XIIII q̄ obſcene ꝑtes corꝑis excitāt̉. Hec āt ſibi nō ſo lū totū corpꝰ nec ſolū extrīſecꝰ veꝝ etiā ītrīſecꝰ vendicat: totūqꝫ cōmouet hoīem aī ſimul affe ctucū carnis appetitu ꝯiuncto atqꝫ ꝑmixto: vt ea voluptas ſequat̉ qua maior in corꝑis voluptātibꝰ nulla eſt: ita vt momēto ipſo tēꝑis qͦ ad eius ꝑuenit̉ extremū: pene oīs acies ⁊ quaſi vi gilia cogitatōis obruat̉. Quis aūt amicꝰ ſapīe ſanctorūqꝫ gaudioꝝ: cōiugalē agens vitā: ſꝫ ſi pleꝰ cut apoſtolus monuit: ſciēs vas ſuū poſſidere in ſanctificatione et honore: nō ī morbo deſide rij ſicut ⁊ gētes q̄ ignorant deum: non mallet ſi poſſet ſine hac libidine filios ꝓcreare. vt etiaꝫ in hoc ſerēde ꝓlis officio ſic eiꝰ menti ea q̄ ad hͦ opus creata ſunt: quēadmodū cetera ſuis q̄qꝫ oꝑbus diſtributa mēbra ſeruirēt: nutu voluntatis acta: nō eſtu libidinis incitata? Sed neqꝫ ip̄i amatores huiꝰ voluptatis: ſiue ad ꝯcubitus ꝯiugales: ſiue ad īmūdicias flagicioꝝ cum voluerint cōmouent̉: ſed aliqn̄ motꝰ ille importu nus ē nullo poſcēte: aliqn̄ aūt deſtituit īhiātē: ⁊ cum in aīo ꝯcupiſcētia ferueat. friget in corꝑeatqꝫ ita mirū in modū non ſolū generādi volūtati: veꝝ etiā laſciuiendi libidini libido nō ſeruit: ⁊ cum tota plerūqꝫ menti cohibēti aduerſe tur nōnunqͣꝫ ⁊ aduerſus ſeip̄am diuidit̉: cōmo toqꝫ aīo in cōmouēdo corꝑe ſeip̄a non ſequitur Erito huius libidinis Ca. XVII maxime pudet: merito ⁊ ip̄a membra que ſuo quodā: vt ita dixerim: iure nō oīmodo ad arbitriū noſtꝝ mouent̉: aut nō mo uent̉: pudenda dicunt̉: qd̓ ante pctm̄ hoīs non Sen̄. 2. fuerūt. Nā ſicut ſcriptū eſt. Nudi erāt ⁊ non cō fundebant̉: nō qd̓ eis ſua nuditas eſſꝫ incogni ta: ſꝫ turpis nuditas nōdū erat: qꝛ nōdū libido mēbra illa p̄ter arbitriū cōmouebat: nondū ad hoīs inobedientiā redarguendā ſua inobediē tia caro quodāmō teſtimoniū ꝑhibebat. Neqꝫ em̄ ceci creati erāt vt imperitū vulgꝰ opinatur idem. qn̄quidē ⁊ ille vidit aīalia quibꝰ noīa impoſuit ⁊ de illa legit̉ Uidit mulier qꝛ bonū eſt lignū in l̓. 3. eſcā: ⁊ qꝛ placet oculis ad videndū. Petebāt gͦ oculi eoꝝ: ſed ad hoc nō erant aꝑti. hoc eſt non attenti: vt cognoſcerēt qͥd eis indumēto gr̄e p̄ ſtaret̉: qn̄ membra eoꝝ volūtati repugnare ne ſciebāt. Qua gr̄a remota: vt pena reciproca in obediētia plecteret̉. extitit in motu corꝑis q̄dā impudēs nouitas: vn̄ eſſet indecēs nuditas ⁊ fe cit attentos reddiditqꝫ ꝯfuſos. Hinc eſt ꝙ poſteaqͣꝫ mandatū dei aꝑta frāſgreſſione violar̄t idem. ſcriptū eſt de illis. Et aꝑti ſunt oculi amboꝝ et cognouerūt qꝛ nudi erāt: ⁊ ꝯſuerūt folia fici et fecerūt ſibi campeſtria. Aperti ſunt inquit ocu li amboꝝ: non ad videndū: nam ⁊ antea