De lege fu. ca. ſub. Septimus. De fideicō. liber. LDem. iu. a. Io. pre. pre. Um conſtitutioª diui marci de claret. ſi ꝗs cōdito teſtō vel ſi ne teſtōᵇ moriēs: vt locꝰ fiat abinte ſtato ſucceſſioni libertatesᶜ reliq̄rit: nemo aūt adire vult defuncti hereditatē eo ꝙ ſuſpecta eē videat̉. ⁊ fuerint libertates forſitā ⁊ ſine ſcri ptis fideicōmiſſarie relicte: licere vl cuilibet extraneo: vel vni ex ſeruis ꝗ ⁊ ip̄e libertati donatꝰ eſt: ⁊ ꝓ ſua periclitat̉ ꝯditione: adire hr̄ditateꝫ ſub hac ꝯditione ⁊ ſatiſdatiōe ꝙ ⁊ creditoribus oībus ſatiſfaciat: ⁊ libertates īponat his ꝗbus voluerit teſtator. Uarie dōatiōesᵉ ex hac cō ſtōne emerſerūt. ¶ Nā ſi res hēditarie hr̄de minime inuēto venie ritᶠ: an ⁊ poſt vēditōeꝫ earūdē rerū poſſibile ē vl̓ ẜuū vel quēlibet aliuꝫ adire ⁊ recuꝑare ꝗdē ab ēptorib res: ſatiſface autem libertatibus ⁊ creditoribꝰ q̄rebat̉; ⁊ lꝫ diuꝰ ſeueruſ ſemel rebꝰ vēditis hͦ nō admiſit: no bis tn̄ vlpiani ſnīa admodūᶠ placu it: maxīe ꝑꝑ libertates ne depereāt: ⁊ poſt vēditiōeꝫ reꝝ annale remediū dare diui marci ꝯſtōni. intra qd̓ creditoribꝰ oībus ſatiſfiat: ⁊ empto res nihil noui patiant̉ᵍ: ꝗ annalē ſe pe ſentiebāt reſciſſionē. ⁊ licere ſer uo ꝗ libertati donatꝰ ē: vl̓ alij cuidā extraneo: vel an̄ vēditionē reꝝ vel poſt vēditionē intra arinale tn̄ tp̄s adire hr̄ditatē: ⁊ res recuꝑare: pri ſatiſdatiōe dāda: vt tā libertatibus qͣꝫ creditoribus ſatiſfiat. ¶ Sināt libertatibꝰ ꝗdē oībꝰ ſatiſfacere ꝗs polliceat̉: creditoribꝰ aūt nō inſoli dū ſꝫ in ꝑte ſoluere creditū: illi aūt hmōi pactionē admiſerit: ſancimꝰ ⁊ in hmōi caſu ꝯſultiſſimi principis locū hr̄e ꝯſtōeꝫ: ⁊ euꝫ modis oībꝰ admittēdū eē cēſemꝰ: maximeⁱ cuꝫ ex volūtate creditoꝝ hec īterponi. tur. Nolētibꝰ eteniꝫ creditoribꝰ ad mitti talē petitionē nullo mō ꝯcedi mus. ¶ Sin ꝟo ꝗdaꝫ ex ſeruis libertatē amplexi fuerint: alij aūt cēſuerint eē reſpuendā: ⁊ in hūc caſū extēdenda ē diui marci or̄o. ⁊ pro culdubio ⁊ in hac ſpē audiendus eſt petitor hr̄ditatis: ⁊ maneat liberū arbitriū ẜuoꝝ: ſiue ad libertateꝫ venire volūt: ſiue in ẜuitute mane̓ᵏ. Licꝫ.n. ⁱ romanā ciuitatem recuſare neminiᵐ ſeruorū licitū ſit: tn̄ in hͦ ca ſune ꝑꝑ quorūdā indeuotionē alij maneāt in ſeruitutē: volētibꝰ ꝗdeꝫ oībus ẜuis licere in libertatē ꝑueni re. nolētibꝰ āt ꝗbuſdā vl̓ recuſanti bus ſpōtaneāⁿ ẜuitutē īminere oꝫ. ⁊ quē pr̄onū hr̄e