Seite
Si quis omit. cā teſt. verbo poſſideat que requirit ꝙ fraus ſit participata cū omittente: lꝫ Pla. ⁊ Pe. cōtra in. l. i. C. e. hec vera ⁊ ꝓ batur in. l. ꝗ aūt.§. ſi patronus. sͣ. e. circa ſecūduꝫ caſuꝫ videbitis. jͣ. ad trebel. l. nam quotiens.§. vlti. Vo. Plures omittētes ab inte. poſſidēteſ acſi ex teſtamento adiuiſſent conueni untur. hoc dicit. Admonendi. Ex hoc edicto petunt̉ le­gata ſalua ratione. l. fal. vl̓ portionis alio iure debite. h. d. cum. l. ſeq. Op. de. l. ſi dolo. sͣ. de dolo. Sol. ut in glo. Op. de. l. ſi ſeruus nō ſit. sͣ. de inter. act. ⁊ de. l. ſi plurium in prin. sͣ. de no­xa. Solu. ibi oriebat̉ actio ex quaſi delicto: hic ex quaſi cōtractu: vt no. glo. fami. her. l. his cōſequenter.§. ſed cū monimentū. Preterea intelligas ꝙ patronus ha­beat falcidiā ⁊ vltra illā portionē ſibi debitam. ſed vna ꝑte dꝫ eē contentus: vt. l. i.§. interdū. jͣ. ſi cui pluſꝙͣ per .l. falci. I eadem. In ſpeciē prefert̉ ille cui ab inſtituto relicta. h. d. hec. l. nō ſunt alia pro nūc. I filius. Actio ex hoc edicto cōpetit cōtra patrē qui ex ꝑſona filij omiſit ex teſtō ⁊ adiuit ab īte. h. d. No. hūc caſum ꝙ hereditas materna ẜꝫ iſta tꝑa queritur patri: lꝫ quidā dubitauerint in glo. sͣ. ti. ij. in. l. his qui.§. fina. Itē nota qd̓ hic dr̄ ꝙ pr̄ omiſit cāꝫ teſtī: ītellige filio no lente ne cōtradicat. d. l. is qui heres.§. fi. sͣ. ti. ij. I in teſtamento. Per hoc edictuꝫ nō cōſeruantur ea que ꝑ ſe poſſunt ſubſiſtere et de neceſſitate aliā aditionē nō expectāt. h. d. Op. ti­cio adeunte ab inte. vr̄ extare cōditio inſtitutionis me­uij. qꝛ ticius heres eſt. Solū. nō eſt heres ex teſtō. Iſta verba debēt intelligi: ſi heres erit.ſ. ex teſtō. ita dicit gl. quā vide ⁊ no. Si quis tamen heres eēt per ꝯͣ tab. exta­ret conditio: ut. l. in cōditionibꝰ.§. ſi patronus. jͣ. de cō diti. ⁊ de. facit ad iſtam. l. ſi ꝗs cū nullum. de iure codi. Op. qꝛ ſemꝑ pōt īputari teſtatori culpa ſi legata nō petit ab inteſ. ⁊ ſic nunꝙͣ habebit locū hoc edictū. So. vt in glo. tu dic ꝙ rō tex. eſt optima. Nam hereditateꝫ pōt accipere a ſeipſoª: nec expectat aditionē alterius: ⁊ eodē mō qn̄ hereditas ⁊ libertas ſimul iuncta eſt: vt. l. ſed ſi ſub cōditione. in fin. sͣ. de heredi. inſti. imputan­dum eſt ergo teſtatori: ſi talia depēdere fecit ab inſtitu tione alteriꝰ. legata ꝟo ⁊ libertas ſimplices nō poſſunt aſſumere vires a ſeipſis: vt. l. legatū.