Seite
De fun. inſtru. ⁊ inſtru. lega. Cui fundum. Enumeratio quo­rūdā indiuiduorū a legato generis eximit ſpēꝫ ſub qua indiuidua enumerata cōprehenduntur. h. d. ẜm oēs con­cor. l. heres meus.§. i. sͣ. de leg. iij. ⁊. l. i. ver. item ſi duo. jͣ. de aur. ⁊ ar. lega. Contra hoc videt̉. sͣ. .e. l. queſitum.§. pe. So. vt ibi. Ex.§. ſequenti. Habitare dicit̉ ꝗ maiore parte anni habitat ꝙ facit ad ſtatuta ꝙ habitantes per tot annos ſint ciues. Sabinus. In dubio ea vident̉ eē in fundo que maiori ꝑte anni ibi ſunt. h. d. No. tex. ibi queqꝫ maioris ꝑtis anni ⁊cͣ. No. iſtū.§. dicit ſtatutuꝫ huius ciuitatis. ꝗcūqꝫ habitauerit per tot annos ſit ci­uis. ꝙ vr̄ hītare qui maiori ꝑte āni ibi hītat ⁊ cā manēdi ibi habitat. ita videtis hͨ. qd̓ tene menti. Quidā cum ita. Si enumera­tio ſpēꝝ venit ad determinationē ꝟbi per qd̓ genus ſignificat̉ videt̉ facta cauſa determinationis. h. d. ẜm opi. quā teneo Bar. Op. de. l. queſitū.§. pe. sͣ. e. Dicit glo. ⁊ doc. ꝙ hic fuit adiecta enumeratio ſpēꝝ cauſa limitationis. ⁊ hoc eſt certū. Sed ꝗs reuelauit glo. hoc. Quare dico ꝙ hͨ erat dubiū. ſed ꝗa enumeratio ſpecieꝝ venit ad determina­tionem verbi per quod genus ſignificatur. non enim ad verbū lego. ſed ad verbum poſſedi re­fertur hic. ideo cauſa limitationis non determi­nationis videt̉ facta. ⁊ hec eſt veritas. I macipia. Legatuꝫ inſtr̄i eſt vniuerſale: ideo recipit augmentū vſqꝫ ad morteꝫ teſtatoris. Itē enumeratio ſpecierū in dubio ſit cauſa augēdi legatū. h. d. No. tex. ibi ſed au­gēdi ⁊cͣ. vide glo. que incipit teſtator. ẜm caſum glo. videtur ꝙ ſi teſtator dicit. lego mācipia que ibi erāt ꝙ iſtud verbū non ſignificat futurum ſi cut alia ꝟba optatiui ⁊ ſubiūctiui modi. ⁊ ſic eſt ꝯtra. ar. l. cū certus. sͣ. de vi. tri. ⁊ ole. lega. ⁊. jͣ. de au. ⁊ ar. le. l. cū quidā.§. pe. jͣ. e. vbi eſt ꝟbū erat. ⁊ trahit̉ ad futurū. Rn̄. debes intelligere ꝙ hͨ di xit que ibi erāt.ſ. teſtamēti facti tꝑe: ꝗa dicit hoc tex. al̓s traheretur ad futuruꝫ: vt. ll. sͣ. allegatis. Op. dicit̉ hic ꝙ adiectio mancipioꝝ videtur facta cauſa augendi. Contra. sͣ. l. ꝓxi.§. cui fun­duꝫ. So. hic enumerat mācipia ſimpliciter. ⁊ ſic ſpecies. ibi ꝟo noīatim ⁊ ſingulariter. ⁊ ſic q̄daꝫ indiuidua. Rōnem vidiſtis. sͣ. e. l. q̄ſitum.§. pe. Itē videt̉ ꝙ iſta. l. ẜm lec. glo. ſit ꝯtra opi. meā: ꝗa enumeratio ſpecieꝝ reſpicit v̓bum per quod genus ſignificat̉. ergo dꝫ intelligi: vt. sͣ. l. ꝓxi.§. quidā. Rn̄deo: īmo reſpicit verbū ſignificatiuū actus legandi ẜm lec. glo. que dicit ſic. lego fun­dum cum inſtr̄o ⁊ cum mācipijs. ⁊ ſic de neceſſi­tate regit̉ a ꝟbo legauit ꝑꝑ prepoſitionē cū. cu­ius natura eſt vt actū ꝟbi ſignificet non autē ve niat ad determinationē nominis. Cōtra hoc qd̓ dico videt̉: ꝗa etiā ſi detrahit̉ dictio cuꝫ. vt lego fundū cū inſtr̄o ⁊ mācipijs videt̉ ꝙ ſit idē ꝙ cā augmētationis ſit facta adiectio mancipioꝝ: vt .sͣ. e. l. cū delanionis.