Seite
Liber. Um rōnibus iurisª congruit deſideriū tuuꝫᵇ: poſtulantis ac cuſationē tertiāᶜ eiꝰ qui duos reos delatosq habeat: nō permitti con­tra legis p̄cepta: niſi ſuas ſuorūqꝫ ī iurias quis perſequatur. Pars ſententie eorum. aa. ⁊. cc. Niquuꝫ ⁊ lōge eē a beatitudīe ſeculi nr̄i credimꝰ: vt Tamaſi­us accuſandi eiꝰ habeat facultatē: in cuiꝰ domo eū lꝫ īgenuū a prima etate tn̄ fuiſſe conſtabatᵉ. Quare ex noīe Tamaſij mentio ſuꝑ cōflictu crimīs ſimachoᶠ ꝯꝗeſcat. Si quā ſane ciuilē petitionē idē Tamaſius ſibi cōpetere cōfidit: iudicio preſida li poterit expeririª. L Dem. aa. ⁊. cc. Iuliano. Iſororem tuam leuioruꝫʰ cō miſſorum ream facis: accuſa­tionē non ꝓhiberis exercere iudi. cio preſidali: quoˡ temere cōmiſſa cōgrua vltione plectantur. IMpera. Ua. ⁊ va. aa. La. pre. p̄. Sardinie. Egāda eſt accuſatis ꝗ nō ſuas ſuorūqꝫᵏ iniurias ꝑſequant̉ licē tia criminandi in pari vel in mino­ri crimīe priuſqͣꝫ ſe crimine quo p̄­mūtur exuerint: ẜm ſcita veteꝝ iu­ris cōditorū: ita tn̄ vt ⁊ ipſi īſcriptio nes contra eos etiā pendēte accu ſatione deponere poſſint. IMꝑa. archa. ⁊ Ho. aa. Exitio. I ꝗs ex familiaribus vl̓ ex ſer uis cuiuſlibet domus cuiuſcū qꝫ criminis delator atqꝫ accuſator emerſerit: eius eſtimationēᵐ caput atqꝫ fortunasᵇ petiturus: cuius fa­go non accuſat vt hic ⁊. ff. de accu. qui accuſare. niſi ꝓſequatur iniuriā ſuā vl̓ ſuorū: vt. ff. de ac. l. hitn̄. ⁊ niſi in crimine le. ma. vt. ff. ad. l. iul. ma. l. famoſi. Um rationibus. Qui duas accuſationes contra diuerſos īſtituit: ip̄is pēdentibus tertiā accuſationē inſtituere nō pōt niſi ſuā vel ſuoꝝ īiuriaꝫ ꝓſequat̉. h. d. bal. a Iuris. nā ius vetꝰ hoc vult ꝑꝑ q̄ſtū turpē vitād̉ vt. ff. de accu. l. qui accuſare. b Tuū.i. tui poſtulātis ⁊c̄. c Tertiaꝫ. ſed videt̉ ꝙ nec duos vt. ff. d̓ accu. l. hos accu ſare.§. j. que eſt cōtra. So. nō eſt ꝯtra ſꝫ ibi ꝓhibet duos qꝛ ꝑ ꝯn̄s tres. hoc nō placet. Sꝫ dic duos nō pōt eodē libello vt ibi ſꝫ diuerſis ſic vt h̓. ⁊. d. l. ꝗ accuſare. Tres aūt nō p̄t ēt diuerſis libell̓. hoc placet. Alij dicūt corā eodē nō pōt duos. ſed corā diuerſis ſic: qꝛ vnus iudex nō poſſet vtriqꝫ pene inſiſtere. Alij ꝙ vna in ſcriptione nō pōt ſꝫ diuerſis pōt duos. ſed nō tres. Itē cō tra ad idē. jͣ. ti. j. ꝗ de crimine. Sol. ibi duo ꝓhibent̉ accuſa re vnū. h̓ ecōtra vnus p̄t du­os. ⁊ ibi plene diſtīgues. Itē ad idē cōtra. jͣ. d̓ adul. l. reos. ⁊. ff. de adul. nihil.