Seite
Liber. LMpera. an. a ſeuero. Udices abſentiuꝫ qui cuiuſli bet rei poſſeſſiōe pͥuati ſuntª: ſuſcipiant in iure perſonasᵇ ⁊ auctoritatis ſue formidabileᵉ mi niſterium obijciant: atqꝫ ita tuean­tur abſentes vt id ſolum diligen­ter inquirāt: an eius ꝗ quolibet mō peregrinat̉ poſſeſſio ablata eſt; quā propinquus: vel parēs: vel proxi­mus: vel colonus: vel amicus: vel libertus ſeu ſeruus quolibet titulo retinebatᶜ. Nec eos qui deiecti ſunt abſentium nomine poſſiden­tes: quiaᶠ minime ipſis deciſioᵍ cau­ſe mandata ſit: ab experiūda re ſe­cludant. Nec ſi ſeruiᵇ ſint: eorum reijciant in iure perſonas: quia hu iuſmodi ꝯditionis hominibus cau ſam perorare fas nō ſit. Sꝫ poſt elapſa quoqꝫ ſpaciaᵗ recuperande poſſeſſionis legibus preſtituta: liti­gium eisᵏ inferentibus largiri con­uenit: vt eosˡ momentarie perinde poſſeſſioni ſine vlla cūctatione re­ſtituantᵐ: ac ſi reuerſus dominus li tigaſſet. Cui tamen quolibet tē­pore reuerſo: actionem recuperan de poſſeſſionis indulgemus. quia fieri poteſt vt reſtitutio propter ſer nota ꝙ in hunc quoqꝫ caſum locus erat interdicto vti poſſi. qd̓ eſt. jͣ. ti. ꝓxi. Sed quia noui aliquid ſuper hoc preſens cōſtitutio diſponit: ideo hunc ti. huic caſui proprium ponit. Udices. Dicit but. mirabilia ponit hec lex ꝙ ad recuperandā poſ ſeſſionē abn̄tes admittūt̉ carentes mādato ſupple cauētes de rato. ⁊ ſerui qui al̓s in iudicio eē nō poſſunt. ſed lꝫ admittant̉ ad cām poſſeſſionis nō tn̄ admit tunt̉ ad cām ꝓpretatis. h. d. ⁊ nō eſt alibi. Bal. a Priuati ſunt. ꝑ vim azo. b Perſonas.i. ꝑſonas no mine abſentiuꝫ agentes. azo. cc Formldabile. quantū ad violentum. azo. d Quolibꝫ modo. nō ergo diſtinguit̉ abſentia ſit neceſſa ria vel ꝓbabilis. vel non. e Retinebat. hoc eſt planū cū hic qui agit fuit expulſus. Sed an alius ẜuus nō expul ſus noīe abn̄tis agere poſſit. Rn̄. videt̉ ꝙ nō: vt hic. ecōtra ꝙ ſic: vt in pͥn̄. legis q̄ dicit ge neral̓r. ⁊ ſic tota videt̉ genera liter loꝗ. arg. ff. de iuris ⁊ fac. ig. l. pe. ⁊ fi.§. ⁊ licet. Credito ri quoqꝫ dat̉ actio ſi a poſſeſ­ſiōe cadat: vt. jͣ. de p̄to. pi. l. fi. f Quia. ratio remotiua: hac enim ratione videbant̉ ſeclu­di qd̓ nō eſt verum. g Deciſio cauſe. ſpeciale eſt vt aliquis alieno iure fine mā dato agat. ſic ⁊ in alijs cūctis ꝑſonis: vt. ff. de ꝓcura. ſed ⁊ he. ⁊. l. pōpo. in fi. ſed regula riter cōtra: vt. ff. de nego. geſ ſi pupilli.§. fi. ⁊. l. ſinaūt. ⁊. ff. de reg. iur. l. nemo alieno. ac. h Serui. noͣ ergo ſpāle ſer uū agere. ſic ⁊. ff. de iudi. vix. ⁊ sͣ. vbi cauſe fi. l. pe. Regu­lariter cōtra: vt. sͣ. de iudi. ſer­uus. ⁊ his caſibus puto ẜuuꝫ iurare de calūnia ⁊ de defēdēdo nō ſatiſdat ꝑꝑ id qd̓. jͣ. dicit ſeruato iudicio ⁊c̄. ſed de rato ſic ẜm Hu. eadeꝫ oīa in pupillo dicas: vt. sͣ. ꝗ legiti. ꝑ. l. fi. i Spacia.ſ. anni vtilis. qui in interdicto vnde vi ad recuꝑandā poſ. eius rei q̄ nō ꝑuenit ad violentū ſtatutus eſt: vt. sͣ. ti. j. l. ij. Io. ⁊ hoc iō: qꝛ ad vio lentū hic ꝑuenit: vt. ff. e. l. j. in prin. Alij dicūt ſpacia.ſ. xxx. an. nō tn̄ vltra. xl. an. ꝑ. l. anaſtaſij. vt habes. sͣ. de preſcrip. xxx. an. l. omnes. k Eis.ſ. ſeruis. l Vt eos. colonos vel ſeruos. azo. m Reſtituant. cōdictione ex hac lege vl̓ per interdictum vude vi. ⁊ ſic nō deiectum vel ſpoliatum ſine mora reſtitui: vt. jͣ. ad. l. iul̓. de vi pu. l. ſi quis. n Differat̉. ſed quid ſi egerunt ⁊ amiſerunt? rn̄. nō nocet dn̄is ſꝫ fideiuſſo res dati de rato tenentur. o Tempus emerſum.ſ. anni. vtilis enim eſt: vt. ff. eo. l. j.§. annus. ⁊ nō no cet ei ꝗ eſt abſens: vt. ff. de diuer. ⁊ tem. pre. l. j. azo. p Sed reformato ſtatu. reuertitur ad primum caſum. q Qui.ſ. ſtatus. r Omnia que ſupererant.ſ. queſtio proprietatis. Item ⁊ de fructibus ⁊ ſi milibus acceſſionibus. ſ Litigij.ſ. propretatis. ac. t Iudicio.ſ. de predictis ꝓprietatibus ⁊ alijs accceſſorijs. t Perſonis. dominis ſcilicet ⁊ eis quoꝝ nomine poſſidebāt. hodie ſi age retur per. l. ſi quis in tantam. non ſeruaretur hec lex: cum ibi de dn̄o querat̉: vt. sͣ. ti. j. l. ſi quis. x Subueniri. q. d. ſatis eſt ſi poſſeſſionis recuperande damus ptātem. ac. Ec imperiale. Nec auctoritate reſcripti nec auctoritate interlocuto­rie iudicis pōt nō citatus de poſſeſſione repelli. h. d. bal. y Imperiale. ad petitioneꝫ meā reſpōdet imperator vel alius iudex ꝙ bo nam cauſam habebā in queſtione poſſeſſionis: nō ideo mea auctoritate in uadam: ſed vocato aduerſario coram iudice veritas inquret̉. vt. sͣ. ti. j. l. me minerint. Vel ſic. Impetraui reſcriptum ad aliquem iudicem vt tueat̉ me in poſ. non ideo mea auctoritate intrabo: ſed vocato aduerſario de verirate precum inquiri oportet: vt. sͣ. ſi cōtra ius vel vtili. pu. l. ⁊ ſi nō cognitio. Ul ſic. Iudex dicit interloquēdo parti p̄ſenti: niſi aduerſarius tuꝰ venerit cras vſqꝫ ad tertiā mittā te in poſ. rei de qua eſt cōtrauerſia. nō debeo intrare vl iudex me mittere vel iubere vt intreꝫ: ſꝫ adhuc expectat̉. nā cauſe merita ⁊c̄. ⁊ hoc quando nō per contumaciam: al̓s bene ſum mittendus: vt in aucͣ. de exhi. ⁊ intro. reis.