¶ Incipiunt. Capitula libri quarti. De hijs que ſunt cōtra luxuriam. De vicio intemperancie contrario modeſtie.De Murilego et porco. ¶ Capitulum primumTabat murilegus inſplendido prato. et lingendo lingua pellem eius. et vt polleret ctiam adherentem puluerē expiabat. Sed ecōtra porcꝰ non longe in ſceno fetido hincindeperfuſus. cutem ſpinis turpiſſimam iactatōne huiuſmodi amplius ſordidabat. O inquiēs ameniſſimꝰmichi lectꝰ et ſtratꝰ dulciſſimus. O ꝙͣ mͥ delectabiliſſimꝰcenſus. ꝙ tam fruibile balneum carni mee/ aqua refrigerijſtilla roris/ tranſcendens nempe libani latices/ damaſci ⁊ panormitani fontes. et in bays ethanicis lauacra ſoſpitatisAtqꝫ murilegus cum hoc dicentē in ſorde volutatuꝫ audiret. indignatꝰ ad verbum/ et abhomīatus accubitū/ mentequoqꝫ clarior hec dixit. De falſitate talis extollencie. multomagis qmͣ de immundicie feditate dolerem. niſi quia vttibi referrem aliquid paruum me per eloquium direxiſti.Quid eniꝫ hoc eſt vbi iaces. At ille reſpondit. Lutuꝫ ſcenumqꝫ. Tunc murilegus increpando adiunxit. Bene osporcus. quia delectaris in fetidis/ impinguaris in ſordibꝰet letaris ni rebus peſſimis. Cui porcus impaciēs dixit.Vade iudica mures tuos. Quid mihi et tibi. At ille. Dene ſalomonicum eſt. Noli arguere deriſorem ne oderit te.Attamen peſtilenti muri. judex auctoritate nature conſtitutus ſum ſuus. Et tibi immunde ſi ꝑcipis nature moribꝰcorrector ſum tuus. Te nanqꝫ lingendo lingua. vitare ſordes edoceo ſi attendis. At illum ſcilicet murem iudico cuꝫin maleficiis eum iudicialis vngula comprehendit. Videqueſo ꝙͣ cara eſt deo grataqꝫ mundicia. tam anime ꝙͣ nature. Ille eniꝫ celū ſibi meternū parauit mūdiſſimū. et repleuit luce clariſſima mundum. Anima de candidato ſeminegenerat. et puro membꝝ ſanguine cibat. Mira quidem