§. i. jͣ. de le. i. Item nec ab inte. debent̉ niſi hereditate ab inteſt. adita: vt. l. .iij. de fideicō. li. ⁊ inſti. de eo cui liber. cā bo. adi. ⁊. l. vl. .C. de ma. te. ⁊ ideo cū de neceſſitate pendeat ex aditio ne alterius nō pōt īputari defuncto ſi relinquitur adi­tio īſtituti. ⁊ hoc voluit dicere iſte tex. ibi ꝙͣ alter ab he­rede. ⁊cͣ. Si quis. Legatū ſubſtituto ⁊ in īſtitutionis defectum cōſeruat̉ per hoc edictuꝫ h. d. Op. sͣ. e. l. ſi nō ſoluſ.§. i. ſol. hoc omiſit ex iuſta cauſa: vt tex. dicit. Op. sͣ. l. proxi. vbi relicta ipſi inſti tuto nō cōſeruant̉. So. hic fuit relictuꝫ in inſtōnis defe ctuꝫ: ibi loꝗtur in relicto libertatis qd̓ pōt vires aſſume re ex ipſius ꝓpria aditione: ut ibi dixi. I filius. Inſtitutus omittēs ꝯtra ta. ſibi cōpetens beneficio pre­teriti oībus ad integra legata tenet̉. hoc dicit Op. ꝙ nō debeantur legata oībus: ſed exceptuatis perſonis: vt. l. qui aūt.§. i. sͣ. e. Sol. hic loꝗtur in filio ī­ſtituto qui habet contra tab. ex perſona alterius: ibi in emancipato qui habet cōtra tab. ex propria ꝑſona non alterius: ideo nō tenet̉ ad legata oībus: vt. l. nōnunꝗͣ .jͣ. de lega. preſtan. ergo ſi omittit nō tenetur oībus: qꝛ eis nō facit iniuriam. Sol. ibi loꝗtur quādo preteritus petit cōtra tab. ⁊ diminuit partē inſtituti: hic vero non aIi tentō a ſe ip̄o Uide bar. in .l. poſt diuiſi onem. C. de iur. ⁊ fact. ign. circa me dium. petijt vel petendo diminuit. Ultīo glo. hic ītrat ma teriaꝫ qualiter teneat̉ ad legata ille qui venit per cōtra tab. idē no. in. l. ⁊ ſi cōtra. sͣ. de vulg. ⁊ pup. ⁊ in. l. vlx. sͣ de le. iij. dicam in. l. nōnunꝙͣ. jͣ. de leg. pre. Ex. l. ſequenti. Qualiter pupillus teneat̉ ex facto tutoris. Idolo. Pupillus ex hoc edicto nō tenetur niſi in eo quod ad eū peruenit ex facto tutoris. ideꝫ in adulto. h. d Op. ꝙ pup. ex dolo tu. teneatur inſolidū: vt. l. polla .C. de his qui. vt indig. ⁊. l. illud. C. de euic. Glo. nota­biliter diſtinguit tres caſus.ſ. aut deliꝗt ꝯͣhendo aut de linquendo aūt in medio. circa iſta vide glo. ⁊ not. eam Dicitur in. l. noſtra ꝙ ex delicto tu. pupillus tenetuur quatenus ad eū peruenit: īmo videt̉ ꝙ inſoliduꝫ: vt. jl. illud. sͣ. de euic. ⁊. l. polla. C. de his qui. vt indig. Timo re huius cōtrarij eſt facta glo. hic que dat vnam diſtin­ctioneꝫ: ⁊ vide eā que ſingularis eſt: ⁊ incipit dic ẜꝫ pe ⁊cͣ. Et id quod dicit glo. aut eſt mediū inter hoc: liben ter vellem ſcire quid eſt dicere: qꝛ neſcio videre ſi vellet dicere medium inter hanc legē vel quaſi contrahendo vel quaſi delinquēdo. illud nō eſt bene dictuꝫ per. d. l. polla. vbi in quaſi cōtractu loquitur ⁊ tamē pupillus ī­ſolidū tenet̉. ⁊ ſi glo. ſic intellexit nihil eſt dicere quod videt̉ ꝑꝑ materiā in qua ſumus. Preterea. l. i.