Transkription / De civitate dei [401

XVIII lantho athenienſium ſextodecimo: iudice autem hebre orum hely ſacerdote: regnū ſicyoniorum conſumptum ē quod per annos nongentos quinquaginta et nouem tra ditur fuiſſe porrectum. Ox eiſdē ꝑ Ca. XX longa tempora mēorata regnantibꝰ iſrae litarū regnū finito tꝑe iudicuꝫ a ſaule rege ſūpſit exordi um qͦ tꝑe fuit ſamuel ꝓpheta Ab illo igit̉ tꝑe hi reges latinorū eſſe ceperunt: quos co gnominabant ſiluios: ab eo qui filius enee primus dictuſ eſt ſiluius: ceteris ſubſecutis et propria nomina impone bantur: ⁊ hoc non defuit cognomentum: ſicut longe po ſtea ceſares cognominati ſunt qui ſucceſſerunt ceſari: Iulio. Reprobato auteꝫ ſau le ne quiſqͣꝫ ex eius ſtirpe regnaret: eoqꝫ defuncto.ᵇDa uid ſucceſſit in regnum poſt annos a ſaulis imꝑio qͣdragī ta. Tunc athenienſes habere deinde reges poſt codri īteritū deſtiterūt: ⁊ magiſtra tus habere ceperunt adminiſtrande reipublice. Poſt danid qui etiaꝫ ipſe quadraginta regnauit annos: filius eius ſalomon rex iſraelitarū fuit: qui templum illud nobi liſſimū dei hieroſolymitanū condiditᶜ Cuius tempore apud latinos condita eſt alba ex qua deinceps non latinorū: ſꝫ albanoꝝ reges appellari in eodem tamē latio ceperūt. Salomoni aūt ſucceſſit filius eiꝰ roboā: ſub qͦ ī duo re gna ppl̓s ille diuiſus ē ⁊ ſingu le ꝑtes ſuos ſingulos reges habere ceperūt. Ca. XXI a Atiū poſt eneā queꝫ deum fecer̄t. xj. reges habuit: quorum nullus deus factus eſt. Auentinus autem qui duodecimo loco eneam ſequitur: cum uſſmioꝝ regnan tibꝰ apd̓ latinos v. rege a latino e nea ſiluio ⁊ apd̓ atheniēſes cōdro b Dauid ſucceſ ſit ⁊c̄. Nota etiā ꝙ hic vult ſauleꝫ regnaſſe. xl. ānis cū dic̄ dauid ſucª ceſſit pꝰ annos a ſaulis imꝑio. xl. anno. cuꝫ tn̄ euſe bius nō. aſcribat ei niſi annos. xx. ⁊ littera regū tm̄ duos. c Cuiꝰ tꝑe ⁊c̄. ꝙ dicit tēꝑe ſalo monis albā cōdi tā mirū videt̉. ꝙꝛ ẜm titū liuiū alba cōdita ē. xxx. āno ab initio regni e nee ⁊ a cōditione lauinij ab aſcanio Cū igit̉ in p̄cedē ti capitulo dicat augꝰ ꝙ aſcanius regnauerit an̄ ſil uiū apparet ꝙ alba condita fuerit an̄qͣꝫ ſiluiꝰ regna ret Cū aūt vt h̓di citur ſiluiꝰ regna uerit tꝑe hely con dita eſt alba ante Reg.2. illd̓tꝑs qͦ helypo nit̉ contꝑaneꝰ re gni eiꝰ. cū quo nō ſtat ꝙ cōdita fue rit albatꝑe ſalomonis de cōdition auteꝫ albe ab aſcanio cōſonat titus. liuiꝰ eutro pius et oēs chro nographi qͦs ego vidi Atiū de eneā ⁊c̄ hic dic̄ o latiū. id ē latinoꝝ regnū vel albāoꝝ habuiſſe pꝰ eneā xj. reges quorum nullꝰ deꝰ factꝰ ē qͦrū pͥmꝰ erat aſca niꝰ. ſcd̓s ſiluius poſthumꝰ. tertiꝰ eneas ſiluiꝰ. qͣrtꝰ latinꝰ ſiluiꝰ. qͥn tus albs