De offi. iudi. ordi. in quibꝰ pōt agere p̄latꝰ ſine capl̓o d̓ quibꝰ ſatis. dixi in. c. edocere de reſcrip. ⁊. c. vnice. d̓ ſindi. vbi d̓r ꝙ mo naſteriū dꝫ ꝓmouere cāꝫ ꝑ ſindicū loquit̉ de honeſtate nō d̓ neceſſitate vt etiā ibi noͣ. Ultīo noͣ ꝙ domeſticꝰ ⁊ ꝯmēſalis iudicis pōt eē aduocatꝰ alteriꝰ ꝑtis nec ex hͦ iudex iudicādꝰ ē ſuſpectꝰ d̓ quo. jͣ. latiꝰ. In gl. in ꝟ. officiū noͣ gl. ⁊ idē noͣ. iij. q. vij.§. tria. ꝟ. ſi v̓o ī gl. illud. ⁊ dic latꝰ qͣꝫ gſ. Sunt em̄ quedā ꝑſone ꝗbꝰ iudex dꝫ ꝓuidere etiā ſi nō petat̉ vt ſunt pupilli feīe ꝑſone de biles. Itē hi qui ſua mēte cōpotes nō ſunt vl̓ ſi ꝑ po tētiā adue̓ſa iij n̄ valēt hēre aduocatū dꝫ eī iudex ꝓuidē ne īferior ꝑſona afficiat̉ potēcia aduerſarij vt in. l. illici tas.§. ne potentiores. ff. d̓ offi. p̄ſi. ⁊ ꝑ illū tex. ꝓuidet̉ minꝰ potētibꝰ nedū de aduocato ſꝫ etiā iudex īterponit officiū ſuū vt ꝯpellat alterā ꝑtē ad cauēdū ne offendat aliā ꝑtē ⁊ dicēdū vt ibi pleniꝰ noͣ. ꝑ bar. ẜ ad pͥmū pͥn cipale dictū ē tex. ī. l. i. i.§. ait p̄tor. ff. d̓ poſtu. l. ne qͥc qͣꝫ.§. circa aduocatos. de offi. ꝓcō. verſatur em̄ vtilitas publica in conſulendo predictis perſonis facit. iiij. di. in. c. facte ſunt autem leges reliquis vero ꝑſonis que pn̄t pecunia ⁊ amicicia īuenire aduocatū iudex nō ꝓui det ſꝫ eoꝝ induſtria debēt ſibi quere. Sed quero. nun quid ꝓ p̄dictis ꝑſonis poſſit iudex cōpellere aduoca tū ad patrocinādū Goſ. ꝙ ſic dicit tn̄ ꝙ aduocatus nō ꝯpellit̉ patrocinari gratis. ſed dꝫ iudex ſibi cōſtituere ſalarium ſcd̓m facūdiā aduocati ⁊ ꝓ mō litis et cōſuetu dinis patrie vt ī. l. i. i.§. in honorarijs. ff. d̓ va. et extra or. cog. Hoſti. dicit ꝙ aut ꝑs petēs aduocatū ē potēs ad ſoluēdū et ꝓcedit dictū goff. aut ē impotēs et tūc te net̉ iudici obedire etiā ſine ſalario qui ad hͦ tenetur lege naturali et diuina dꝫ em̄ quis diligere ꝓximū ſicut ſe ipſū. Mathe. xxij. c. d̓ pe. di. ij. c. ꝓximos. nec poſſet aliter ſaluari vt ſentit grego. in omeli. ſuꝑ mathe. xxv. c. nā videt̉ hͦ cāu aduocatꝰ abſcōdere talentū ſibi traditū a deo et qͣꝫqͣꝫ aduocati ſine ſumptu nō ſtudent tn̄ ſūp tus et ſcīa admīſtrāt̉ a deo qꝛ oē datū optimū a deo ē Iaco. pͥmo. et. ij. q. i. gratia et maxīe hͦ debēt facere clerici qui viuūt de pr̄imonio iheſu xp̄i. Et noͣ hͦ dictū ha bes em̄ duas ꝯcluſiones. prīa ꝙ ex cauſis p̄dictis pōt iudex cōpellere aduocatū ad patrocinādū. ſcd̓o ꝙ data inopia ꝑtis pōt ꝯpelli vt gratꝭ exhibeat pr̄ociniū vide ad materiā. c. nō ſane. xiiij. q. v. ⁊ puto ꝙ iudex poſſit aduocato iniuſte reſiſtēte interdicere pr̄ociniū ar. l. mo ris. ff. d̓ pe. et in. l. i. ff. d̓ offi. p̄fec̄. v. In gl. fi. ſcd̓ꝫ Inn. in illo. c. ex inſinuatōne nō d̓r ꝙ illa exceptō fuerit admiſſa. Sꝫ cōtra gl. ⁊ cōtra tex. op. et vid̓r ꝙ hec exceptō debuit admitti. nā pōt iudex recuſari ſi eſt dn̄s aduerſe ꝑtis vt in. c. inſinuāte. ⁊. c. cāꝫ d̓ offi. del̓. ergo idem ſi ē dn̄s aduocati aduerſe ꝑtis vt ī. c. inſinuā te ⁊. c. cām. predictis. nā aduocatꝰ hꝫ affectōnē ad cau ſam. adeo ꝙ etiā in cā appellatōnis nō pōt eſſe teſtis vt ī. c. fi. d̓ eſti. li. vi. So. dicit