Seite
Si ꝗs omiſ. cau. te. tionis trāſiret ad eū ad quē tranſit dn̄iuꝫ: ut. l. ſeruus ſi heredi. in prin. de ſta. libe. Op. de. l. ſi ꝗs ſub condi. .jͣ. eo. Solū. ut ibi in fi. glo. Uidam ticium. Qui poteſt adire heredi tatem ſi omittit beneficio huius edicti nō utit̉ hoc dicit. facit in arg. ad. q. quā notaui in. l. maximū vi­tium. C. de libe. prete. in filio p̄terito rūpente teſtm̄ per aucͣ. ex cā. conſeruent̉ legata per aucͣ. ex cauſa ⁊ glo. in .d. l. maximū vitiuꝫ format illā. q. dic ut ibi. ⁊. d. Mar. ſyl. diſputauit eam bonon̄. I quis ſub conditiōe. Per id quod in vi cōditionis relinꝗtur nō cō­petitª actio ideo nō conſeruatur hoc edicto. hoc dicit. Op. pendente conditiōe nō poteſt repudiare: vt. l. is qui heres. sͣ. ti. ij. So. nō poteſt repudiare ꝓprie: ſed patiendo labi tēpus infra quod debet īpleri conditio videt̉ repudiare: vt. l. i. sͣ. e.§. qui ſub cōdi. Item poſſet repudiare coram iudice: ut. l. in pluriū. sͣ. ti. ij. ⁊. l. i. jͣ. de cu. bo. dā. Op. ⁊ videtur ꝙ pro relictis cauſa condi tionis implēde competat actio: ut. l. fideicōmiſſa.§. cū eſſet. jͣ. de lega. iij. Sol. ut ibi ⁊ nota. in. l. in rōne.§. tam ⁊ ſi.jͣ. ad. l. fal. Op. de condi. ob cauſam. l. dedi. So. glo. optime: ⁊ dic ut in ea. Op. sͣ. de tranſac. l. cuꝫ hi §. hec oratio. Glo. nō ſoluit hic: ſed ibi ſoluitur in glo. parua: qꝛ ibi nec eſt legatarius ſicut hic: licet in ea hēat locum oratio que prohibet tranſac. Op. de. l. qꝛ aūt in fi. sͣ. e. Sol. ut in glo. Op. de. l. quidā in teſtō. jͣ. de leg. i. Dic ut in glo. I non ſolus. Si plures poſſident ab īteſtato vno omit tente quilibet tenetur in virilē: ſi pecunia accep ta quilibet inſolidum tenetur. hoc dicit. hoc in prin. de clara: vt dicam. jͣ. eo. l. fi. Cum ſubſtitutus. Ei qui adeūdo poteſt conſequi hereditatē ſi omittit hoc edicto nō ſubuenitur. h. d. fa cit. sͣ. e. l. quidam ticium. Si duo. Inſtitutus ⁊ ſubſtitutus omittunt ex teſtō: ſi īſtitutus ſolus poſſidet te netur ad omnia: ⁊ ſubſtitutus qui dolo repudiauit: ⁊ ſi ſubſtitutus ſolus poſſidet tenetur ad omnia ⁊ etiam in ſtitutus ſi repudiauit accepta pecunia: ſi vterqꝫ poſſi­det vterqꝫ ſuis legatarijs tenetur. hoc dicit. Oppo. quando repudiauit accepta pecunia. primo ſit conue­niendus poſſeſſor ꝙͣ omittens: vt. l. licet. sͣ. e. So. intel lige iſtam ẜm illam ꝓut loquit̉ in inſtituto qui repudia uit accepta pecunia. ⁊ eodē modo ꝓut loquitur in ſub ſtituto qui repudiauit accepta pecunia. ſed ſi loquit̉ de pecunia legatoruꝫ relictorū ab alio. ſed quādo ab vtro qꝫ legata ſunt relicta: tūc quilibet