videbant: ſed ad diſcernendū inter bonum qd̓ amiſerant: ⁊ malū ī quo ceciderāt. Un̄ ⁊ ip̄ꝫ lignū eo ꝙ iſtā faceret dinoſcentiā: ſi ad veſcendū cō tra vetitū tangeret̉: ex ea re nomen accepit: vt appelleret̉ lignū ſcīe boni ⁊ mali. Exꝑta enim morbi moleſtia: euidentior ſit etiā iocunditas ſanitatis. Cognouerūt gͦ qꝛ nudi erant: nudati ſcꝫ ea gr̄a qua fiebat vt nuditas corporis nulla eos lege peccati menti eoꝝ repugnāte confun deret. hoc itaqꝫ cognouerūt qd̓ faciliꝰ ignorarent: ſi deo credētes ⁊ obediētes non cōmitteret ꝙ eos cogeret exꝑiri: infidelitas ⁊ inobediē tia qͥd noceret? Proinde ꝯfuſi inobediētia car nis ſue tanqͣꝫ teſte pena inobediētie ſue: ꝯſuer̄t Ibidem. folia fici ⁊ fecer̄t ſibi campeſtria.i. ſuccinctoria genitaliū. Nam qͥdā interp̄tes ſuccinctoria po ſuerūt. Porro aūt cāpeſtria latinū quidē verbū eſt: ſed ex eo dictū ꝙ iuuenes qͥ nudi exerce bant̉ in campo pudēda oꝑiebant vn̄ qui ita ſūc cincti ſunt capeſtratos vulgꝰ appellat. Qd̓ itaqꝫ aduerſus dānatā culpā inobedientie volun tatē libido inobedienter mouebat: verecūdia pudenter tegebat. Ex hoc oēs gentes qm̄ ab il la ſtirpe ꝓcreate ſunt vſqꝫ adeo tenent inſituꝫ pudēda velare: vt qͥdā barbari illas corꝑis par tes: nec in balneis nudas habeāt: ſed cū earuꝫ tegumentis lauāt. Per opacas qͦꝫ indie ſolitudines: cum qͥdā nudi philoſophent̉: vn̄ gymno ſophiſte nominant̉. adhibēt tn̄ genitalibꝰ tegu menta: qͥbꝰ ꝑ cetera mēbroꝝ carēt: Ca. XVIII Pus ꝟo ip̄m qd̓ libidine tali ꝑagit̉: n̄ ſolū in quibuſqꝫ ſtupris vbi latebre ad ſubterfugiēda humana iudicia requi runt̉: veꝝ etiā in vſu ſcortoꝝ quā terrena ciuitas licita turpitudine fecit: qͣꝫuis id agat̉ qd̓ eiꝰ ciuitatis nulla lex vindicat: deuitat tn̄ publicū etiā ꝑmiſſa atqꝫ impūita libido ꝯſpectū: ⁊ verecūdia naturali habēt ꝓuiſum lupanaria ip̄a ſecretū: faciliuſqꝫ potuit impudicicia nō habere vincula ꝓhibitōis qͣꝫ impudētia remouere lati bula illiꝰ feditatis. Sꝫ hac etiā ip̄i turpes turpi tudinē vocant. cuiꝰ lꝫ ſint amatores: oſtentato res eſſe nō audent. Quid cōcubitꝰ coniugalis qui ẜm matrimonialiū p̄ſcripta tabulaꝝ ꝓcreā doꝝ ſit cā liberoꝝ; Nōne ⁊ ipſe qͣꝫqͣꝫ ſit licitus et honeſtꝰ: remotū ab arbitrꝭ cubile ꝯquirit? Nōne oēs famulos atqꝫ ip̄os etiā ꝑanymphos ⁊ qͦſ cūqꝫ ingredi q̄libet neceſſitudo ꝑmiſerat ante mittit foras: qͣꝫ vel blandiri cōiunx ꝯiugi incipi at? Et qm̄ ſicut ait ēt qͥdā rōani maximꝰ auctor eloquij: oīa recte facta ī luce ſe collocari volūt id eſt appetūt ſciri: hoc recte factū ſic appetit ſci ri vt tn̄ erubeſcat videri. Quis em̄ neſcit vt filij ꝓcreent̉: quid inter ſe cōiuges agāt: qn̄ qͥdē D 2