hoſt. ꝙ nō ē tāta ſuſpitō cōtra iudicē ſi aduocatus eſt ſibi domeſticus ſicut cum ꝑs ē familiaris ſuus. nā cā nō eſt aduocati ſꝫ ꝑtis cum cōmodum et incōmodū ſpectat ad ꝑtē et nō ad aduocatū. ij. q. vi. biduum. in ꝟ. palā. Item familia magis intercedit in cā cōfamiliaris qͣꝫ ꝓ cā quā familiaris aſ ſumpſit ꝓmouēdā. Cōcludit tamē hoſt. ꝙ ſi aduocatꝰ eſſet ꝟſutus vel malicioſus et nimis īprobe ꝓmoueret prociniū et aſſiſterꝫ ſemper iudici tūc cōſiderata ꝑſona iudicis ⁊ aſtutia aduocati poterit ſuperior arbitrari an hec ſit ltīa cā recuſādi. Scd̓o op. d. c. fi. iiij. q. iiij. vbi dicitur ꝙ teſtis nō eſt producendus de domo iudicis ergo nec aduocatus cuꝫ aduocatus atteſtetur in iure et in facto. Sol̓. ſcd̓m hoſti. aut loquimur in teſte facti cui creditur ⁊ habet locum cōtrariū aut in teſte iuris ꝓ ut ē aduocatus cui non creditur niſi inquantum iuris oſtendat et procedit iſte tex. vel ſecundum eum vtroqꝫ caſu admittuntur dicte perſone in ſubſidium alias non et noͣ hoc dictum Ego in teſte animaduerterē vtrum iu dex habeat aliquam affectiōem ad cauſam puta quia procedit ex officio et tunc non debent admitti teſtes d̓ familia ſua ſaltē vt faciāt plenā ꝓbatiōꝫ alias iudex d̓ facili poſſet ꝯdēnare quēcūqꝫ aut non hꝫ affectionē ad cām et ꝓcedit dc̄m hoſti. Ultīo querit̉ ꝗd ſi aduocatus ē dn̄s iudicis Sentit hoſti. ꝙ poſſet tūc recuſari iudex qꝛ facilius cōmouet̉ iudex ad petitionē ſui dn̄i qͣꝫ dn̄s ad peticioneꝫ ſubiecti ar. in. c. viſis. xv. q. ij. vdicis or̄ficium. Breue ē et ꝑ alia v̓ba poteſt ſic ſummari. In officio iudicis qd̓ principaliter loco actionis ꝓponitur ſit litis cōteſtatio ſecus ſi nō pͥncipaliter. vel per alia verba ſic Cū implo rat̉ officiū nobile ſit litis cōteſtatō ſecus in mercēnario Prīo ponit vnū dictū cū exemplo. ſcd̓o aliud ibi vel. ante. Nota prīo ꝙ officiū iudicis qn̄qꝫ ponit̉ ꝓ ac tione exquo infert̉ ꝙ ip̄m officiū n̄ ē ꝓpͥe idē ꝙ actio nā actō cōpetit ꝑti et eſt ius ꝓſequēdi in iudicō qd̓ ſibi debet̉. inſti. de acti. in prin. noͣ. glo. in. d. c. dilecti. de iudi. ſꝫ officiū nō cōpetit ꝑti ſꝫ iudici nec. p̄ſupponit ali quā obligatōnē. vnde vt dicit bar. poſt antiquos ī. l. i. ff. d̓ iur̄ om. in. officiū n̄ ē idē qd̓ actio ſꝫ hꝫ ſil̓itudinē cū actōne qꝛ ꝓcedit̉ ī cā ſic̄ ꝓcedit̉ actōne ītētata tn̄ aduer tere dꝫ libellās. nā ſi ꝯpetit actio dꝫ narrare ea q̄ ꝯclu dūt ꝑtē ſibi obligatā ſꝫ in officō iudicis exͣordīario diꝯcludē ꝙ iudex pōt ſeu dꝫ face̓ ⁊ ītellige d̓ officō iudiciſ exͣordinario vt qn̄ implorat̉ reſtō ī integꝝ. ſecꝰ ī officō iudicis latiſſimo qd̓ pōt ꝯcurre̓ cū qͣlibet actōe vt. d. l. i. noͣ. Io. an. s. ti. xxi. c. ꝯq̄rēte Hīc dixit ſpe. īti d̓ ſen. ex.§. breuit̉. v̓. ſi q̄ras. ꝙ executō ſnīe p̄t fie̓i officō iudi cis lꝫ ꝯpetat actō.ſ. ī fc̄m. l. actōi. C. d̓ iurei. ⁊ hec noͣ Scd̓o noͣ duas regulas ex tex. Prīa ꝙ ī officō in dicis pͥncipalit̓ ītētato requirit̉ litis ꝯteſtatō. Scd̓a ꝙ ī officō implorādo īcidēt̉ n̄ ē ncc̄e litē ꝯteſtari. Item ꝙ offitium iudicis pōt īcidenter īplorari āte ingreſſum ius poſt.i. ante litem conteſta. et poſt. exempla