§. cui fundū. ſi reſpicis ſo­lutionē quā dedi in. l. queſitū.§. pe. sͣ. e. Ego di xi qn̄qꝫ enumeratio ſpecieꝝ venit ad determina tionē ꝟbi ſeu participij per qd̓ genus ſignificat̉. nā enumeratio ſpecieꝝ nō pōt venire ad deter­minationē vnius nominis ſeu ꝟbi vel participij. ita loquit̉.§. quidā. sͣ. l. ꝓxi. ⁊. jͣ. l. ꝓxi. in pͥn. Cō tra hanc ſo. facit. l. ſꝫ ⁊ ſi adijciat̉. sͣ. pro ſo. Ego ſolui ꝙ ibi ideo: ꝗa ſic fieri ſolet. Et illaꝫ opi. te a Sabinꝰ. Qui hītaue rit ꝑ ānū eſt ciuis ſi ibi hītauerit ꝓ maiori ꝑte anni. qd̓ te­ne mēti. pro ſtatuto ⁊ vi­de quod no. bal. in ſimili in. l. ancille. in. v. colū. in ver. itē dubi tat̉ an dicat̉ .C. d̓ fur. fa cit etiaꝫ iſte tex. ad. q. q̄ fuit de facto florētie teſta tor exiſtens in villa vxo­ri ſue lega­uit oēs maſ ſaricias quaſ hēbat in do mo quā ha­bebat florē­tie. modo de illis maſſari cijs quaſdaꝫ portauerat ī villā quoui­qꝫ ibi ſtaret reportatur poſtea flore tiā: qꝛ cōmu niter cōſue. uerat ſtare ī ciuitate. an dbeant̉ vxo ri. facit iſte tex. ꝙ ſic ad idē. l. q̄ſituꝫ in pͥn.§. fi. ⁊ .l. ſi ita lega­tuꝫ. ⁊ qd̓ ibi dixi. de le. i. fac̄. l. labeo. de ſta. libe. ⁊ hec pars vi­det̉ v̓a ſi te­ſtator locu­tus eſt ꝑ ver ba futuri tē poris vt qͥ erūt ⁊cͣ. Idē etiā ſi ꝑ v̓bū pn̄tis tꝑis. ſi feſtator igno rabat illas maſſaritias eē in villa ⁊ hoc ne ex ca ſu vel igno­rantia frau­detur inten tio ſua ꝑ pre dicta: qꝛ cre debat debe­fe eſſe in tpe mortis vel tꝑe teſfamē ti per predi­cta illta. ſꝫ ſꝫ locutus ē ꝑ nendo non ob. Dedi etiam aliam ſo. vt ibi dixi. Paulus. Dicitur hͨ ꝙ ſupellex cedit legato. Op. de. l. ville in prin. sͣ. e. Glo. ſol. pluribus modis. ſed tene mē ti vlti. ſo. que eſt vera. Eie. Quādo enumeratio ſpecie­rum venit ad determinatio­nem participij per qd̓ genus ſignificat̉ videt̉ facta cauſa limitationis ⁊ determinatiōis .h. d. vel aliter. Per enumerationē ſpecierū fa­ctam in codicillis reſtringit̉ legatum generis fa­ctum in teſtamento. h. d. ⁊ nihil aliud. Liberto ſuo. Legato fundi īſtru cti nō cedit ſeruus qui colit data mercede. h. d. Ex.§. ſequenti. An per copulatiuā inducatur repetitio: ibi. Pro euidentia. Baio. Uirtus copulatiue qͣlitatē p̄cedē tis legati repetit in ſequēti. h. d. ⁊ eſt no. caſus ⁊ menti tenēdus. Op. ⁊ videtur ꝙ qualitas adiecta in vno legato non intelligit̉ repetita in legato alteriꝰ rei niſi ibi ſit dictio am­plius. vel alia repetitiua: vt. l. in repetēdis. ⁊ ibi no. sͣ. de le. iij. So. hic loquit̉ quādo due res co­pulatur in eadeꝫ oratiōe. ⁊ tūc qualitas adiecta vni videtur in alia repetita. ſecus in diuerſis ora tionibus: vt. d. l. in repetēdis. ⁊ probat̉ in. l. qui fundū sͣ. de ꝯtrahē. emp. Sed ꝯtra iſtam ſo. for titer facit. sͣ. de le. ij. l. fi.