ſiluiꝰ. ſe eſſet proſtratus in bello: ⁊ fe pultus in eo monte qui etiam nunc eius nomine nuncupatur: deorum taliuꝫ qua les ſibi faciebāt numero eſt additus. Alij ſane noluerūt eum in prelio ſcribere occiſū ſed non comperuiſſe dixerūt nec ex eius vocabulo appella tummontem: ſed ab aduen tuauium dictum eſſe auenti num. Poſt hunc non eſt de factus in latio niſi romulus conditor rome. Inter iſtum autem ⁊ illum reges reperiū tur duo: quorum primus eſt vt virgiliano eum verſu eloquar. Proximus ille procas troiane gloria gentis.ᵇ Cuiꝰ tempore quia iam quodammodo roma perturiebatur illud omnium regnorum ma ximū aſſyriorum finem tante diuturnitatis accepit. Ad medos quippe tran ſlatū eſt ſ poſt annos ferme milletrecentos quinqꝫ: vt etiā beli qͥ ninum genuit: et illic paruo contentus imperio primus rex fuit: tempora cōputent̉. Procas aūt regnauit ante amuliū. Porro amulius fratris ſui numitoris filiam rhe am nomīe que etiā ilia voca batur romuli matrē veſtaleꝫ virginē fecerat qua volūt de marte geminos concepiſſe: iſto modo ſtuprū eius honorantes vel excuſantes: ⁊ adhibentes argumentū qd̓ infantes expoſitos lupa nutriuerit. hoc em̄ genus beſtie ad martem exiſtimant perti nere: vt videlicet ideo lupa credatur admouiſſe vbera paruulis: quia filios domini ſui martis agnouit qͣꝫuis non deſinit qui dicant cum expoſiti vagientes iacerent a neſcio qua primuꝫ meretri ce fuiſſe collectos: et primas eius ſuxiſſe mammillas Me retrices ātlupas vocabāt vn̄ etiā nūc turpia loca eaꝝ luK 4 xtꝰ apis ẜm tituꝫ liuiū. ẜm eutropi um euſippꝰ vl̓ an ſemus. ſeptimuſ apis. octauꝰ car peticꝰ. nonꝰ tybe riꝰ. decimꝰ agrip pa. vndecimꝰ are mus. pꝰ quē duo decimꝰ auētinus regnauit. de qͦ di cit ꝙ ẜm aliqͦs de orū numero aſcri ptus ē. pꝰ hūc ꝓ ximo regnauit ꝓ cas de qͦ allegat ꝟſum virgilij. vij eneid̓. ꝓximꝰ ille ꝓcas troiane glo ria gentis. b b Cuiꝰ tꝑe ⁊c̄. Eneid̓. 7 dicit augꝰ tmina tū regnū aſſyrioꝝ ⁊ tranſlatum ad medos regnante ꝓca Sꝫ ẜm alios chronographos annotat̉ hec trāſ latio facta anno. cxxvj. auētini. c Poſt annos ferme ⁊c̄. hic dic̄ regnū aſſyrioruꝫ duraſſe. M. ccc v. ānis cōputan do ab initō regni beli. Cōputādo ꝟo ab īitio regni nini fuerunt ẜm bedā āni. M. ce xl. d Procas aūt ⁊c̄. Nota etiā ꝙ poſt procā regna uit aminiꝰ expul ſo ẜmtitū liuium numitore fratre eiꝰ maiore. cꝰ etiā oēm ꝓlē maſculi nā occidit amuli us. filiā ꝟo eius rheā. vt ei ſpeꝫ ꝓ lis adimeret ꝟgi nē veſtalē fec̄ vt b̓ d̓r ⁊ ẜꝫ titū liuiū ab vrbe ꝯdita. li. j cēp̄ſſa veſtal̓ ad aqͣs geminū ꝑtū cū edidiſſꝫ ſeu ita rata. ſeu qꝛ deus auctor cl̓pehōeſti orerat marteꝫ cō cepte ſtirpꝭ pr̄eꝫ