aerem factuꝫ: ſed ipſos ex aere ortos credidit:Anaxagoras vero eius auditor: harum rerum omniuquas videmus effectoremdiuinuꝫ animū ſenſit: ⁊ dixitex infinita materia que conret diſſimililibus inter ſeparticulis rerum omniumgenera pro modulis ⁊ ſpeciebus propijs ſingula fieriſed animo faciente diuinocleobolus lyndiꝰ. periander corinthiꝰ. ⁊ bias pennede iſtis ꝟo ſeptē ſapientibꝰ tractat augꝰ infra li. xviij.ca. xxiiij. ⁊.xxv. Int̓ hos vero ſeptē ſolus thales ph̓serat. Alij ꝟo ex vita ⁊ qͥbuſdā p̄ceptis recte viuēdi abip̄is datis ſapiētes dicti ſunt. Thales ꝟo fuit ph̓s tānatural̓ qͣꝫ aſtrologus d̓ qͦ narratapuleiꝰ ī li. iiij. floridoꝝ.ſ. ꝙ ī ſenectute adinueīt qͦtiēs ſol ī magnitudīe ſua circulūſuū metiat̉. qd̓ cūdocuiſſet mādraꝫtū penēſem ⁊ ip̄onoua inuentōe d̓lectatꝰ optare iuſſiſſet quā velletmercedē ꝓtāto documēto ſibi repēdi. rn̄dit thales.ſatis mihi ē mercedis ſi id qd̓ ame didiciſti cū ꝓferre ad quoſpiāceꝑis tibiū aſcripſcris. ſꝫ eiꝰ inuēti me potiꝰ qͣꝫ alium reꝑtorē p̄dicaueris. dicit ꝟo hͦaugꝰ. ꝙ nihil exdiuīa mēte huicmūdo p̄poſuit.g qꝛ ſcꝫ ꝓuidentiādiuina negauit.f Huic ſucceſſit ⁊c. Ideꝫ fecitſucceſſor fuꝰ anaximāder. cui ſucrceſſit anaximeneſde hijs duobꝰ loquit̉ augꝰ int̓ra libro. xviij. ca. xxvFuit aūt aliꝰ anximenes orator qͥfuit mgr̄ alexādrimagni in arte oratoria. ſed de illo non fit hic mentio.g Annaxagoras vero ⁊cͣ. Anaximēi ſucceſſit anaxagoras. hic ẜm euſebiū fuit circa illud tp̄s quo pͥmūromani ceperūt habere cōſules. de quo dicit valeriuſlibro. viij. ꝙ poſt longam ꝑegrinationem ꝓ ſtudio ſapientie in patriā reuerſus cum poſſeſſiones ſuas deſertas videret. nō eſſem inquit ſaluus ego niſi iſte ꝑijſſent. De ip̄o legit̉ in libro de moribꝰ philoſophoꝝ ꝙcū ꝓ illa ꝑegrinatōe a qͦdā criminaret̉ dicente ſibi. nōeſt tibi cure prīa tua. extento brachio. on̄ſo celo. ait. inmo admodū patria mea cure eſt. dicit vero augꝰ. infra libro. xviij. ca. xiiij. ꝙ ip̄e athenis reus factus eſt.quia dixit ſolem lapidem ardentem eſſe. Et ſicut dicit boetius primo de conſolatione. veneno dato obijtSciendum eſt enim ꝙ athenienſes ſolem deum eſſecredebant. ⁊ ideo turbabantur contra ipſum.