noluerit: dn̄ꝫ ſuū ⁊ forſitā acerbū ſentiāt. ¶ Si ꝟo nō oēs libertates adīplere pollicit fuerit: ſꝫ certū numeꝝ ẜuoꝝ ex ijs qui ad libertatē venire iure ſunt iuſ ſi: meliꝰ ē ſi ꝗdē res hr̄ditarieº ſufficiunt ad īplēdos creditores ēt om nibꝰ ẜuis dare libertatem: ⁊ ſi hͦ pol licitꝰ nō eſt. ¶ Sinaūt deeſt in exol js. l. iudices. am cōffitutio ¶ Primo recitat cir ailim in effectū ꝯſti ntionē diui marci. Se cido circa illā dubitatones exortas decidit. Secūda ibi. varie dubpu Sili c Chffitutio cuiiꝰ pbe hibes iſti. d̓ eo cui li. cā bo. adijci.§. j. ⁊ optime huꝰ. l. intentio expͥmit̉ gͣc. ſi hereditas. ac. ¶ Sine teſtamēto. pu uin codicillis: vt. ff. de fideicō. li. l. ij. iij. ⁊. iiij. in pͥncipio c ¶ Libertates. vel etiā vnā libertatē. arg. ff. de neg. geſt. ait pretor.§. negocium. ¶ ¶ Voluerit teſtator. aſſume cū hec declaret conſtitutio predicta. t ¶ Uarie dubitatiōes ⁊c. qꝛ qͣtuor ex hoc vſqꝫ ad§ͣ. ſed ſi quidē. ſ ¶ Uenierint. a credirtt atnodūi. valde. g ¶ Nihil noui patiāt̉. Prtunt̉ quidē reſciſſi onē ſꝫ nō de nouo qꝛ ⁊ olꝫ ſil̓r. vl̓ ꝑ pͥuilegia. vl̓ vt dī̄. sͣ. ex ꝗ. cau. ma l. fi. vel forte reſtitutiōe cius hēdis ꝗ abſtinue. rat vl̓ repudiaue̓at. Itē bn̄ dicit ſepe qꝛ nō ſemi ⁊ ita aliꝗd noui patiunt̉ lꝫ nō in totum. b ¶ Illi aū.ſ. creditoi ¶ Maxīe cū. pleonaſmos.i. adiectio ſuꝑuacui verbi. naꝫ ſtatī ſubij cit nolentibus ⁊c̄. ⁊ ſic ibūdat maxīe vt ⁊ al̓e .sͣ. de reſcin. vē. l. j. ⁊. ff. ſi quis omiſ. cā teſta. l. .in k ¶ In ſeruitute mane re. ſecus ſi nullus de ſer nis velit libertatē: nam ⁊ tunc diſtīguo an ille ꝗ petit bona ſibi adijci ſide ſeruis an nō. Prīo caſu admittitur. ſecūdo nō: vt īſtit. d̓ eo cui liber. ca. bo. adij.§. hec ꝯſtitu Etacimideſt quām ¶ Nemini ſeruoꝝ.ſ. al. Et ſic noͣ regulaꝫ ꝗ lerui īuiti libertatē cōſe quūtur vt hic: ⁊. ff. d̓ hē liti. ſi v̓o lex.§. j. ⁊ īſti. d̓ bē. iſti.§. ſi v̓o. ⁊ inſti. d̓ bere. quā. ⁊ dif.§. j. ſed ſallit hoc in caſu quem ponit hec lex. naꝫ cū ei ſauore ſit inductū: vt ſic bona petant̉: poteſt ex lauori renūciari vt. sͣ. d̓ pac. ſi quis in conſcribe̓ do. Iteꝫ fallit in alio ca ſū quem habes. ff. de ſi detd. li. l ſꝫ ſi alienare. uēdis creditoribꝰ. humanius ē vt pauci ſaltē perueniāt ad libertateꝫ. ¶ Sꝫ hoc ꝗdē antiꝗsᵖ dubitatiōibus remediū īuenimusq. belliſſimā aūt repletionē p̄fate ꝯſtōni donā tes ſancimꝰ ſi nō vnꝰ veniat hr̄ditatis petitor ſꝫ plures. Si ꝗdē vno momēto vterqꝫ vl̓ āpliores: oībꝰ det̉ licētia cōiter hr̄ditatē adire: pri ſatiſdatiōe ab oībꝰ dāda vt credito ribꝰ ⁊ libertatibꝰ ſatiſfaciāt. ¶ Sin aūt ꝑ īterualla tꝑoꝝ hoc fiat ꝗ pͥm veniat hēat p̄rogatiuā ſi ēt ſatiſdtio nē p̄ſtare pōt. Illo aūt ceſſante l̓ facereʳ alij gradatiꝫ ẜꝫ tꝑa petitiōis ſuccedāt: ⁊ hoc ītra annaleˢ tp̄s ob ſeruet̉. ¶ Sinaūt vno pollicēte qͦſ dā liberos facere nō āt totosᵗ: ali emerſerit ſatiſdationē ꝑatꝰ idone aꝫ p̄ſtare ꝙ oībꝰ creditoribꝰ ⁊ oībꝰ libertatibꝰ ſatiſfaciat: eꝗſſimū ē euꝫ admitti: vt oēs libertates īdiſtincte celebrent̉. ¶ Qd̓ pͥuilegiū damus nō ſolū ẜuo ꝗ libertate donatus ē: ſꝫ ēt ei cui nulla libertas relicta ē: vt aliꝗd venuſtū eueniat vt ꝑ eū cui re licta libertas nō ē: alijs libertas īpo nat̉. ¶ Sꝫ ſiꝗdē an̄quā pͥor hr̄dita rias res ⁊ lib̓tatē accipiat hoc eueniat: ſcd̓o petitori vl̓ tertio deīceps ampliores lib̓tates pollicētibus fie ri locū cēſemꝰ. ¶ Sināt iam rebꝰ ẜuo ꝗ pͥmꝰ petijt hēditateꝫ datis: ⁊ libertatibꝰ ab eoᵘ ꝗbuſdā ẜuis hr̄di tarijs īpoſitꝭ: ꝗdā ẜuꝰ aliꝰ hr̄ditariꝰ vl̓ ꝗlibet extraneꝰ hͦ face̓ maluerit: licebit ꝗdē hoc ei īpetrare: ⁊ ſb̓ ma ioribus pollicitationibꝰ ⁊ ſatiſdatio nibus hr̄ditatē acciꝑe: ſꝫ pͥor in lib̓tate petitor maneat: lꝫ res ab eo di ſtrahant̉. ¶ Et his oībus intra an nū ẜm qd̓ dcm̄ eſt celebrandis: ex quo prior petitor iudicem adierit ¶ De lege fuſia cāina ſublataʳ. iij T Dem. menne. pre. pre. Eruoꝝ libertates in teſtō re lictas: tā directas qͣꝫ fideicō miſſarias: ad exemplūʸ inter viuos libertatuꝫ indiſtincte valere cēſemus lege fuſia canina decete ro ceſſante: nec impediente teſtan tium pro ſuis ſeruis clementes de poſitiones effectui mancipari. ¶ De fideicō. libertatibusⁱ. iiij. TMꝑa. ſeue. ⁊ anto. aa. primo. m ꝓponas hē̓ditatē eiꝰ te ſtatoris aditā non eē: a quo tibi fideicōmiſſariā lib̓tatē re lictā dicis: ⁊ abīteſtato aliū qͣꝫ ꝗ ſcri ptꝰ eſt hēditateꝫ poſſediſſe: ſi nō a legitīoª quoqꝫ hr̄de fideicō. lib̓tas repetita eſt: nullo iureʰ p̄ſtari eā ab eo ꝗ rogatꝰ nō ē d̓ſideras. ¶ Pla ne ſi pecunia accepta hēdem iſtitu tū omiſiſſe hēditateꝫ docueris: lib tatem tibi preſtare cogeturᵉ. TMꝑa. anto. a. valerio. Uāuis codicilli ꝗbus auuncu lo d̓functe legatus eē videris. falſi ꝓnunciati ſunt: tn̄ ſi an̄ motaꝫ criminis qōem