![]()
Libei aūt voluntario atqꝫ ꝑpetuo penā ſimilem alter euaderet Tā p̄clara igit̉ vite mortiſqꝫ fama ſocrates reliqͥt pl̓imos ſue ph̓ie ſectatores: quoruꝫ certatī ſtudiū fuit in queſtio nū moraliū diſceptatiōe ver ſari: vbi agit̉ de ſūmo bono quo fieri homo beatus pōt. Ꝙ in ſocratis diſputatiōib dū oīa mouet: aſſerit: deſtru it: qm̄ nō euidenter apparuit qd̓ cuiqꝫ placuit inde ſumpſe runt: ⁊ vbicuiqꝫ viſum eſt cō ſtituerūt finē boni. Finis āt boni appellat̉ quo qͥſqꝫ cuꝫ uenerit beatus ē. Sic aūt diuerſas int̓ ſe ſocratici de iſto fine ſnīas habuerunt: vt qd̓ vix credibile eſt vnius magi ſtri potuiſſe facere ſectatores: quidam ſummū bonum eſſe dicerent voluptatem ſi cut ariſtippus: qͥdam ꝟtutem ſicut antiſthenes. Sic alij at qꝫ alij aliud atqꝫ aliud opina ti ſunt: qͦs cōmemorare longum eſt. Ca. IIII Sed inter diſcipulos ſocratis nō qͥdē īmerito excellentiſſima gloria claruit qui oīno ceteros obſcurarer: pato. Qui cū eſſet athenienſis ho neſto apud ſuos loco natus ⁊ ingenio mirabili longe ſuos condiſcipulos anteiret: parum tn̄ putans ꝑficiende philoſophie ſufficere ſeipſuꝫ ac ſocraticā diſciplinā qͣꝫ lon ge lateqꝫ potuitᵇ ꝑegrinat eſt quaquauerſum eum alicuius nobilitate ſcientieper cipiēde fama rapiebat. Itaqꝫ ⁊ in egypto di dicit quecū qꝫ illic magna habebant̉ atqꝫ docebant̉: ⁊ inde in eas: italie ꝑtes veniēs vbi pythas ſpeculo. anno etatis ſue. lxx. De ip̄o ꝟo dicit augꝰ. in li. de vera religione ſic. Socrates cū ppl̓o ſimulatꝰ ve nerabat̉. ⁊ poſt eiꝰ dānatōꝫ mortēqꝫ nemo auſus eſt iu rare ꝑ cane. nec appellare quecūqꝫ lapidē iouē. ſꝫ hͦ tm̄ mō memorie litteriſqꝫ mandare. Tertio ibi. c Tam p̄clara ⁊cͣ. agit d̓ diſcipu lis etꝰ qͥ duo fuerūt.ſ. ariſtippus ⁊ antiſthenes qͥ ſede ſūmo bono in duas opiniones diuiſerūt. nā ari ſtippꝰ ſūmū bonū poſuit voluptatē. ⁊ aliꝰ virtuteꝫ de qͥbꝰ augu. īfra li. xviij. ca. xj. facit mentionē. De ariſtippo ꝟo narrat̉ in li. d̓ moribꝰ ph̓oꝝ. ꝙ vituꝑatus aliqn̄ qꝛ vber rime viueret reſpōdit. Si hͦ ma lu eēt non vtiqꝫ a geret̉ in feſtis deo orū. Ingreſſꝰ ve ro qn̄qꝫ domum merctricis ignorant̓. viſo ſcorto ſtatim exijt. pueris vero qͥ cuꝫ co erāt erubeſcente eo dixit. Intrare illuc malū nō eſt. ſed neqͥre exire. Itē qͦdā dicēte ſi bi. hoīes te ꝯtem nūt. ⁊ illos aſiniinqͥt ſꝫ nec illi aſi nos nec ego eos curo. De ātiſthe ne dixi in ca. p̄ce dēti ꝙ fuit magi diogeis. Iſte ve ro anthiſtenes ſi cut narrat hicronymꝰ ꝯtra iouini anū cū gl̓oſe docuiſſēt rhetorica ⁊ audiſſet ſo cratē. dixiſſe fert̉ ad diſcipulos ſuos abite ⁊ mgr̄ꝫ q̄rito vobi s. ego iā re peri mgr̄m. ſtatī qꝫ venditis q̄ ha bebat ⁊ publice diſtributis nihil ſibi pluſqͣꝫ pallio lū reſeruauit. In nūerabiles libroſ reoꝝ fama