Seite
Liber. ꝓprietatē: ⁊ in agentibꝰ ⁊ in fugiē­tibꝰ pater quidē ſuſcipiat actioneꝫ ⁊ moueatª cuiuſcūqꝫ etatis filiuſ in ueniatur. adhibeat̉ aūt filioꝝ con­ſenſus: niſi adhuc in prima ſūt eta te conſtituti: vel longe abſūt. Sū­ptibus videlꝫ a patre propterᵇ reꝝ incremēta faciēdis. cū enī nuda ꝓ prietas apud filiū inuenit̉: ex qͣ ſub ſtantia poſſibile eſt euꝫ ſumptus li­tis depedereᵉ; Sinaūt es alie­nū ex defuncti ꝑſona deſcendit: cū etiā apud veteres hec ſubſtātia eē intelligat̉ que poſt detractū es alie nuꝫ ſuꝑſederitᵈ: habeat pater licen tiaꝫ ex hereditarijs primū quidem mobilibus: ſinaūt non ſufficiunt ex immobilibꝰ ſufficientē parteꝫ noīe filij venundare: vt illico reddat̉ es alienū ⁊ non vſurarū noīeᶜ pregra uetur. Quod ſi pater hoc facere ſu perſederit: ip̄e vſuras vel ex reddi tibus vl̓ ſubſtantia ſua oīmō dare compelliturᶠ. Sinaūt legata vl fideicommiſſa: ſiue annalia ſiue ſe mel relicta imminent hmōi perſo nis: ſiquidem tales redditus ſunt qui ſufficiant ad annalia legata: pa ter ex hmōi redditibus hec depen dere compelletur. Sinaūt non ha beat ſubſtantia ſufficientē redditū ad legatorum vel fideicommiſſo­rū preſtationē: vel minime reddi­tus vel alias acceſſiones cōtineatᵍ: ſint tamen res mobiles ſiue immo biles: ſteriles quidem: non tamen inutiles: veluti domꝰ in prouincia precioſe: vel vbicunqꝫ poſite: vel ſuburbane: ex quibus hmōi legata poſſint explicari: licentia dabit̉ pr̄i ſufficientē partē eorū ſimiliter filij nomine vendere ⁊ ſatifacere lega tis. Hoc ꝓculdubio obſeruan­do vt ⁊ mācipia ipſe vſufructuari alereⁱ debeat: ⁊ oīa circa vſufru. fa cere q̄ nullo mō ꝓprietatē poſſint deteriorēᵏ facere: pr̄na reuerentia eū excuſante ⁊ a rōcinijs ⁊ a cautio nibꝰ ⁊ ab alijs oībꝰᵐ que ab vſufru ctuarijs extraneis a legibꝰ exigunt̉ ẜm nr̄e cōſtitutionisⁿ tenorē quam a Moueat. hoc fallit in caſu.ſ. qn̄ vult filiuſfa. agere ꝓ dote quā dedit pa­ter vel auus: vt. sͣ. de col. aucͣ qd̓ locū. Sed cū hic dicit pr̄em act. mouere: an ſatiſdabit iudicatū ſolui: vel de rato: videt̉ ꝙ nō cū agit vt legitimus admi niſtrator: vt ⁊ sͣ. de admi. tu. l. fi.