§. ſi v̓o quidā. colla. iiij. Sed nūquid licebit iudici pro ab­uos infideles: vel negligentes pro pinquos: vel ꝓximos: vel paren tes: vel amicos: vel colonos: vel li bertos interea differat̉ⁿ. Abſen tibus eniꝫ officere nō dꝫ tꝑsº emer ſum qd̓ recuperande poſſeſſioni le gibꝰ preſtitutū eſt: ſꝫ reformato ſta tuᵖ ꝗq ꝑ iniuriā ſublatus eſt: oīaʳ que ſupererant ad diſceptationē litigi­immutilata ꝑmaneant: iudicioᵗ ſer uato iuſtis legitimiſqꝫ abſentibus ꝑſonisᵘ: cum valde ſufficiat poſſeſ ſionem tenentibus abſentium no­mine contra preſentium violenti­am ſubueniriˣ. LMpera. archa. ⁊ hono. aa. pa­trono vica. hiſpa. Ec imperialeʸ reſponſum qd̓ ſupplicatio litigatoris obtine­bit. nec interlocutio cognitoris ex quacunqꝫ parteᶻ innouare poſſeſ­ſionis ſtatum: eo qui rem tenet ab ſente permittit: quia negociorum merita partium aſſertione pandū­turª. Uti poſſidetisº. vj MMperatores Diocletianꝰ ⁊ ma­ximilianus. aa. quirillo. Ti poſſidetisᶜ fundūᵈ de quo agitur: cuꝫ ab alteroᶜ nec vi ſente reſpondere ⁊ ſupplere: reſponde vt diximus. sͣ. de temporibus. ap. l. ij. in finc. z Ex quacunqꝫ parte. vel reus vel actor. a Panduntur. non ergo ante litem conteſta. fertur ſententia. nam ſi hic lis eſſet conteſtata etiam vna parte abſente cōtraheret̉ heremo diciuꝫ vt. sͣ. de iudi. l. j perandū.§. ⁊ ſi quideꝫ ⁊.§. cū autem. ẜm vlti­mam poſitionē. ⁊ nota ꝙ hec lex ſacit ad ſecū­dam partē rubrice: ⁊ fa cit. sͣ. de precibus imꝑ ra. off. l. ij. ſed arg. con ff. de acquiren. poſ. l. ii ſte. azo. b Uti poſſidetis. De interdictis adipiſcende poſſeſſionis ⁊ recupe­rande dixit: nunc de re tinende. Ti poſſidetis u Primo tractat de poſſeſſorio. ſ de interdicto vti poſſi­detis. Secūdo ſubiun git d̓ petitorio. Secūda ibi. ac ſatiſdatiōis. ⁊. h. .d. Interdicto vti poſſi detis ille ē in poſſeſſiōe tuendus ꝗ poſſidet nō vi nō clam nō precario ab aduerſario. hoc pri mo. Intentato petito­rio ſi nō ſatiſdat̉ poſſe­ſio in agentē tranſfert̉. hoc vltimo. bal. c Uti poſſidetꝭ. Pe ne caſum inter propri tarium ⁊ fructuarium. vt. ff. eo. l. fi. ij. reſpon. ſo. Uel dic ꝙ duo erāt poſſidentes. nō dico in ſolidū qui inquietaban tur a nō poſſidēte. Uel dic ꝙ erat vnus: ſꝫ gra tia honoris ei loquitur in plurali. ⁊ cōſtrue ſic litteram. cum ab altero ſcꝫ aduerſario: nec vi nec clā nec p̄cario poſſidetis fundū de quo agit̉ rector prouincie prohibebit viꝫ fieri vti poſ. ſubaudi īterdicto. ⁊ ſic ma terialiter deſignantur verba interdicti. Vel ſecūdo ſic. rector ꝓuincie prohibebit vim fieri vobis poſſeſſoribus vti.i. ſicut poſſidetis fundū cū ab altero rector ⁊c̄. Vel tertio. rector prouincie prohibebit vim fie ri: ⁊ ſubaudi quominus poſſideatis fundū de quo agit̉: vti.i. ſicut ⁊c̄ cum ab altero ⁊c̄. Vel dic. rector prouincie vim ⁊cͣ.