§. hoc edicto: quaꝫ allegat loꝗtur expreſſe in delicto. nō ergo video ꝗd dicemus. ⁊ dico ꝙ quantū ad. l. poſſumꝰ de facili reſpondere: qꝛ hic loquit̉ de dolo tuto. qui nō eſt punibilis circa perſonaꝫ eius ad quā nihil ꝑuenit. Ita vidiſtis in. l. ſi quis pecuniā. sͣ. e. illa ſolu. nō ſufficeret Nam qn̄ aliqua perueniūt ad pu. ipſe pupillus dꝫ tene ri inſolidum propter dolum tutoris: vt. l. ⁊ ſi nō totam .sͣ. e. ⁊ ſic ꝓpter dolum tutoris inſolidū per. l. allegatā in iſta glo. neſcio ergo ꝗd uellet dicere mediuꝫ ⁊cͣ. dico ergo ꝙ pupilluſ tenet̉ inſolidū: tamē in effectu tenetur inquantū ad eū ꝑuenit: qꝛ pro reſiduo liberat̉ cedēdo acti. cōtra tu. vt. l. vltima. sͣ. de admi. tu. ⁊ qd̓ not. in. l. i. .§. ex hoc edicto. ⁊.jͣ. ue vis fiat ei. Iſtaꝫ ergo materiaꝫ qualiter pu. teneat̉ ex facto tu. Breuiter quātuꝫ ad ꝓ­poſituꝫ aſſumo duo uerba: qꝛ qn̄qꝫ tutor delinquit nō gerendo pu. negocia: ⁊ tūc pu. nō tenetur: vt. l. interdi cto. de re. iu. ⁊ ibi no. Quandoqꝫ delinꝗt gerens nego cia pupilli: ⁊ tūc aut colludendo cōmiſit delictum ī ne­gocijs pu. ⁊ tunc nō tenetur: vt. l. meminerint. C. vn̄ vi. licet glo. parua aliud innuat ⁊ nō bene. Quādoqꝫ cuꝫ aduerſario nō colluſit: ⁊ tunc aut pena nō poteſt eque cadere ī tu. ſicut in pupillo: qꝛ erat pena amiſſionis ali cuius generis: ⁊ tūc illo caſu tenetur pup. vt. C. de his qui. vt indig. l. polla. licet a tutore poſſet recuperare: vt ibi. Quandoqꝫ pena eque pōt cadere in tutorem ſicut in pupillū: ⁊ in illo caſu dico ꝙ pupillus tenet̉ inſolidū tamen in effectu nō fieret exactio contra pu. niſi inqua tum ad eū peruenit ⁊ pro reſiduo liberabitur cedēdo acti. ꝯͣ tab. vt. l. illud. sͣ. de euic. ⁊. l. i.§. ex hoc edicto. j. ne vis fiat ei. ⁊ hic ⁊ sͣ. de admi. tu. l. vlt. per quā ilte de clarantur quas videbitis. Ui ſeruuſ. Qui omittit ex inſtitutio ne ſua ⁊ adit ex ſubſtituti on ſerui hoc edicto tenet̉. h. d. hec autē. l. de­claratur: ut in. l. proxima. Ex. l. ſequenti. Dolus preſumit̉ ex eo ꝙ ꝗs omiſit ex īſtitōe ⁊ capu ex ſubſtitutōe alterius. ⁊ habere ex inſtitutiōe ē honor. Ulianus. Qui omittit ex inſtitutio ne: ⁊ ſibi querit ex ſubſti­tutione tenetur hoc edicto niſi ſit ſubſtitutus filio ſuo: ⁊ relicta ex ſubſtitutione prius defalcant̉. h. c. ⁊ eſt noſtra. l. magiſtralis. primo loꝗtur qn̄ alicui ē ſub­ſtitutus filius qui eſt in eius poteſtate. ſecundo qn̄ eco tra filio eſt pater ſubſtitutus. ſecūda ibi: deniqꝫ. prima ſubdiuitur. naꝫ primo dicit habere locū edictū. ſecūde