§. defenſionē: ſecus ſi vt extraneum euꝫ de ſendit: vt. ff. qui ſatiſ. co. ſi filius: vbi de hoc dixi. b Propter reruꝫ incremē ta.i. qꝛ fructus ꝑcipit etiaꝫ ſi ſumptus faciat: vt. ff. de vſu­fru. l. hactenus. c Dependere. q. d. nulla. Sinautē es alienum. Si es alienum eſt in heredi­tate aduēticia vt ſoluat̉ ꝑmit tit̉ pr̄i bona vēdere: ꝗ ſi ſit in mora cogit̉ de ſuo vſuras ſol uere. legata v̓o ⁊ fideicōmiſ­ſa annalia ex redditibꝰ ſi ſint ſufficientes debent ſolui. al̓s bona minoris redditꝰ lꝫ ſin­p̄cioſiora debēt vendi. ⁊ mā cipia hereditaria ꝑ ipſuꝫ pa trē debēt ali ⁊ a redditiōe rō nū ⁊ a cautiōe fructuaria pa ter releuat̉. h. d. vſqꝫ ad.§. ij ſum aūt. ſal d Suꝑſederit. vt ⁊. ff. de iu re do. l. mulier. in prin. ⁊. ff. de verb. ſig. l. ſubſignatū.§. bo na. ⁊. l. hereditatis appella­tio. ⁊. ff. de col. bo. l. cū emāci pati. in prin. ſed ar. ꝯtra. ff. ad trebe. l. cogi. in prin. e Noīe filij. noͣ cām alienā di: ſic ⁊. ff. d̓ vētre in poſ. mit. l. i.§. diminutio: ⁊. ff. de pe. he re. diuus. f Cōpellit̉. hic ergo exiger filius ratiocinia a pr̄e: qd̓ eſt ꝯtra. sͣ. e. ti. cū oꝫ.§. nō aūt hy pothecam. ⁊. jͣ. prox.§. ſed lex hoc facit nō filius. g Contineat.ſ. ſubſtantia. h Filij. vt.§. ſuꝑiori: ibi fi­lij noīe. ⁊c. i Alere. ẜm dignitatē man cipiorum: vt ⁊. ff. de vſufru. ſꝫ ⁊ ſi ꝗd.§. mācipiorum. l Deteriorē facit. ſic d̓ quo libet fructuario: vt. ff. de vſu­fru. l. ſi cuius.§. fructuarius. l Reuerētia: ſecꝰ gͦ in mr̄e: vt. sͣ. de ſcd̓is nup. hac edicta li.§. his illd̓. ⁊ ſic noͣ caſū vbi fructuariꝰ nō ſatidat. ſūt ⁊ alij vt. ff. quēad. vſufr. ca. l. ſi vſu fr.§. plane. Item de rōcinijs nō reddēdis noͣ. vt. sͣ. eo. ti. cū oꝫ.§. nō aūt. ⁊ sͣ. d̓ ſcd̓is nup. ſi quis prioris.§. fi. m Omnibus. qꝛ nō finit̉ il­lis modis oībꝰ vt ⁊ al̓s ſub­au. ſcre. q. d. morte finit̉. n Cōſtitutiōis. quā hebes s. eo. cū oportet.§. nō aūt. Ibſuꝫ aūt filiū. Pater tenet alere filios ⁊ ecōtra. nec pōt pr̄ lꝫ hēat vſufructū bo­na filij aliēare niſi inſolutiōe eris alieni. vel ſi ſint oneroſa hereditati. nec econtra filiꝰ bona in ꝗbus pr̄ hꝫ vſu fructū pōt alienare p̄ter eiꝰ cōſenſū. h. d. vſqꝫ ad.§. vbi aūt puerilis. ſal. o Imperauerūt.ſ. vtriqꝫ: vt ſubijcit. ⁊. jͣ. de pa. po. l. filia. ⁊. ff. de lib. agno. l. ſi ꝗs a liberis: ⁊ sͣ. de alē. li. l. i. ⁊. iij. ⁊. iiij. p Ex vtraqꝫ. diſiunctiue.i. ex hac vel ex illa: nō ꝯiunctiue: qꝛ ſi ambo eēnt inopes vnus aliū alere nō teneret̉: vt de alē. li. l. ij. ſil̓is eſt lectura. ff. de pac. reſcriptū.§. ſi pacto. ⁊. ff. de li. ⁊ po. l. ſi ita ſcri. ⁊. ff. de ꝯtrahē. emp. ſꝫ celſus §.i. circa fi.§. ⁊ ita hec dictio vtraqꝫ ponit̉ diſiunctiue: vt. ff. cōi di. l. pe. q Tm̄modo. nō al̓s vt. sͣ. de bo. ma. l. i. ⁊. ij. r Supponere.i. obligare pignori. ſ Laqueos. qꝛ nō valet venditio. t Vt preciuꝫ earuꝫ. ⁊ hic videt̉ pater ſubijci ratiocinijs ſicut ⁊ habuiſti. sͣ. co.