Seite
XVI II nētū cūguſtaſſet de ſacrificio: qd̓ arcades īmo lato pueroᵇ deo ſuo lyceo facere ſolēt: in lupuꝫ fuiſſe mutatū. ⁊ āno decimo in figurā ꝓpria re ſtitutū ad pugillatū ſeſe exercuiſſe: ⁊ olīpiaco viciſſe certamine. Nec idē ꝓpter aliud arbitra tur ab hiſtoricis in arcadia tale nomē affictuꝫ pamlyceo ⁊ iouilyceo niſi ꝓpter hanc in lupos hoīm mutationē: qd̓ ea niſi vidīna n̄ fieri puta rēt Lupꝰ em̄ grece lycos dicit̉: vn̄ lycei nomē apparet inflexū. Romāos etiā luꝑcos: ex illoꝝ myſterios veluti ſemīe dic̄ exortos. Ca. XVIII Ed de iſta tanta ludificatiōe demonū nos quid dicamus quia hec legent for­taſſis ⁊ expectāt qͥd xp̄iāi agere debeāt quando inter idola gentiū miracula fieri aſſe runt? Et quid dicemus: niſi de medio babylo­nis eſſe fugiendum? Quod p̄ceptum prophe­ticū ita ſpiritaliter intelligit̉: vt de huiꝰ ſeculi ciuitate que ꝓfecto ⁊ angeloꝝ ⁊ hominū ſocie tas impioꝝ ē: fidei paſſibus q̄ ꝑ dilectionē oꝑa tur: in deū viuū ꝓficiendo fugiamus. Quāto quippe in hec ima poteſtatem demonum maio rem videmus tanto tenacius mediatori eſt in herendū: ꝑ quem de imis ad ſūma cōſcendimꝰ Si em̄ dixerimus ea non eſſe credenda: nō de ſunt etiam nunc qui eiuſmodi quedam vel cer tiſſima audiſſe: vel etiam exꝑtos ſe eſſe aſſeue rent. Nam ⁊ nos cum eſſemus in italia audie bamus talia de quadam regione ill̓arum ꝑtiū vbi ſtabularias muleres ībutas his malis ar­tibus: ī caſeo dare ſolere dicebant: quibꝰ vel­lent vel poſſent viatoribꝰ vn̄ in iumenta ilico verterentur: ⁊ neceſſaria queqꝫ portarēt poſt qͣꝫ ꝑfuncta opera iterū ad ſe redirent: nec tam̄ in eis mentem fieri beſtialem: ſed rationalem humanamqꝫ ſeruari: ſicut apuleius in libris qͦs aſini aurei titulo inſcripſit: ſiijpſi accidiſſe: vt accepto veneno humano animo ꝑmanente a ſinus fieret: aut indicauit aut finxit. Hec vel f ſalſa ſunt: vel tam inuſitata vt merito nō cre­dantur. Firmiſſime tamen credendum eſt oī­potentem deum omnia poſſe facere que volu erit: ſiue iudicando ſiue preſtando. nec demo­nes aliquid operari ẜm nature ſue potentiam quia ⁊ ip̄a angelica creatura eſt: licet proprio ſit vitio maligna: niſi qd̓ ille permiſerit: cuius iudicia occulta ſunt multa: iniuſta nulla. Nec ſane demones naturas creant: ſi aliquid tale faciunt de qualibꝰ factis iſta vertitur queſtio. ſed ſpecietenus que a deo vero ſunt creata cō mutant: vt videantur eſſe qd̓ non ſunt. Mo­do itaqꝫ ſolū animū. ſed nec corpus quideꝫ vl­la ratione crediderim: demonum arte vel po­luꝑci acce perūt ⁊c̄. C. XVIII Ed d̓ ſ iſta ⁊c̄ h̓ diligēter notandꝰ eſt modus poſ ſibilitatis. quā ponit augꝰ ī trāſ­formatōibꝰ hoīm ⁊ be­ſtiarū quia minꝰ ſtudio ſis vr̄ diffi­cilis ad ītel­ligendum. teſtate in membra vel lineamenta beſtialia ve raciter poſſe conuerti: ſed phantaſticuꝫ homi nis qd̓ etiam cogitando ſiue ſomniando ꝑ reꝝ innumerabilium genera variatur: et cum cor­pus non ſit: corporum tamen ſimiles miraʳ ce­leritate formas capit: ſopitis aut oppreſſis cor poreis hominis ſenſibus: ad aliorum ſenſuum neſcio quo ineffabili mō figura corporea poſ­ſe perduci: ita vt corpora ip̄a hominum alicu­bi iaceant: viuentia quidem ſed multo graui atqꝫ vehementius qͣꝫ ſomno ſuis ſenſibus ob­ſeratis. Phantaſticum autem iilud veluti cor poratum in alicuius animalis effigie apparet ſenſibus alienis: taliſqꝫ etiam ſibi homo eſſe vi detur ſicut talis ſibi videri poſſet in ſomnis: et portare onera: que onera ſi vera ſunt corpora portantur a demonibus vt illudatur homībus partim vera onerum corpora: partim iumen­torum falſa cernentibus. Nam quidam nomi ne preſtantius patri ſuo contigiſſe indicabat: vt venenum illud per caſeum in domo ſua ſu­meret ⁊ iaceret in lecto ſuo quaſi. dormiens: qui tamen nullo modo poterat excitari. Poſt aliquot aut dies eum velut euigilaſſe dicebat: et quaſi ſomnia narraſſe que paſſus eſt: cabal lum ſe ſcilicer factum: annonam inter alia iu­menta baiulaſſe militibus que dicitur retica: quoniam ad retias deportauit. Quod ita vt narrauit factum fuiſſe compertum eſt: que ta­men ei ſua ſomnia videbantur: Indicauit ⁊ a­liud ſe domui ſue per nocteꝫ anteqͣꝫ requieſce ret vidiſſe venintem ad ſe quendam philoſo­phum ſibi notiſſimum: ſibiqꝫ expoſuiſſe nōnul la platonica: que antea rogatus exponere no luiſſet. Et cum ab eodem philoſopho queſitū fuiſſet: cur in domo eius fecerit quod in domo ſua petenti negauerat: non feci inquit: ſed me feciſſe ſomniaui. Ac per hoc alteri per imagi­nem phantaſticum exhibitum eſt vigilanti qd̓ alter vidit in ſomnis. Hec ad nos non quibuſ­cunqꝫ qualibus credere putaremus indignū ſed eis referentibus peruenerūt: quos nobis non exiſtimaremus fuiſſe mentitos. Proinde ꝙ homīes dicuntur: mandatumqꝫ eſt litteris a dijs vel potius demonibꝰ arcades in lupos ſolere conuerti. ⁊ ꝙ carmībus circe ſocios mu tauit vlyxis: ẜm iſtum modum mihi videtur fi eri potuiſſe qd̓ dixi: ſi tamen factum eſt. Dio­medeas autem volucres quando quidem ge­nus earum per ſucceſſionem propaginis dul­rare perhibetur non mutatis hominibus fcās ſed ſubtractis credo fuiſſe ſuppoſitas ſicut cer­ua pro iphigenia regis agamennonis filia. K 3