Seite
XVIII Hec ſane erythrea ſibylla q̄dā de xp̄o manife­ſta conſcripſit: que etiā nos prius in latina lin gua verſibus male latinis ⁊ nō ſtantibus legi­mus: ꝑneſcio cuius interp̄tis imꝑitiaꝫ ſic̄ poſt cognouimus. Nam vir clariſſimꝰ flactianus qͥ etiā ꝓconſul fuit: hō facillime facundie multe qꝫ doctrine: cū de xp̄o colloqueremur: grecuꝫ nobis codicem ꝓtulit: carmina eſſe dicens ſi­bylle erythree vbi oſtendit quodā loco in capi tibꝰ verſuū ordinē litteraꝝ ita ſe hn̄tē: vt h̓ ī eo verba legerent̉. Ihſus: chriſtos: theuyos: ſo­ter: qd̓ eſt latine: ieſus xp̄us dei filius ſaluator. Hi autem verſus quoꝝ prime lr̄e iſtum ſenſuꝫ queꝫ diximus reddūt: ſicut eos quidam latinꝰ ex tantibus verſibꝰ ē interp̄tatus hec continēt Iudicij ſignum tellus ſudore madeſcet E celo rex adueniet ꝑ ſecula futurꝰ. Scilicet in carnē preſens vt iudicet orbem. Unde deum cernent incredulus atqꝫ fidelis. Celſum cum ſanctis: eui iam termino in ipſo Sic anime cuꝫ carne aderunt qͣs iudicet. ipſe. Cum iacet incultus denſis in vepribus orbis Reijcient ſimulacra viri: cunctamqͣꝫ gazam Exuret terras ignis: pontumqꝫ polumqꝫ Inquirens: tetri portas effringet auerni. Sanctoꝝ ſed em̄ cuncte lux libera carni. Tradentur: ſontes eterna flamma cremabit. Occcultos actus reregens: tūc quiſqꝫ loquet̉ Secreta: atqꝫ deus reſerabit pectora luci­Tunc erit ⁊ luctus: ſtridebunt dentibus oēs Eripitur ſolis iubar: ⁊ chorus interit aſtris. Soluetur celum: lunaris ſplendor obibit. Deijcet colles: valles extollat ab imo­Non erit in rebus hominū ſublime vel altum Iam equantur campis montes ⁊ cerula pōti. Omnia ceſſabunt: tellus confracta peribit. Sic pariter fontes torrentur: fluminaqꝫ igni Et tuba tunc ſonitū triſtem dimittet ab alto Orbe: gemēs facinus miſeꝝ varioſqꝫ labores Tartareūqꝫ chaos monſtrabit terra dehiſcēs Et coram hic dn̄o reges ſiſtent̉ ad vnum. Recidet e celo: igniſqꝫ ⁊ ſulphuris amnis. In his latinis verſibꝰ de greco vtcūqꝫ trāſ­latis: ibi non potuit ille ſenſus occurtere qͥ ſit cum littere q̄ ſunt ī eoꝝ capitibus connectunt̉ vbi. y. littera in greco poſita eſt: quia nō potue runt latina verba inueniri que ab eadem litte ra inciperent: ⁊ ſententie cōuenirent. Hi autē ſunt verſus tres: qͥntus ⁊ octauuſdecimus et nonuſdecimus Deinde lr̄as que ſunt in capi­tibꝰ oīm verſuū ꝯnectentes: hoꝝ triū q̄ ſcripte ſūt nō legamꝰ. ſꝫ ꝓ eis. y. lr̄am tanqͣꝫ in eiſdē lo cis ip̄a ſit poſita recordemur ⁊ expͥmit̉ in qͥnqꝫ verbis ieſus xp̄s dei filiꝰ ſaluator ſed cum gre ce hͦ dicit̉ nō latine. Et ſunt verſus viginti et ſeptē: qͥ nūerꝰ quadratū ternariū ſolidū red­dit. Tria em̄ ter ducta fiūt nouē. Et ip̄a noueꝫ ſi ter ducant̉: vt ex lato in altū figura ꝯſurgat: ad viginti ⁊ ſeptē ꝑueniūt. hoꝝ aūt grecoꝝ qn̄ qꝫ verboꝝ q̄ ſunt ihſus criſtos theuyos ſoter: quod eſt latine: ieſus xp̄s dei filiꝰ ſaluator: ſi pri mas litteras iūgas: erit ichthys. i. piſcis: ī quo nomine miſtice intelligit̉ xp̄s: eo ꝙ in huiꝰ mor talitatis abyſſo velut in aquarum profundita te viuus: hoc eſt ſine peccato eē potuerit. Hec autem ſibylla ſiue crythrea: ſiue vt quedam magis credunt cumana: ita nihil habet in to­to carmine ſuo cuius exigua iſta particula ē: ꝙ ad deorum falſorum ſiue fictorum cultuꝫ per­tineat: quinimo ita etiam contra eos et con­tra cultores eorum loquitur: vt in eorum nu­mero deputanda videatur. qui pertinent ad ciuitatem dei. Inſerit etiam lactantius operi ſuo quedam de chriſto vaticinia ſibylle: qͣꝫuis non exprimat cuius. Sed que ſigillatim ipſe poſuit: ego arbitratus ſum coniunctim eē po­nenda: tanqͣꝫ vnū ſit ꝓlixū: q̄ ille plura cōmēo­rauit ⁊ breuia In manus iniquas inqͥt infideli um poſte a veniet: ⁊ dabunt deo alapas ma­nibus inceſtis: ⁊ impurato ore expuent vene­natos ſputos Dabit ꝟo ad verbera ſimpliciter ſanctum dorſum: et colaphos accipiens tace bit: ne qͥs agnoſcat ꝙ verbū vel vn̄ venit vt in feris loquat̉: ⁊ corona ſpinea coronet̉. Ad ci­bum aūt fel ⁊ ad ſitimacetum dederunt: ī ho­ſpitalitate hanc monſtrabunt menſam. Ipſa em̄ inſipiens gens tuū deum non intellexiſti: ludentem mortalium mentibus: ſed ſpinis co ronaſti: ⁊ horridum fel miſcuiſti. Templi vero Mat. 27 velum ſcindetur: ⁊ medio die nox erit tenebro ſanimis in tribus horis. ⁊ morte morietur tri­bus diobus ſomno ſuſcepto. Et tunc ab inferꝭ regreſſus ad lucem letam veniet: primus re­ſurrectionis principio reuocatus oſtēſo. Iſta lactantius carptim ꝑ interualla diſputationis ſue: ſicut ea poſcere videbantur: que probare intēderat: adhibuit teſtimonia ſibyllina: que nos nihil interponentes: ſed in vnam ſeriem connexa ponentes: ſolis capitibus: ſi tn̄ ſcpͥto­res deinceps ea ſeruare non negligant: diſtin guenda curauimus. Nonnulli ſane erythreaꝫ. ſibyllam non romuli ſed belli troiani tempore fuiſſe ſcripſerunt. Ca. XXIIII Odē romulo regnāte thales mileſiꝰ fuiſſe ꝑhibet̉: vnꝰ ē ſeptē ſapiētibꝰ: qͥ pꝰ theologos poetas in qͥbꝰ orpheus maxime oīm nobilitatꝰ eſt. ſophos appellatus eſt: qd̓ eſt latine ſapiens. Per idem tꝑs decem Capituluꝫ XIIII Odē romū lo ⁊c̄. In hͦ ca. dicit tha letē mileſiū vnū de ſe­ptē ſapiēti­botꝑe romu li fuiſſe qͦꝝ tamē fama precipue fu iſſe nota­