Seite
Octauus. Si per vim vel alio modo. qui viꝫ ſuſtinuit que ꝑdidit ſingula comprobareª: taxatione a iudice fa cta ꝓ ꝑſonaruꝫ atqꝫ negocij qͣlita­teᵇ: ſacramento eſtīationeꝫ reꝝ qͣs perdidit manifeſtetᵉ. nec ei liceat vl̓ tra taxationem a iudice factam iu­rare: ⁊ qd̓ huiuſmodi iureiurando dato fuerit declaratum iudiceꝫ con demnareᵈ oportet. Dem. a. ſebaſti. pre. pre. On ab reᵉ eſt quēadmodum poſſeſſionis aliene inuaſores taꝫ vetusᶠ qͣꝫ pn̄sᵍ ſacra conſtitutio cenſuit puniendos: nec ꝯductorib ⁊ poſſeſſionis aliene d̓tentatoribꝰ impune ꝓcede̓: ſi locatoribusʰ for­te vl̓ poſſeſſionē reruꝫ ſuarū: quaꝫ apd̓ alios p̄cario mō eſſe ꝯceſſerāt: recuperare ẜm leges volentibus (cum nulla ſibimet cognita legibꝰ allegatioˡ cōpeteret) duxerint reſi­ſtendū. ⁊ non ꝓtinꝰ.i. nō expectato iudicioruꝫ ordineᵏ: alienā poſſeſſio neꝫ recte eaꝫ recuperantibusˡ cede reᵐ patiant̉. Eos nāqͣꝫ iubemꝰ pro tāta ſue iniꝗtatis impudētia: ſi co­gnitionis iudiciarie euentu fuerint cōdēnati: rei cuiꝰ poſſeſſionē ſpon­te reſtituere vſqꝫ ad diffinitiuaꝫ ſen tentiam minime paſſi ſunt: eſtima­tionem victrici parti vna cum ipſa re prebere compelliⁿ. MMꝑa. iuſti. a. Io. pre. pre. Um querebat̉ inter illiricianā cōprobare. difficile.n. fingula probaret vtenſilia. azo. Qualitate. inſpecto diligenter an hec ꝑſona expulſa diues fuerit tuo: ⁊ an eo loco ſit veriſimile ꝙ tot res tenuerit. ac. qpanifeſtet. rōne.n. difficultatis ⁊ in odiū violēti ſtamꝰ iuramēto: aaā de iudi. ꝓperandū.§. j. ⁊. l. ſancimus. ⁊. ff. de fur. l. in actione.§. de veſte. ⁊. ff. depoſiti. l. j. ſi quis argētuꝫ. ⁊. ff cli§. nō ſolū. ⁊ extra de teſtibus. c. peruenit gulariter aūt cōtra iiſi ſemiplene ᶜuerit ꝓ tio: vt. sͣ. de. bꝰ cre­in bonefidei. Candēnare nec pe ſtea taxat ſicut hodie in ſacramēto expēſarum: nii aucͣ. de iudi.§. opor colla. vj. onabre. Aliie. io noīe tenens ad reſtitutionē cōuentus: vſqꝫ ad ſnīam ſine cau ſa nō reſtituēs dānatur ad reſtōneꝫ: ⁊ inſuꝑ ad rei eſtimationē. h. d. ⁊ ē noͣ. ⁊ ſingularis lex cō tra colonos ⁊ inꝗlinos p̄cario ienētes ⁊ quoſ­libet alieno nole poſſi­dentes. bal. e Abre.i. nō eſt ſine ca ſi nō īpune ꝓcedat̉: ſed cum pena. ac. ſ Tam vetus. sͣ. e. l. inuaſor. vel illa memi­nerint. ac. g Preſens.ſ. ſi quis in tantam. b Locatoribus.