§. cū alter. ⁊. l. vim paſſaꝫ.§. duos. Qui bꝰ ēt dr̄ duos adulteros ma­rē.ſ. ⁊ feminā nō poſſe ſimul accuſari. ſꝫ ſpāle in adulterio. ſecus eſt in īceſtu: vt. ff. e. l. viꝫ paſſaꝫ.§. lceſti. ⁊. l. ꝗ pupillā. §. in lib̓o. Itē ad id qd̓ ꝓhiber de tribꝰ eſt ꝯtra. jͣ. ſi re. vel ac. mor. fu. l. j. Sol. vt ibi. ⁊ eodē mō ē cōtra. ff. ad. l. iul. d̓ adul. l. inter.§. fi. vbi ꝑmittitur ei ꝗ duos reos hꝫ delatos tertiuꝫ iure mariti de adul. accuſare. Sol. ibi ꝑſequebat̉ ſuā vel ſu orum iniuriaꝫ qd̓ etiā hec lex ꝑmittit in fi. ibi. niſi ſuas. d Delatos.i. accuſatos. Niquum. Alimētatus a tenera etate alimētatorē ſuū nō accuſat. ciuiliter tamē agere pōt. h. d. hal. e Cōſtabat. collegit enī for te eū expoſituꝫ: nihilominus tn̄ eſt ingenuus: vt hic. ⁊ sͣ. d̓ infan. expo. l. fi. ſ Simacho.i. contra ſima­chū. ⁊ hoc caſu dicā repetere expenſas ꝙͣꝙͣ cā pietatis factas: vt argu. sͣ. de nup. patrem. g Experiri. ſic ⁊. jͣ. ad. l. cor. de fal. l. vbi. ⁊. ff. de accu. l. hi.§. j. Iſororem. Temeraria cōmiſſa cōgrua vltione plectātur. h. d. Bal. Leuiorū. ſecus ſi grauiorū. vt ⁊ sͣ. e. l. ſi magnuꝫ. ⁊ facit. sͣ. e. l. pꝑ. ⁊ jͣ. de fal. falſi. ⁊. ff. de accu. l. leuia. i Quo. pro vt: vel plane legas. ⁊ dic quo.ſ. iudicio. Ac. Eganda. Pendente accuſatiōe nō pōt accuſatus recuſare de pari vel eminori crimine niſi ſuam vel ſuoꝝ iniuriam ꝓſequatur. libellum tn̄ porri gere poteſt ⁊ inſcribere ſe: ſed nō ꝓſequi. h. d. bal.. k Suoꝝ. ſed ⁊ tunc nō permittit̉ eis ſi ponas primos accuſatores proſeg ſuam vel ſuoꝝ iniuriā: ne priori deneget̉ qd̓ poſteriori cōcedit̉. hoc.n. eſſe nō debet. vt. sͣ. qui po. in pig. ha. l. aſſiduis. ⁊ verba hec ſuam ſuorūqꝫ ⁊c̄. nō ſūt late interpretāda: vt in decre. iiij. q. fi. c. j. l Uel in minori. in maiori ſic. vt ⁊ sͣ. e. l. j. nec eſt contra huic. l. jͣ. de calū. l. j. vbi etiā de pari permittit. qꝛ ibi nō in modū accuſatiōis: ſed ex offō ſic. ⁊. ff. de bo. lib. qui cū maior.§. ſi libertus. Itē nec eſt cōtra. ff. de adul. l. j.§. ſi publico. vbi de pari vel ēt minori videor ꝑmittere accuſare. qꝛ nō in modū accuſatio nis: ſed exceptiōis obijciebat̉ crimē lenocinij vt ⁊. jͣ. de adul. ita pudor. Poſt ſnīam aūt latā diſtinguit̉ an ſit abſolutoria: ⁊ tunc oēs accuſant. an cōdem­natoria. ⁊ tunc aut que adimat ciuitatē vel libertatem: aut nō. vt habes ple ne de pu. iu. is qui. ⁊ de iure fi. l. deferre.