§. vbi autem in vnum. u Dūtaxat. nā in his ꝗbus nec vſufru. nec aliꝗd patri acꝗrit̉ puta in ca­ſuꝑ hmōi caſibꝰ tulimꝰ. Ipſum aūt filiū vel filiaꝫ ⁊ deinceps alere pr̄i neceſſe eſt: nō ꝑꝑ hr̄ditates ſed ꝑꝑ ipſaꝫ naturā ⁊ leges q̄ ⁊ a parē tibus alēdos eſſe liberos imꝑaue­rūtº: ⁊ ab ipſis liberis parētes ſi ino pia ex vtraqꝫᵖ ꝑte vertit̉. Sꝫ pr̄ qui deꝫ in p̄dictis tm̄mōq cauſis habe at ln̄tiaꝫ rite res filiorūfa. vēdere fi lij noīe: vel ſi emptorē nō īuenerit rite pignori ſupponereʳ: nullo mō ln̄tia ꝯcedenda filijs eaſdē vēditio nes vl̓ hypothecas retractare. Nō aūt parentibꝰ ln̄tia dāda extra me moratas cauſas res quarū dn̄ium apud eoꝝ poſteritatē eſt alienare: vl̓ pignori vl̓ hypothece titulo da re. Sꝫ ſi hoc fecerint ſcituris ꝙ ne ceſſe eſt eos in legū laqueosˢ īcide re ꝗbus hmōi vēditiones vl̓ hypo thece ſūt īterdicte. exceptis videlꝫ rebꝰ mobilibus vl̓ īmobilibus illis que oneroſe hr̄ditati ſunt vel quo cūqꝫ mō dānoſe: qͣs ſine ꝑiculo vē dere pr̄i cū pr̄na pietate lꝫ: vt p̄ciū eaꝝ vl̓ in res vel in cās hr̄ditarias ꝓcedat: vl̓ filio ẜuet̉. Filijs aūt familias in his dūtaxatᵘ caſibꝰ in ꝗ bus vſufr. apud parētes ꝯſtitutus eſt: donec parētes viuūt nec teſtari de eiſdē rebꝰ ꝑmittimꝰ: neqꝫ citra volūtatēˣ eoꝝ quoꝝ in ptāte ſūt vl la ln̄tia ꝯcedēda dn̄iuꝫʸ rei ad eos ꝑtinētis alienareᶻ vl̓ hypothece ti­tulo dare: vl̓ pignori aſſignare: me liꝰª enī ē coartare iuueniles caloreꝫ ne cupiditati d̓ditꝰʰ triſtē exitū ſenti antᶜ ꝗ eosq poſt diſꝑſū expectat pr̄i moniū. Quū.n. ſic̄ dcm̄ ēᶜ parētes ale̓ eos ẜꝫ leges ⁊ naͣꝫ cōpellant̉: qͣ re ad vēditiōeꝫ reꝝ ſuaꝝ ꝓſilire de fiderātᶠ? Ubi aūt puerilisᵍ etas pr̄i ln̄tiā p̄ſtat ēt ſine ꝯſenſu filij hē ditatē eiꝰ noīe adire: ſi hͦ fecerit pr̄: damꝰ ꝗdeꝫ filio in integꝝ reſtōnē poſtqͣꝫ pr̄ia fuerit ptāte liberatꝰ vel adoleueritᵗ: pr̄eꝫ āt oneribꝰ hr̄dita rijs: lꝫ noīe filij adijt modis oībus alligamꝰ. qͣre enī talē hr̄ditatē ad­it qͣleꝫ nec ipſe nūc nec filius idone am ſibi eē exiſtimat? Nō aūt filio caſtrēſibꝰ vel quaſi bene poſſūt teſtari vt iſti. ꝗbus nō eſt per. ſace. ia circa prin. ⁊ sͣ. qui te. fa. po. l. nemo. ſed de his aduenticijs teſtari nou poſſunt qꝛ teſtamēti factio publici iuris eſt non priuati: ⁊ ideo enā q ſenſu patris de his teſtari nō pōt: vt. ff. de teſtamentis. l. i. donare aū­cā mortis pōt ſi hoc expreſſim ei cōcedit̉ a patre. ff de do. cau. mor. tar his.