ſ. du xerint reſiſtendum. ⁊cͣ. qd̓ eſt. jͣ. ac. Allegatio. ſed que allegatio pōt ei compe tere vt refiſtat? dicūt ꝗ dam ꝙ ꝓbet cōductor eſſe ſuā. qd̓ nō placet vt s. locati. ſi ꝗs cōductio nis. Dic ergo ꝙ tp̄s cō ductions nō erat fini­uum ⁊ merces integra erat ſoluta. Uel fecit expenſas vtiles vel neceſ­ſirias in re. vt. ff. locati. l. pe. in prin. Ordine.i. diffinitiua ſnīa ẜm Io. vel ẜm alios litis cōte. qd̓ nō pla et vt ſubijcit. ⁊ sͣ. lo. l. cōductores. ⁊ hoc ẜm Io. Qualiter petet̉ hoc tuplū cū ante ſnīaꝫ nō debeat̉ ẜm eū? Rn̄. hoc ſacit iudex ſuo officio. t. ff. de edil. edi. ediles.§. itē ſciendū. Vel dic ex ꝯdictiōe ex hac lege ꝓ poſita ſub hac cōditione ſi fuerit cōtumax vſqꝫ ad ſententiam. Recuperantibus. ꝑ acti. loca. vel ꝑ interdictuꝫ de precario: vt mo­do dixi ẜm leges. ⁊c̄. n Cede̓.i. ipſi nō cedāt. vel cū cōductores ꝑ ſeruos ⁊ filios teneāt nō patiant̉ eos cedere. Sed hec ſunt vera qn̄ locator poſſidebat: qꝛ di cit alienā. Sꝫ ꝗd ſi cōductor ſuam rē cōduxit: vnde nō tenuit locatio­⁊ poſſidet cōductor: vt. ff. de vſuca. ei a quo? Rn̄. idē per dictā legē. sͣ. loca. ſi ꝗs cōductiōis. ⁊ ẜm hoc dicit̉ h̓ alienā.ſ. locatoris opinione vl̓ preſumptione. vel tunc quando locauit. n Cōpelli. ꝗd ergo differt hec ab illa ſi ꝗs in tātam? Rn̄. hec mitius agit in eo ꝙ vſqꝫ ad ſnīaꝫ expectat. Itē ⁊ in alio duriꝰ. qꝛ hec nō diſtin guit ſit dn̄s vl̓ nō inuaſor vel reſiſtēs: illa ſic. Itē hec ſpālis ē in colo­nis ⁊ inꝗlinis ⁊ p̄cario poſſidētibꝰ: illa generalis. Et ſacit ad hāc legē n e. colonus: ⁊. l. eū fundū. ⁊. ff. de acꝗ. poſ. ſi ꝗs rē. Iteꝫ ad hoc vt poſ ſit vſqꝫ ad ſnīam penitere facit. sͣ. de plus peti. l. j. Unn querebatur. Occupās poſſeſſionē vacantē tenet̉ eam re­¶ſtituere dn̄o quēadmodū tenet̉ inuaſor vel fur. h. d. noͣ. ⁊ eſt vna de quinquaginta deciſionibus Iuſtiniani. bal. Aduocationē.i. inter aduocatos de illirico. y Quid fieri.i. quod ius cōſtitui. I Uacuam. queritur que dicitur vacans ſiue vacua; Hugo de por ta fauennata tunc quum alio ingreſſo poſſeſſioneꝫ quam animo reti­nebam me abſente ſuſpicatus ſum me poſſe repelli: vt ⁊. ff. de acꝗren. poſſe. ſed ⁊ ſi nolit. tunc enim interdictum locum non habet: qꝛ veniēs no ſum prohibitus vel expulſus: ⁊ ſine corpore vis fieri non poteſt: vt n. eo. l. j.§. idem labeo ait. ⁊ arg. qd̓ metus cauſa. l. metum.§. deniqꝫ. ⁊ nō eo eſt quod hic dicitur violentia ⁊c̄. ⁊ cum ad locum ire timet iam aduocationeꝫº: ꝗd fieriᵖ oporteret propter eos qui vacuamq poſſeſſio nē abſentiuꝫ ſine iudiciali ſententia detinuerunt; qꝛ veteres leges nec interdictum vnde viʳ: nec quod vi aut clam: vel aliam quandaꝫ actio nem ad recipiendaꝫ taleꝫ poſſeſſio nem diffiniebant. violentia in abla tam poſſeſſioneꝫ minimeˢ precedē te: niſi dn̄o tm̄mō in rē actiōeꝫ exer cere