Seite
De offi. iudi. dele Ane ſi a nobis Uare legit̉. ſed cōiter ſic ſumma tur Cū diuerſe lr̄e ſub eadē data ⁊ forma cō traria īpetrāt̉ ⁊ pn̄tant̉ a diuerſis ad eoſdē iudices ſuꝑ ſedet̉ vtriſqꝫ donec papa ꝯſulat̉. h. d. ⁊ non diuiditur Noͣ pͥmo vnā regulā ex tex. ꝙ vbicūqꝫ nō p̄t ꝯſta­re iudicibꝰ de p̄ualiditate litteraꝝ impetrataꝝ oppoſita rum debent iſti ſuperſedere ⁊ ꝯſulere papā. et facit iſte tex. ad illaꝫ. q. cū idē bn̄ficiū ꝯfert̉ duobꝰ ſub eadē da­ta nec apparet cuius ſupplicatio p̓us fuerit ſignata dꝫ in hoc ꝯſuli papa qͥ vtriqꝫ fecit gratiā. ⁊ ſcd̓m eiꝰ reſpō ſum eſt ꝓcedendū. ad hͦ qd̓ noͣ. Io. an. in. c. ſi a ſede. de pre. li. vi. Nō ibi executioni ſuꝑſedeant. ꝙ iudi ces delegati largo mō pn̄t dici executores. nā exequūt̉ ꝓcedēdo ius ꝑtiū. facit. c. ſi ꝗs ꝯtra clericū d̓ fo. ꝯpe. In glo. i. in fi. Ex hac glo. colliguntur due lecture ad iſtū tex. Prima vt ītelligat̉ qn̄ diuerſe lr̄e ī eadeꝫ cauſa impetrāt̉ ad eoſdē iudices. ⁊ tunc ꝓpter idētita tem iudicū neutre p̄ualeant ſꝫ delegās ē ꝯſulēdus. Hec lec. non ꝓcedit ſi p̄t ꝯſtare de prioritate. quia ſcd̓e ſunt ſubrepticie non facientes mentōeꝫ de prioribꝰ vt in. c. ceteꝝ. de reſcrip. nec pōt excuſari ſubreptio ꝓpter idēti tatem iudicū. Scd̓a lec. vt colligat̉ ꝙ delegatus dꝫ ſu perſedere executioni ſecundaꝝ litteraꝝ. que lec. ꝯtradi­cit tex. vt ptꝫ in verbo vtrūqꝫ. Tercia lec. ē vera ⁊ ma­gis cōmunis vt intelligat̉ qn̄ littere diuerſe impetrant̉ ad eoſdē iudices ⁊ habēt eandē dotā ita ꝙ nō conſtat de prioritate. nā tūc iſte caſus nō ē decidibilis ꝑ dele­gatos ⁊ ſic ceſſat. c. paſtoralis. de reſcrip. ſꝫ dꝫ conſuli ip̄e delegans. Et hanc lec. ſenſit glo. in. c. ex tenore. s. d̓ reſcrip. vbi melius gloſa. iſtum tex. qͣꝫ hic. ⁊ ſequūt̉ hic doct. cōiter. Et ꝓfecto hec lec. eſt vera in ſe. ſed iu­dicio meo nō multum cōſonat huic litere. ꝑ illa verba tex. non facta mentōne prioꝝ literaꝝ ⁊cͣ. que verba cla re innuūt ꝙ hic conſtabat data de prioritate litterarū. ⁊ ſic non erat eadem data in vtriſqꝫ niſi diceres ꝙ iſta fuit allegatio partis ſeu iudicis cōſulentis. Sed non multum hec reſponſio mihi ſatiſfacit. ⁊ eodem mō p̄t reſponderi ad duas alias lectu. quas hic ponit hoſti. naꝫ dicit tex. poſſe intelligi quando ad diuerſos iudi ces littere diuerſe impetrant̉ ſed habent eandem datā ⁊ formam contrariam vel etiam eandem formam. naꝫ ꝓpter diuerſitatem iudicū iudices mutuo ſe impediūt vt dixi. Iſte lec. ſunt vere in ſe ſed nō ꝯgruūt tex. ratio ne p̄dicta. Datur etiam alia lec. per doct. vt intelligat̉ quando littere impetrantur ſuꝑ diuerſis cauſis ad di­uerſos iudices eſt tamen cōnexitas inter illas cauſas vt quia actor impetrauit ſuper hereditate contra reū. reus impetrauit ad alios iudices ſuper legitimitate. vel vnus impetrauit in petitorio alius in poſſeſſorio. nōne continentia cauſe diuidatur coram diuerſis iudi cibus