Seite
Et nota ꝙ conſultus pt̄ vendere conſilium ſuū. ⁊ aduocatꝰ iuſtum prociniuꝫ: non tn̄ ideo iudex ſnīam vende̓ pt̄. c. nō ſane. xiiij. q. v. licet ꝯͣriuꝫ vi­deat̉ dice̓ glo. in. c. non licꝫ. xj. q. iij. dicens. Si doctor ſine reuolutōne decretalium pt̄ ꝯſule̓. tūc gͣtis dꝫ face̓. Sꝫ iſta glo. non recipit̉ hodie a do ctoribꝰ. qꝛ ſic doctor ſubtilis ⁊ memorioſus mi­noris eſſet reputatōis ꝙͣ groſſus ⁊ obliuioſus vtꝫ ſꝫ hͦ eēt incōueniēs vt no. in. c. in nomine do­mini de teſti. Conteſtatio litis ẜm hoſti. eo. ti. eſt fundamen­tū iudicij. ꝑ petitōꝫ in iure ꝓpoſitam. ⁊ ꝯgruam rn̄ſionem ad eam ſecutaꝫ aīo ꝯteſtandi litem fa­cta narratō. qͦ obmiſſo inanibꝰ verant̉ laboribꝰ ⁊ expenſis litigantes. Uel eſt actoris narratō ⁊ rei rn̄ſio in iudicio facta. Uel ẜm Goſ. eſt hinc­inde apud iudicem negocij pͥncipalis facta nar­ratio. Per principales vero p̄ſonas nō ꝑ aduo catos niſi forte pͥncipales ad̓o fuerint indiſcre­ti. vt eoꝝ defectꝰ de licencia iudicis ꝑ alios ſup­pleat̉. Et lit̉. ꝯteſt. ꝑpetuat iuriſdictōꝫ. de offi. dele. relatū. Et dꝫ p̄cede̓ r̄ceptōm teſtiū. niſi ⁊cͣ .c. quoniā vt lite non ꝯteſta. Conteſtari litem patet ex dictis. Conſumptū vel ꝯſumptio ē raſio. videlicet qͣn­do dictio vel ſillaba abradit̉ ⁊ alia inſcribitur. Contigatio dr̄ lignoꝝ vl̓ tignoꝝ vl̓ al̓aꝝ reꝝ coniunctio. ⁊ qn̄qꝫ dr̄ tegmē. vnde due edes di­cunt̉ eſſe ſub vna ꝯtiguatiōe hoc ē ſub vno ⁊ eo­dem tegmine Conſuetudo dr̄ ius quoddā moribꝰ.i. aſſiduis actibꝰ inſtitutū. qd̓ ꝓ lege ſuſcipit̉ cū lex deficit vt. j. di. ꝯſuetudo. Que em̄ in ſcriptis redacta ē vocat̉ lex ſiue ꝯſtitutō. q̄ aūt ī ſcriptis n̄ ē reti­net nomen ſuum ꝯſuetudo. di. j.§. cū gͦ. Uel eſt vſus rationabilis cōpetenti temꝑe ꝯfirmatus. nullo actu ꝯtrario interruptꝰ frequēti actu ſeu ꝯtradictorio iudicio. Uel cuius non extat me­moria introductꝰ vſqꝫ ꝯmuni vtentiū approba tus. c. fi. de ꝯſue. Et ſi dꝫ p̄iudicare iuri ꝯmuni vel ſpeciali. reqͥrit̉ ꝙ nō ſit erronea nō ꝯtra ius diuinū. Rationabilis. p̄ſcriptibilis. p̄ſcripta. ſciente ppl̓o introducta. qua maior ꝑs ppl̓i vtit̉ ⁊ qͣ vtens intendit ſibi ius acꝗrere. quā etiaꝫ ratio ⁊ veritas ſemꝑ excludūt. diſt. viij. c. veri­tate. vbi dr̄. nemo ꝯſuetudinē ratiōi ⁊ veritati p̄ponat. Nam dominus dixit ego ſum veritas. non ego ꝯſuetudo. eadem di. c. ſi ꝯſuetudinem. ⁊. c. qui contempta. Conſangnitas ē attinentia ꝑſonaꝝ. ex eo ꝓue­niens ꝙ vna deſcēdit ab alia vel ambe ab eadē Uel eſt vincl̓m ꝑſonarū ab eodem ſtipite deſcē­dentiū. carnali ꝓpagine contractum. Uel ē ꝯuē tio vnius ꝑſone ad aliaꝫ ꝓueniens ex parētela. ⁊ dr̄ cōſanguinitas qͣſi ſanguinis vnitas. Conuſeruator ē iudex datus