ꝑmittentes. Nos non ꝯce dentes aliquē alienas res vel poſ­ſeſſiones per ſuā auctoritatē vſur­pare: ſancimꝰ talem poſſeſſorem vt p̄doneꝫᵗ intelligi: ⁊ generali iuriſdi­tioneᵏ ea teneriˣ: que ꝓ reſtituenda poſſeſſione contra huiuſmodi per ſonas veteribꝰ declarata ſunt legi bus. Ridiculū etenī eſt dicere vl audire: ꝙ ꝑ pignoraticiāʸ alienaꝫ rē aliꝗs qͣſi ꝓpriaꝫ occupauerit. Oēs aūt ſcire dn̄t qd̓ nō ſuuꝫᶻ eſt: hͦ ad ali os modis oībus ꝑtinere: cum talis diſpoſitio in furti actione iaꝫ dudū veteribꝰ legibus diffinita eſt: dicen tibus: vt ſi qius alienaꝫ rem aduer ſus dn̄i voluntatem attigerit: furti actiōe teneturª. his videlꝫ q̄ ſuꝑ re cipiēda poſſeſſione a nobis diſpoſi taᵇ ſunt locuꝫ hn̄tibus: ſi non ex die ex quo poſſeſſio detenta eſt. xxx. an norum exceſſerint curriculaᵉ. Si per vim vel aliomōª abſcu .V tis poneſſio turbata ſit. pro derelicto habet. vnde vacās ab eo dici poteſt. Ioannes hāc poſitioneꝫ caſus reprobat. hec enim poſſeſſio nō pōt dici vacua ante ſuam ſuſpitionē. nec poſtea qꝛ iam alij eſt queſita lꝫ iniuſte. Item habet locū interdictū vnde vi: vt. ff. eo. l. j.§. deijcitur. ⁊.§. ſiue aūt. ⁊. l. iij.§. ſi quis autem. nam qui occa ſionem ⁊c̄. vt. ff. ad. l. aquil. qui occidit.§. penul. nam propter eum amiſſa eſt poſſeſſio. Pla. v̓o cuꝫ Hug. cōſentiēs vt cōpeteret interdi ctū neceſſariū eſſe dicebat vt ad fundū iret: ⁊ tunc ſi nō ad mitteret̉ cōpeteret interdictū. Sꝫ certe tūc naſci nō poterat qꝛ tūc cū nō admittit̉ nō poſ­fidet ⁊ ſic ceſſat īterdictū: vt. ff. e. l. j.§. interdictū. Sꝫ ipſe rn̄ debat tūc demū videri amit­tere ⁊ p̄teritā amiſſionē ad p̄­ſens tp̄s trahi. Sꝫ quo iure: Tu ergo dic vacantē ſiue va cuā dici que a nemīe poſſidet̉ neqꝫ aīo neqꝫ corpore. qd̓ eue nit ꝑꝑ longū tp̄s vt dicūt: vel ꝓpter obliuionē que ex lōgo tꝑe euenit vt nos dicimus: vt ff. d̓ vſuca. l. furtū. vl̓ ꝑꝑ ab­ſentiā vl̓ negligētiā dn̄i: vt in ſti. de vſuca.§. ꝙ auteꝫ. vl̓ ꝑ inūdationē eo priuato. vt. ff. de acꝗ. poſ. l. pōpo. vl̓ qꝛ ali eū deijcit: nec tn̄ ille intrauit. nec poſtea iſte ē reuerſus: vt ff. de vſuca. nō ſolū.§. ſi dn̄s. Nec placet diſtinctio alioꝝ ꝗ dicebāt aliā eſſe vacuā: aliam vacantē. Uacua que aīo te­net̉ nō corpore vt dictꝰ Hu. hāc legē ītelligebat. Uacās q̄ neqꝫ aīo neqꝫ corpore tene tur. nulla enim lege cōfirmal talis diſtinctio: ſꝫ infirmat̉: vt jͣ. d̓ oī agro deſer. l. ꝗ agros. ⁊ que hic dicitur vacua. inſti. de vſucap.§. ꝙ aūt. dicit̉ va­cans: vnde idem eſt. r Unde vi. hoc non: qꝛ exi­git violētiā ꝑſone factā: vt h̓ ſubijcit. ⁊. ff. e. l. j.