§. filiuſfa. x Uoluntatē. ſed nū quid cum volūtate pa tris vel etiā ſi iuramen to confirmet̉. ẜm. H. v detur ꝙ nec tunc: vt. ſt de vſufr. ſed ⁊ ſi ꝗd­fi. ſed rn̄. ſic cū ac. exer­ceat pr̄e cōſentiente vi sͣ. e. l.§. i. ⁊ hec ſunt pa ria actionē intendere: ⁊ rē alienare: vt. ff. de iu re deli. ait pre.§. i. y Dn̄ium. quia hoc erat filij ⁊ ideo de eo vi debatur. Sꝫ quid ſi pi gnus remittat vel pre­cariū in quo habet vi le dn̄ium; cū ibi nō hꝫ beat dn̄ium ceſſant h. ſed adhuc puto idē: n arg. sͣ. de rebus ali. nō ali. l. fi. ⁊ hoc ꝓxime i nuit: nā per hoc preu dicaret fructuario ſicu in ſeruitute debita ſun do quā non remittit ꝓ prietarius: vt. ff. de vſu fru. ſed ⁊ ſi quid.§. ſed nec ſeruitutē. ſed arg. contra qui. mo. pig. v hypo. ſol. l. i. ⁊ de his g in frau. cre. l. ſi dignus z Alienare. nec ergo in emphiteoſiꝫ dare ci generale verbū ſit ale I nare: vt. sͣ. de fūdo do. .l. i. ⁊ in auten. de non alie.§. alienationis. col la. ij. a Melius.ſ. ꝙͣ nō ca ſ artare. b Dediti.ſ. filij. c Sentiant.ſ. pr̄es. d Qui eos.ſ. patra. melius enim eſt in tem pore ⁊c. vt ⁊ sͣ. in qu cau. in integ. reſtit. non eſt neceſſa. l. fin. ⁊ qu do vnicuiqꝫ ſine iudi. li ceat ſe vin. l. liberam. e Dictum eſt. sͣ. pu ximo. f Deſiderant. inter­rogatiue. quaſi. d. non eſt ratio. Ubi aūt puerilis Pater hereditatem in fanti delatam poteſt ſo lus infantis noīe adire vel repudiare. aduer­ſus tamē repudiationē vel aditione filius ad­ultus vel ſui iuris effectus pōt reſtōnem implorare qua conceſſa al­plius non auditur ēt beneficio etatis pater tn̄ qui adiuit vbi filius ſt pudiauit ſolus oneribꝰ remanet īplicatꝰ. h. d. vſqꝫ ad.§. in ſeruis. ſal g Puerilis.i. infantilis. qd̓ probat̉. per id qd̓ ſequit̉: qꝛ hec etas illa que preſtat pr̄i ln̄iam etiam ſine ⁊c. vt hic ſubijcit. ⁊ sͣ. de iur­li. ſi infanti. in prin. Itē patet ex eo quod eſt. jͣ. e. l. ibi. ſi v̓o pater h ditateꝫ infante filio ⁊c. Itē ⁊ per hoc: qꝛ.ſ. hucuſqꝫ dixit de eo ꝗ at i ſecunda etate. ab illo.§. ſinantē in ſcd̓a etate. h Reſtitutionem. ad eam repudiandam. i Adoleuerit. ergo pubes factus pōt habere ⁊ nō habere ratuꝫ ſa ⁊. ff. de noua. ſi pupillus. in prin. k Nō aūt filio. ſpāle eſt hoc caſu ꝓpter pr̄naꝫ verecūdiā ⁊ neſesi ſint ludibrio: nā al̓s pōt minor ſepius ad adeundū ⁊ abſtinenduꝫ ſtitui: vt. ff. d̓ minoribus ait p̄tor.§. reſtitutus. Itē h noͣ ſufficere ſanla