§. fi. ac. Iquis ex familiaribus. Primo ponit̉ dictum. Scd̓o ratio. Tertio exceptio. Secūda ibi. vocē. Tertia ibi. maieſtatis. ⁊ hoc intēdit. Excepto maieſtatis crimine familiares ⁊ ſerui nō pn̄t eorum dn̄os accuſare. al̓s puni ent̉. h. d. Saly. m Eſtimationē.ſ. famā. n Caput.i. ſtatum. qd̓ in tribus conſtat. vt. ff. de ca. di. l. fi. o Fortunas.i. ſubſtantias. ſic ponit̉. jͣ. de incolis. l. eiues. ⁊ facit. jͣ. de delato miliaritati vel dn̄io inheſerit: ante exhibitionē teſtiū ⁊ ante examina. tionē iudicij in ipſa expoſitione cri minū atqꝫ accuſationis exordioᵖ vl tore gladio feriat̉. Uocē.n. funeſtā intercidi oportet potius qͣꝫ audiri Maieſtatis autem crimenª tm̄ exci pimus. IMpera. Ho. ⁊ Theodo. aa. cō. pre. ⁊ Tri. Plo. Iliberti accuſatores māumiſ ſoruꝫ heredūueʳ eſſe p̄ſumpſe rint: eodē quo ſerui ſupplicioᵇ tene buntur: luituri penas ante ꝓhibite delationis exordiumᵗ. De accuſationibusᵘ ⁊ inſcriptio nibus. IMpera. alex. a. Mar. Us ꝗ terminos effoderūtˣ: Xextraordinariaʸ aīaduerſio­ne coherceri debere: preſes prouincie non ignorabit. Dem Syro. I cuiuſdam crimīs obnoxius ſeruus poſtulat̉: dn̄s eū d̓fen dere poteſtª: ⁊ in iudicio ſiſtere ac­cuſatoris intētionibꝰ rn̄ſurus. poſt ꝓbatiōes aūt criminis: nō ip̄e dn̄s ſꝫ ſeruus pro ſuo delicto condem­nationē ſuſtineāt. Ideo eniꝫ ſeruū ſuuꝫ domino defendere ꝑmiſſum eſt: vt pro eo poſſit competentes al legationes offerreᵇ. L Dem. a. Saturni. Eos capitaliūᶜ criminium ab­ſentes: etiam per procuratorē defendi leges publicorū iudicioruꝫ permittunt. TMꝑa. Gor. a. archelao. ribus. l. fi. li. x. ⁊. jͣ. in ꝗ. cau. co. cē. lib. xj. l. ij. in fi. p Exordio. punit̉ ergo quis lꝫ nō ꝓceſſerit. ⁊ nec eſt ar. cōtra. ff. d̓ bo. lib. ꝗ cū maior.§. accuſaſſe. ⁊. l. in ſeruitute.§. j. ⁊ sͣ. de his ꝗ. vt indi. alia. Maieſtatis aūt crimē. in quo ſi accuſauerit dn̄m nō punitur. I liberti Libertus nō pōt accuſare patronū nec eius heredem ⁊ cōtrafaciēs punitur hoc. d. Saly. x Heredūue. etiam extraneorum. arg. sͣ. de in ius vo. l. ij. s Supplicio. extra­ordinario. vt. ff. de iure fi. l. ij.