celebrabat̉: qͥcqͥd italice ph̓ie tunc florebat: au ditis eminētioribus in ea do ctoribus: facillime cōp̄hēdit Et quia magiſtrū ſocratem ſingulariter diligebat: eū loquentem fere in om̄ibus ſer monibus ſuis faciens etiam illa que vel ab alijs didicerat vel ip̄e quāta potuerat intel ligentia viderat: cum illiꝰ lepore ⁊ moralibus diſputatio nibus temꝑauit. Itaqꝫ cum ſtudiū ſapientie in actione ⁊ cōtemplatiōe verſet̉. vn̄ vna ꝑs eius actiua: altera contēplatiua dici poteſt. Quaru actiua ad agendā vitam: id ē ad mores inſtituēdos ꝑtinet contemplatiua aūt ad cōſpiciendas nature cās ⁊ ſinceriſſimaꝫ veritatem: ſocrates in actiua excelluiſſe memorat̉. Pythagoras vero magis contemplatiue quibus potuit intelligentie viribꝰ in ſtitiſſe proinde plato vtrūq iungendo philoſophiā perfeciſſe laudat̉. Quaꝫ in tres partes diſtribuit: vnam moralem que maxime in actione verſat̉. alterā naturalem q̄ ꝯtemplatōi deputata eſt Tertiam rationaleꝫ: qua ve rum determinatur a falſo Que licet vtriqꝫ: id eſt actioni ⁊ contemplationi ſit neceſſaria: maxime tamen con templatio per ſpectionem ſi bi vendicat veritatis. Ideo hec triꝑtitio non eſt contraria illi diſtinctioni. qua intel ligit̉ oē ſtudiū ſapīe in actione ⁊ cōtemplatōe cōſiſtere. Quid aūt in his vl̓ de his ſin gulis ꝑtibꝰ plato ſenſerit.i. vbi finē oīm actionū: vbi cau ſas oīm naturaꝝ: vbi lumen ſcpͥſit. alios philophico. alios rhetorico genere. Habuit etiā ⁊ aliū diſcipulū noīe phedoneꝫ ſibi ⁊ platoni valde familiarē. cui plato intitulauit libꝝ d̓ īmortalitatē ſcpͥtū ſic̄ dic̄. A. Gelliꝰ li. ij. Ca. IIII Ed int̓ diſcipl̓os ſocratis ⁊c̄. In iſto ca. b. augꝰ. agere d̓ pla tone. ⁊ facit ī hͦ ca. tria. qꝛ pͥº oſtē dit quō plato in ſcīa ꝓfecerit ſcd̓o quō doctrinā ſuā tradiderit ibi. qͥd āt ī his ⁊c̄. tertio qͥd de ciꝰ doctrina ⁊ dictis ſuis ſuo oꝑi augꝰ īferēdū indicauerit ibi. ex his tn̄ q̄ ⁊c̄. na tus ē plato ẜm cū ſebiū āno. iiij. da rij nothi.ſ. anno ab ortu ſocratis. xliij. de cuiꝰ nati uitatꝭ tꝑe fac̄ auguſ. infra li. xviij. ca. xxxvij. mētōeꝫ De ip̄o v̓o dicit Hiero. li. j. ꝯtra Iouinianum. ꝙ ſpeuſippꝰ nepos platōis ⁊ qͥdam alij ſcpͥferūt ī lau dē platonis matrē eiꝰ phātaſma te apollinis op p̄ſſam fuiſſe. ⁊ ſa piētie pͥncipē nō alit̓miſi ꝑtu ꝟgīs editū arbitrant̉. Hic ẜm apuleiū li. de moribꝰ ⁊ vita platonis. ariſto cles noīatꝰ eſt pater ꝟo eiꝰ ariſton de genere ne ptuni fuit. mater vero eiꝰ a ſolone ſapiētiſſimo traxit originem. floruit ꝟo ẜm euſebiū āno artaxerxis ſcd̓i. xvij. b Peregrinatꝰ eſt ⁊c̄. De ꝑegrīa tione vero eiꝰ ꝓpter ſapīaꝫ acqͥ rendā de qͣ loquit augꝰ. etiā valeriꝰ li. viij. c. vij. facit mentionē ſatꝭ ex p̄ſſe eā deſcribēs. de ip̄a etiam facit hiero. mentionē ī 