ſ. nō patiendo ve nire ad arma: ⁊cͣ. vt. ff. de vſufru. ſi cuius.§. deniqꝫ. Et noͣ ꝙ interdictū hoc ad immobilia: ſed vtrobi ad mobilia pertinet. ⁊ in alijs ſimilia ſū vt. ff. vtrobi. l. j. Nec.n. poterat in mobilibus dici poſſidetis cū nō poſ ſideant̉: vt. ff. de acꝗ. poſ. l. j. ſed vtrobi ab vtrū: ⁊ vbi. ⁊ vtrū ponat̉) apud vel ꝓ penes: vbi pro queꝫ. ⁊ ſic ex duobus corruptis. q. d. penes quem eſt res mobilis ibi ſit. d Fundum. īmo in edibus tm̄: vt. ff. e. l. j. in prin. ſed gratia exempli de edibus dicit: vt in e. l.§. interdictum autem. Item cuꝫ cloaca ſit res immobilis quare non habet locum hoc interdictū: vt in ea. l.§. j. Rn̄. quia ſpeciale eſt de ea interdictum. Item ⁊ qꝛ ſolo inheret: vnde ſi ag tur de ſolo per cōſequēs de cloaca. Item nūquid pro incorporalibuꝫ agitur? Rn̄. vtile habet locum: vt. ff. de ſerui. l. quotiens. ⁊. ff. e. l. fi. ⁊ ſ ſeruitus ven. l. ij. in fi. lꝫ nō proprie poſſideant̉: vt. ff. de acqui. re. do. l ſeruus.§. incorporales. e Ab altero.ſ. aduerſario. nō alio: vt. ffe. l. j. in fi. ⁊. l. ij. ⁊ hoc litis cō teſtate tempore. vt inſt. e.§. ſed hodie. f Nec vi. De vipone exemplū: vt qꝛ arare colere edificare ꝓhibent: vt. ff. de vi ⁊ vi ar. l. j.§. vi poſſidere. ⁊. l. vim facit. ⁊. ff. eo. ſi duo.§. ho­interdictum. ⁊.§. cū inꝗlinus. ⁊.§. itē videamus. in fi. ⁊. ff. qd̓ vi aut cla l. j.§. hoc interdictuꝫ. ⁊ ſic intellige illius legis principium ſi duo. Sed qualiter contra ſic impedientem datur hoc interdictum: cū nō ſe poni dere cōtēdat? rn̄. īmo. qua.n. rōne facit mihi vim quominus poſſide­pacifice ⁊ libere: eadem ipſe poſſidere videt̉ qd̓ mihi facit abeſſe. Uel dic non eſſe neceſſe vt ſe poſſidere contendat: ſed ſuffcit ꝙ me poſſidē tem inquiet et vt mihi cōtra eū det̉ interdictū. ⁊ hic tenet̉ etiam iniuris rum: vt. ff. de iniur. l. iniuriarum.§. fi. ⁊ de ac. emp. qui pendentem. fi. Sed quid ſi me turbet cā ſeruitutis quam ſibi aſſerit? Rn̄. hꝫ locum vtile ⁊ negatoria: vt. ff. e. ſi duo.§. ſi vicinꝰ. Vel aliter. pōe exēplū de v­ꝙ ꝗ vſufructū ſe hr̄e aſſerit: ſua auctoritate ītrat poſ. ꝓteſtādo ſe nolli