tenet̉ ſuis: nec diſcu­tietur prīo poſſeſſor: vt hac. l. ī fi. rō qꝛ cū ſubeat onera per ſe ex diſpoſitione defuncti lex mitius agit cū eo pro legatis ab eo relictis: vt dicā. jͣ. eo. l. fi. in diſtin. magna. quam ibi ponam. I ab inſtituto. Legatarij cō­munes poſſūt conuenire quē volunt inſtitutum vel ſubſtitu­tuꝫ. hoc dicit. Oppo. sͣ. e. l. ꝓxi. Sol. ibi in legatarijs primis: hic in cōibus.i. in legatarijs ꝓprijs. E libertatibus. Heredem. Actio ex hoc edicto tranſit contra heredē inſolidū. ſed ſi defunctus tenebatur ex dolo: tranſit in quantū ad heredē peruenit. hoc dicit. Vt iſtum.§. in­telligas ſcias ꝙ heres tenet̉ ex hoc edicto in tribus vel quattuor caſibꝰ. Primo quādo omiſit ex teſtamen to ⁊ adiuit ipſe ab inteſtato: tūc ꝓpter ſuam aditioneꝫ inducitur quidā quaſi cōtractus: ſicut ſi ex teſtamento adiuiſſet: ⁊ tunc ipſe ⁊ heres eius tenent̉ inſoliduꝫ etiā ſi modicum poſſidebat: vt. jͣ. in. l. ꝓxi. Quandoqꝫ eniꝫ dolus purgat̉. ⁊ act. deſcendētes ex contractu vel qua­ſi dantur cōtra heredem inſolidū: vt. l. ſi hoīem.§. dat̉. sͣ. depoſi. ⁊. l. ex contractu. de acti. ⁊ obli. ⁊ ita loquitur prima pars huius.§. Quādoqꝫ tenetur omittens ex te ſtamēto: qꝛ poſſidebat: vt predo vel dolo trāſtulit poſ­ad alium: vel qꝛ dolo nō queſiuerit: vt. l. i.§. non queri mus. sͣ. e. tunc nullus interuenit quaſi contractus adi­tionis: ⁊ ſic ex ſolo dolo cauſat̉ hec actio contra euꝫ me rito cōtra heredem nō datur: niſi quatenus ad eum ꝑ­uenit: vt hic in ſecunda parte.§. idē ſi pecuniam acce­pit: ut omitteret. In text. ibi propter dolum ⁊cͣ. dic cō­miſſuꝫ in omittēdo poſſidere res hereditarias: lꝫ ī trāſ ferendo poſſeſſionem in alium per pecuniā ẜm Iac. de are. Opp. hic īnuitur ꝙ ſi defunctus omiſit heredi­tatem ſine dolo ꝙ tenet̉. cōtra. l. qui auteꝫ.§. nō ſimpli citer. ⁊.§. ſi patronus. vbi dicit̉ ꝙ qui repudiat heredi­tatem nō tenetur niſi dolo faciat. Sol. gl. ꝙ iſte ꝗ agno uit hereditatem tenet̉ inſolidum. ſed pro rebus quas deſijt poſſiderę dolo de his tenetur inquātum ad eum ꝑuenit. ⁊ vide iſtā glo. que incipit.ſ. tantū ſubaudi ⁊cͣ. Sꝫ ibi nunꝗd ⁊cͣ. Iſta lect. loquitur in eo qui omiſit ex teſtamēto ⁊ aguouit ab inte. qui tenetur ex hoc edicto act. ex teſtamento extenſa contra eum per pretorem ex virtute huius edicti poſiti in. l. i. in pͥn. sͣ. eo. ⁊ ibi dixi. ⁊ ideo debet inſpici an ad eum peruenit vel nō: qꝛ heres tenetur habito reſpectu ad id quod erat in bonis tēpo re mortis defuncti: nō curo an ad heredeꝫ peruenit vel nō: vt. l. in ratione in prin. jͣ. ad. l. fal. Iſta lect. ergo nō