debent iudices ſuꝑſedere ⁊ ꝯſulere papā. ⁊ nota hanc lect. ⁊ generaliter poteſt dici ꝙ vbicūqꝫ ſurgit ꝓ­babile dubium ſuper preualiditate litterarum non deci dibile per delegatos vel arbitros. habet locū iſte tex. Naꝫ ꝓmptum eſt iura iuribus concordare vt in. c. cū expediat. de elec. li. vi. I pro debilitate Delegi pape īpe­ditꝰ ſubdelegare p̄t cām q̄ ſine ipſo ꝯmode terminari p̄t. Primo ponit dictū. ſcd̓o ip̄ius determi natōnem ibi. itaqꝫ. tercio generalem exceptionem ibi niſi. Noͣ pͥmo ꝙ delegatus pͥncipis poteſt cām ſi bi cōmiſſam alteri ſubdelegare neceſſitate vel alia in­cōmoditate inſtāte. Idem tn̄ dic ceſſante qualibet ne ceſſitate. qꝛ delegatus pͥncipis hoc habet ex p̓uilegio vt alteri ſubdelegare poſſit ſꝫ inſpicitur neceſſitas quo ad hoc vt ſubdelegatum poſſit ꝯpellere ad acceptan­dum. hec le. ⁊ noͣ. in. c. paſtoralis. jͣ. eo. ⁊ ita limita iſtū tex. Nota ſecundo ꝙ non ē in optione delegati cō mittere cām quibuſcūqꝫ. ſed ad hoc debet eligere ꝑſo nas diſcretas ⁊ idoneas. ⁊ que dicātur in hoc ꝑſone idones. dic vt habetur in. c. ſtatutū. de reſcrip. li. vi. et in.§. tria. iij. q. vij. ⁊ qd̓ le. ⁊ noͣ. in. c. ſciſcitatus. de re ſcrip. Nota tercio ⁊ tene menti iudicem poſſe cām ſubdelegare reſeruato ſibi ꝯſilio.i. hoc exp̄ſſo vt ꝯmiſ­ſarius in ꝓcedendo ſeu decidendo petat ꝯſiliū ab ip̄o delegante. Ultimo noͣ ꝙ graues cauſe nō poſſunt ſubdelegari ꝑ delegatuꝫ apoſtolicū. ⁊ dicūtur graues cū eſt electa induſtria ꝑſone. vt in. c. fi. jͣ. eo. ⁊ dic vt ibi ⁊ in. c. is cui. eo. ti. li. vi. vel ſcd̓m docto. cum cā eſt ma trimonialis nam curia non conſueuit de facili alijs qͣꝫ epiſcopis cauſas matrimoniales ꝯmittere. Et nota hͦ dictum ꝙ ep̄s delegatus ad cauſam matrimonialē nō pōt nō ep̄o cām ſubdelegare. ⁊ vide quod noͣ. jͣ. e. cau ſam matrimonij. In glo. i. ibi etiā ꝑtibus inuitis ⁊ ꝓ hoc facit iſte tex. dum dicit libeꝝ eſſe cām ſubde­legare Nam de ſignificato huius verbi liberum eſt vt nō teneatur requirere alterius ꝯſenſum. vt le. ⁊ nota. ī c. de mulcta. de p̄ben. ⁊ in. c. licet ep̄s. eo. fi. li. vi. ⁊ te­ne in hoc glo. cōiuncto tex. ⁊ vide quod dicam. jͣ. e. ſu per queſtionum. ⁊ in fi. glo. intellige hoc vt dixi. s. in pͥmo noͣ. In gl. ij. in fi. noͣ bn̄ iſtam glo. ⁊ tene eā menti. nam aꝑte ſentit ꝙ ſi delegatus alicuius cōmit­tit vices ſuas reſeruato ſibi ꝯſilio ꝙ iſte deſinit eſſe iu dex ⁊ ꝯſilium ſuū ē requirendū vt ꝯſilium boni viri et ꝓbo hoc dictū rōne. nam dare ꝯſiliū nō ē iuriſdictōis qꝛ nullā ptātem exercet dādo ꝯſiliū. ergo ꝑ reſeruatio nem ꝯſilij non reſeruat ſibi aliquid iuriſdictōis. ⁊ per ꝯſequens deſinit eſſe iudex. vt in. c. ſi delegatus. jͣ. eo. li. vi. Et hanc glo. nō pōderauit do. an. qui ſuper tex. aſſumpſit diſputationem. nūquid in dubio reſeruādo ꝯſilium videat̉ ſibi reſeruaſſe vt iudex ꝯcludit tn̄ ꝙ nō Sed extra glo. quero de. q. notabili ⁊ quotidiana