§. ij. ⁊.§. īter dictum hoc. Qd̓ vi aut clam nō: qꝛ nihil fecit vi aūt claꝫ: ſꝫ inuaſit. Nec ſi ꝗs in tantā: qꝛ ⁊ illa exigit vim factam perſone: vt. sͣ. eo. l. ſi ꝗs in tantā. Nec vi bonoꝝ rap. eadem ratione. ⁊ qꝛ non eſt res mobilis. ſ Minime. cum nemo poſſidebat. t Ut p̄donē. ex hoc vr̄ ꝙ res ſit vitioſa. Sed hoc ad penā inuaſoris nō reſ vitium: vt. ff. de vſucap. ſequit̉.§. ſi tu me. ⁊ inſti. de vſucap.§. qd̓ aūt. u Et generali iuriſditione.i. ſtatuta pena. sͣ. e. l. ſi ꝗs. vel illa ſtatuta. sͣ. eo. l. inuaſor ẜm Bu. vel ſtatuta hac lege ẜm Pla. vt de fructibus teneat̉ de ꝗ bus nō tenebat̉ ꝑ legem illam inuaſor. ⁊ ſic nō corrigit illā: ſed addit vt illa que ſtatuebatur per interdictum vnde vi. x Ea teneri.i. obſeruari. ac. y Ignorantiaꝫ. ignorātia ergo nō excuſat. qd̓ intellige nō ꝙ crederet eſſe ſua: qꝛ tūc nō teneret̉: ſꝫ ſciebat nō eſſe ſuā: ⁊ ignorabat cuius eſſet. ⁊ ſic erit bona ſimilitudo de furto vt ſubijcit. Item ꝑ hoc ꝙ dicit alienaꝫ: patet ꝙ nō loquitur de re hereditaria vacante: qꝛ illa nullius eſt: vt. ff. de re. di. l. j.§. j. ⁊ hic. Itē quid ſi erat ſua: ſed vacans ab alio? Rn̄. nō hꝫ locum niſi ſit aliena: vt hic ẜm. Pe. ſed dici poteſt habere locum niſi incontinenti ꝓbet dn̄s eſſe ſuam: vt. ff. vt in poſſ. leg. l. ſi is a quo. z Quod nō ſuū eſt. ⁊ nō eſt res ſacra: vel religioſa vel q̄ in nullius bonis ſit. ſubaudi ergo ⁊ ꝙ alicuius ſit: ſic. ff. de dam. infec. ſi finita.§. cū v̓o. ⁊. ff. de manu. l. iiij. in pͥn. Itē ꝗd ſi ab eo qui vacantē ītrauit ceperit vacare poſſeſſio nūꝗd reſtituet̉ ei a quo primo an a quo ſcd̓o? Io. ſcd̓o: vt. ff. e. cū a te. ⁊. l. j.§. que vi a me. Item ſi vacantē occupaui ⁊ poſtea deijciar an tenear. vel ſi de ſij ſine dolo poſſidere? Primo caſu videt̉ me teneri cū habeā interdictū: vt dicto.§. ꝗ vi a me. Itē nūꝗd exigit̉ hic dolus? rn̄. ſic vt hic oēs enim ⁊c̄. ⁊ ꝙ ſubijcit de furto: lꝫ ſecus ſit in illa. ſi ꝗs intantam. a Tenet̉. ſi ſciebat alienā lꝫ ignoraret cuius. ſecus ſi crediderit ſuā: vt. ff d̓ fur. vulgaris.§. ſi quis viginti. ⁊.§. idem iul̓. b Diſpoſita.ſ. hac noſtra lege. c Curricula. quo ſpacio tollit̓ oē ius: vt. sͣ. de preſcrip. xxx. an. ſicut. ēt ſi in uaſor poſſidet. ſi aūt alij vendat: hꝫ locū p̄ſcriptio. x. vel. xx. an. olim. hodie xxx. an. vt. sͣ. de preſcrip. x. vel. xx. an. l. j. ⁊ auc̄. malefidei. d Si per vim vel alio mō. Ueluti ſi ab emptore vel aliquo iudice ſit impe trata. nam ⁊ hic quodammodo turbat̉. quo caſu loquitur lex. ij. huius ti. Et H