ad defendendum aliqͦs ꝯtra manifeſtas iniurias. iudiciali īda­gine n̄ vtens. de offi. dele. ſtatuimꝰ. li. vj. ⁊ ſunt niſi epiſcopi vl̓ eoꝝ ſuperiores. aut abbates vl̓ dignitates aūt ꝑſonatus in cathedralibus ec­cleſijs obtinētes. d̓ offi. dele. c. vl. li. vj. vbi poīt̉ differentia inter conſeruatorem ⁊ delegatuꝫ. Conſenſu dicit̉ obligatio cōtrahi. velud ī emp­tiōe locatōe. ꝯductōe. ꝑmutatōe mandati ꝓ ſo­cio ⁊ ſimilibꝰ. In quibus dicit̉ ideo obligatio ꝯtrahi ꝯſenſu. qꝛ abſqꝫ eo ꝙ res in preſenti dat̉ hincinde naſcit̉. ⁊ erit actio ⁊ obligatio vtilis ⁊ efficax ad agendū Complexus vel copulatio dicit̉ plurium in idē in vnitate ſermonis ꝯiunctio. ⁊ fit ab homīe vl̓ a lege. Ab homīe ſit tripliciter. vt. l. triplici. ff. de ver. ſig. Naꝫ aūt ē ꝯplexus vl̓ copulatio no­minum tm̄ ſcꝫ verbis. quando vnum nomē ſe­quit̉ aliud immediate cuꝫ copula vel ſine. ver. gra. dicendo ticio ⁊ ſeyo fundum lego ꝓ equis portionibꝰ. l. r̄coniuncti. j. reſponſo. ff. de le. iij. ibi. iſti nō ſunt reconiuncti: ſed verbis tm̄. quia vnū ſequit̉ aliud immediate cuꝫ copula. ⁊ ideꝫ eſſet ſi ſine copula. quia tunc intelligit̉. l. tripli­ci p̄all. in.§. fide. Aut ẜm rem tm̄. quando per rem tm̄ ſit cōplexus. vt ticio lego fundū ⁊ eūdē fundū meuio lego. l. p̄all. r̄cōiūcti in prin. Aut tercio re ⁊ verbis ſimul ꝯplectēdo res ⁊ nomīa vt ticio ⁊ ſeyo lego fundum ſempronij. vbi tici ⁊ ſeyus ſunt ꝯiuncti verbis ꝓpter verbū ꝯple­xuꝫ. ⁊ re. quia eadē re copulant̉. Et ſi qd̓ teſta­tor cenſetur. cuilibet in ſolidum legaſſe eam re­ꝓbat̉. vt.§. ſi eadē res. inſti. de lega. Et ex cō­plexo p̄dictis mōis fct̄o habet̉ hec differentia quia ex complexure tm̄. vl̓ re ⁊ verbis. ſi vnus coniunctorum deficit. vel quia repudeat vel al̓s. non admittitur imperpetuum. vl̓ interim aliter non in totum admittitur iure non decre­ſcendi. l. ſi ſeperatim. ff. de condi. ⁊ demon. Naꝫ non poteſt parteꝫ agnoſcere ⁊ partē repudiare .l. neminem. ff. de le. ij. ⁊. l. vnica.§. ſinanteꝫ ad deficientis perſonam. C. de cad. toll. ⁊ res in ſoliduꝫ cuiqꝫ aſſignat̉. dicta. l. vnica.§. ſi vero. ſed in coniunctis verbis tm̄ ſi vnus coniuncto­rum repudiat vel al̓s defecit. aliter admittit̉ ad partem deficientis iure accreſcendi. ⁊ cum onera impoſito ſocio dificiente. vt. l. plane.§. ſi cōiunctim. ff. de le. j. ⁊. l. vnica.§. ne aūt hoc. d̓ cadu. toll̓. preal̓. Item ſi ſocius interim nō ad­mittit̉. ſꝫ ſpes eſt ꝙ admittat̉. alter iterum ad hanc partem non admittitur. l. ſi duobꝰ. in pͥn. ff. de le. j. Sūt ⁊ alie differētie ex complex vl̓ coniunctione prouenientes. de quibus in tra­ctatu de ver. ſig. q̄ incipit v̓bum. Finaliter ergo