iuſtā libertatem es que eſt cōtra huic regule: vbi legatū erat dn̄o ẜui vt ẜuum heredi venderet: qui hēs ma numitteret. ſꝫ certe pōt ibi re ſiſtere dn̄o vt nō accipiat legatū: ſꝫ eo accepto nō pōt reſiſtere ꝗn̄ maumittat̉. Uel ibi nō recuſauit libertatē ſed vo lebat vēdi heredi qui nō erat ſoluēdo: a quo relicta eſt fidei cō. libertas. Itē ſecꝰ eſt ī emā cipatione q̄ nō dal̓ īuito vt in auc. ꝗ. mo. na. ef. ſui.§. generaliter. col vij. n ¶ Spōtaneā. ſic ⁊ sͣ. de ne. ceſ. ſeruis. l. fi. o ¶ Res hr̄ditarie. p̄ter ẜuop ¶ Antiꝗs. ſubaudi ſuꝑ q ¶ Inuenimus.i. induximꝰ r ¶ Hoc facere.ſ. ſauſdatiōeꝫ. p̄ſtare. s ¶ Annale. cōputandum ex quo primus petitor adiuit iu dicē: vt. jͣ. in fi. l. t ¶ Totos.i. oēs. u ¶ Eo.ſ. ſeruo. x ¶ De lege fufia canina ſul Eruorum. Dic ꝙ aliquo tꝑe vi guit lex fufia canina q̄ ꝓhibu it libertates ī teſtō relictas va lere q̄ hic tollit̉. h. d. Saly. y ¶ Ad exēplū. qd̓ ergo valet in ꝯtractibus ⁊ in vltīa vo lūtate ⁊ ecōtra: vt hic ⁊ inſti. e. ⁊. ff. d̓ pac. l. pactū. ac. z ¶ De nidcico. libertatibus Um proponas. Hereditate nō adita ibertas ī teſtō relicta nō debet̉ niſi fuerit ab inteſtto repetita vel hēs corrupt pecunia omiſerit. h. d. ſaly. a ¶ Legitimo.i. agnato. vt in ſti. de legi. ag. tu. in pͥn. b ¶ Nullo iure. īmo cōtra vt .ff. e. in teſtamēto. So. ibi in ꝑ ſonis illis ſpeciale. c ¶ Coget̉. vt ⁊ sͣ. ſi ꝗs omiſ. cā te. l. j. dū tn̄ prius cōueniat̉ poſſeſſor: vt. ff. ſi quis omiſcauſa te. l. lꝫ. ẜm quoſdam. Uāuis. Si legatarius putās legatum valuiſſe manumittat ſeruū ſibi traditū tenet libertas lꝫ legatū po ſtea pronūciet̉ falſuꝫ: ſed vigꝭ ti aurei a manumiſſo heredi ſunt preſtādi. h. d. ſaly. a ¶ Nō infirmat. valct ergo libertas: vt h̓. ⁊. ff. d̓ ma. te. cuꝫ ex falſis. ⁊. ff. de iure pa. l. pe. .§. fi. ſꝫ ꝯtra. sͣ. d̓ pe. hē̓. l. fi.§. pe. vbi ex falſo teſtō nō cōpetit libertas. So. h̓ fuit p̄ſtita ⁊ bona fide: ibi nō. vl̓ ibi a lege dabat̉ libertas. h̓ ab hoīe q̄ in ideꝫ recidit. Vel illa corrigit iſtā. Sꝫ cū hēs d̓derit hūc ſer uū quaſi legatarij credēs ſcm̄ eius: nō vr̄ trāſtuliſſe dn̄ium: vt. ff. d̓ cōdi. cā da. l. iij.§. ſubti lius. qd̓ ſi eſt: qūo ſeruo alieno dedit libertatē? Rn̄. dic ꝗ heredis fuerat ſeruꝰ vel alienus ⁊ heres rogatus de redi mēdo ⁊ preſtando: vnde tāquā ſeruum heredis non tāquā legatarij d̓dit: ⁊ hoc erat E i j