poteſt eſſe vera cum illis teneatur ex quaſi ꝯtractu. que erit ergo vera. Et glo. iſta in prin. ponit veritatē ꝙ iſta lect. nō ſit vera probat. jͣ. l. proxi. ⁊. l. ſeq. vbi licet mini­ma teneat pro oībus tenetur. Eſt ergo verum: vt intel­ligas in primo caſu quando quis omiſit ex teſtamento ⁊ agnouit ab inte. Sed tunc heres eius ⁊ ipſe tenentur inſolidum acti. ex teſtamēto que deſcendit ex quaſi cō­tractu celebrato aditione: ⁊ ideo licet fuerit dolus ad­miſſus. heres tenetur inſolidum ſicut defunctus: vt. jͣ. de acti. ⁊ obli. l. ex cōtractibus. ⁊. l. ſi hoīeꝫ.§. datur. sͣ. depo. Qn̄qꝫ aliquis omiſit ꝓpter dolum facere per pe cuniā nō tamen agnouit ab inte. ⁊ tūc tenet̉ ex ſuo do­lo legatarijs: ⁊ ſic ex ſuo delicto heres eius nō tenet̉ ni­ſi inquātum ad euꝫ peruenerit. ⁊ vide glo. in prin. que incipit.ſ. tantum ſubaudi: qꝛ poſſidet. T ſi non totam. Siue partē ſiue rem ab hereditate poſſideat hoc edicto tenet̉. h. d. No. ꝙ qui omiſit ex teſtamēto ⁊ poſſidet ab inteſ. lꝫ minimam rem: tamen inſolidū tenetur ex hoc edicto: ⁊ eodē modo heres eiꝰ. ſecus ſi nō poſſid eat ⁊ ex edicto teneatur: vt dixi. sͣ. l. proxi. Uāuis. No. ꝙ in vna re non eſt pars hereditatis proprie: ⁊ eſt ra­tio: qꝛ hereditas eſt nomen iuris: ut inſti. de re. cor. ⁊ incorup.§. i. ⁊. l. i. de re. di. ⁊ dixi in. l. quod di­citur. sͣ. de impem. in re. do. fac. ideo in vna re non reſi­det: eſt tamen illa res pars cōtenta in illo iure. quod te ne menti: vt. jͣ. de ſolu. l. qui res.§. aream. vbi dicit̉ area eſt pars domus. Glo. nō ſol. dic qn̄qꝫ plures res faciūt vnum totū integrale: vt unā vniuerſitatē corporum: ⁊ tunc quilibet pōt dici pars illius corporis: ut in. l. reruꝫ mixtura de vſuca. quedā ſunt res quibꝰ colligit̉ uniuer ſitas iuris: vt hereditas: tūc nulla res pōt proprie dici pars illius iuris: qꝛ res eſt facti: ita loquit̉ hic. Ultīo nota ꝙ ille qui pōt cōueniri hereditatis petitione tene tur hoc edicto. I quis omiſſa. Qui omittit hereditatē abſ qꝫ dolo nō tenetur hoc edicto. ſed ad petionē fideicommiſſarij poterit cogi adire. h. d. In glo. ſuper ꝝ i ij a s I quis ſub cō­ditione. non cōpetit. Qd̓ eſt in ꝯditōe nō eſt ī peti­tione. Fallit in. l. ſi ita ſti. pulatō d̓ oꝑ. lib. ẜm bal. ī .l. acceptā in vj. q. C. de v ſu. ⁊ vide ꝙ no. bal. ī ru. de iſti. ⁊ ſub ſti. ad fi. ⁊ dū h̓ dicit̉ ꝙ da tum cā cōdi­tionis īplen de nō dicit̉ eē legatū ī ꝯͣ riuꝫ ſac̄ tex. in. l. ī quarta i. v̓. ſed qd̓ ī­plende. jͣ. ad .l. fal. ſolū. vt ibi ꝑ bart. in iij. col. bs I nō ſo lus.§. Si duo. vid̓ bal. i. l. i. cir­ca. iij. col. C. eo.