§. pe. ⁊ facit. sͣ. de teſti. l. libertorum. ſꝫ in ciuilibus auditur penta venia. ⁊ etiā in crimina li ſi ſuam vel ſuoruꝫ in iuriam perſequatur: vt .ff. de accu. l. hi. t Exordium. vt. sͣ.l. proxi. u De accuſationib ⁊ inſcriptionibus Di­ctum eſt de perſonis at cuſationum: nunc de ipſis accuſationibus in quibus neceſſarie ſun inſcriptiōes ideo de eia ſubijcit. ac. ¶Os qui. Euu ſor finalium ter minorum extra ordīaria arbitria pena punitur. h. d. bal­x Effoderunt. diſtit gue an tm̄ lapideꝫ volu erit furari ſibi ⁊ tunc ve al̓s de furto tenet̉. Aut cauſa occupandoruꝫ fi nium: ⁊ tunc etatis ha­betur diſcretio. Aut ca ſeminādarū litiū hoc fa ciat: ⁊ tunc extraor. pre factorum varietate pi nitur vt. ff. de ter. mo. l ij. ⁊ fi.§. fi. y Extraordīaria. ne eniꝫ eſt ordinaria pene pecuniaria que ex ho­crimine datur: vt hic⁊ .ff. de ter. mo. l. j. ſed ce te immo quinquaginta aureorū: vt. e. ti. l. agra ria in pͥn. que eſt contra Sol. diſtingue tēpora ⁊ cōcordabis ſcripturā. A principio enī nō fuerat ſtatuta. ⁊ ſic hic lo­quitur. ſed poſtea per ceſare ſtatuta eſt vt ibi dicitur. Alij dicūt hic de corporali: ibi de pecuniaria. Vel nō eſt ordinaria quantum ad priuatū ſed quantum ad fiſcum ſic. vel ibi de terminis in iure poſitis hic in vr­be. prima placet. I cuiuſdam Dominus pōt defendere ſeruum ſuum accuſatum de crimine capitali. h. d. bal. z Poſtulatur. qui omnibus legibus reus fieri pōt exceptis his qui bus penapecuniaria īpone̓tur: vt hic. ⁊. jͣ. ad. l. iul. de vi. ſi criminis. ⁊. ft de accu. l. hos accuſare.§. omnibus. a Poteſt. ⁊ eius procurator: vt. ff. de pu. iu. l. ſeruus. ⁊ ſic eſt ꝯtra. fi de pu. iu. l. pe.§. ad crimē. So. poteſt interuenire ad omnia preterꝙͣ ad ſnīam vt hic ⁊ ibi. vel dominus nō pro alio. ſed pro ſe ⁊ ſua vtilitate in terueniſſe vr̄. vel hic ſpāle. In ꝗbuſdā tn̄ crimībus oīo īteruenit cura tor q̄ īponūt penā relegatōis vel īfamie vt noͣ. ff. d̓ ꝓcu. ẜuū.§. publice. b Offerre. q. d. nō vt ſnīam ſubeat: ſꝫ ⁊ ſi nō defendat nō amittit euꝫ vt. ff. de pub. iudi. l. ſciendum. ⁊. ff. de ſta. bo. l. ſeruus. Eos cap talium. Admittitur procurator abſentis ad allegādū abſentiam in cā capitali. h. d. tex. Itē ad excuſandum de pena con tumacie ſed nō a penis criminis. bal. c Capitaliū. que ſunt vt. ff. de pub. iudi. l. ij. d Per ꝓcuratorē. īmo videt̉ ꝙ nō vt. ff. de publi. iudi. l. pe.§. ad cri mē. que eſt contra. So. ẜm. M. hic erat iā lis cōte. contra principalem nā ipſe nō procurator eſt cōdēnādus. qd̓ nō placet. īmo ſemper proci rator damnatur: vt. sͣ. de procu. l. nihil. Dic ergo defendentis.ſ. vt ali­gentur cauſe abſentie vt. ff. de procu. abſens. nō in principali vt in con trario ⁊ in quibuſdam criminibus. ⁊ plene defendit vt noͣ. ff. de procu