§. ſeio. vbi etiaꝫ in eadeꝫ oratione copula ⁊. nō inducit repetitionē cōdi­tionis. So. ibi quādo copula cadit īter ꝑſonas. hic ꝟo inter res legatas. Preterea ibi ex repeti tione p̄dicebat̉ diminutio legati hic augebat̉. ⁊ de hoc qn̄ dicta in vna ꝑſona in alia videant̉ re­petita. dic vt dixi in. l. mulieri ⁊ ticio. jͣ. de cōdi. ⁊ demō. ⁊. l. publius. ⁊. l. iulius paulꝰ. e. ti. Pro euidētia ⁊ maiori declaratione an per copulati­uam inducatur repetitioᵇ dicas ſic. qn̄qꝫ copula inter res cadit que ponunt̉ in vna oratiōe. qn̄qꝫ inter plures orationes. primo caſu aūt qualitas que ꝑſone rei adijcit̉ poteſt ꝯgruere alteri rei. ⁊ in ſequenti intelligit̉ repetita ſiue tēdat ad aug mentū legati: vt hoc.§. ſiue ad diminutionē: vt .l. fi.§. cui dulcia. de vi. tri. ⁊ ole. le. Et aduerte: ꝗa iſta qͣlitas que hic intelligit̉ repetita nō eſt ea dem numero cū ea que eſt in precedenti re. nam aliud eſt inſtr̄m fundi: aliud eſt inſtr̄m domus. ſed eſt idē in genere: ꝗa quodlibet eſt īſtr̄m. Sꝫ ſi eſſet aliqͣ qͣlitas que vniformiter reſpicere poſ ſet vtrāqꝫ reꝫ multomagis intelligeret̉ repetita. exēplū in ꝯditione dic. lego ticio fundū ſi nauis ex aſia venerit ⁊ domū. Certe illa cōditio vna ⁊ eadē numero poteſt vtrūqꝫ legatū reſpicere. ar. pro hoc. sͣ. de le. iij. ⁊. l. in repetēdis. ⁊ quod ibi dixi. nā idē eſt in dictione et. ⁊ in dictione iteꝫ: vt .jͣ. dicā. Si ꝟo illa qͣlitas ſequenti rei nō ꝯgruat. exēplū lego ticio fundū inſtructū ⁊ cētu. Certe nō poſſumus repetere īſtructos: vt. sͣ. de le. ij. l. cū pater.§. cū imꝑfecta. facit qd̓ dicā. jͣ. qn̄ poni­tur inter ꝑſonas. Scd̓o caſu qn̄ ponit̉ īter diuer ſas or̄ones. tunc nō inducit̉ repetitio ex virtute ẜmonis: vt. d. l. qui fundū. de cōtrahē. emp. ſꝫ ex p̄ſumpta volūtate diſponentis inducent̉ qn̄ al̓s ſequēs diſpoſitio ē inutilis: vt. jͣ. de ꝯdi. ⁊ demō. .l. iulius paulus. ⁊. l. cū ſeruus. ⁊. l. iulius noſter. que. ll. ꝓbant vtrūqꝫ ꝓut dicit ꝯditionē adiect. libertati intelligi in legato ſibi copulatiue anne­xo ne pereat legatū. ⁊ ſic al̓s nō intelligeret̉. ſed hoc veruꝫ qn̄ per dictionē et: adijceret̉ or̄o ꝑfe­cta. nā ſi eſſet imꝑfecta: tūc ſupplet̉ ex p̄cedenti v̓ba p̄ſentis tꝑis ⁊ ſcie­bat. ⁊ tūc ſe­cus: qꝛ ita vi detur fuiſſe mēs ſua cuꝫ aliter nō ex preſſerit. ita tenet pau. d̓ ca. in. d.§. le gatum. Et lꝫ iſta diſtīctio videat̉ equa tn̄ obſtant ꝯͣ vltimā ꝑteꝫ aliqua ex di ctis iuribus maxime. d. l. q̄ſitū.§. fi. ſꝫ vide vt col­ligit̉ ex ſum mario. bar. ibi. b Eie.§. gaio. ī ducat̉ repe­titio. An et qualiter per copulam in ducat̉ repe­titio. Adde bar. ī. l. ſi ita ſtipu.§. gri­ſogonus. de ver. ob. ⁊ vi de plene qd̓ no. ſcripſit bar. ī. l. ſi ita legatariꝰ.§. fi. de leg. iii. mim