Seite
Liber. ſuper alteroᵇ quoqͣꝫ crimine fiat. Dem. a. Urſe. Ui explicandiᵉ negocij ſpemꝰ (cuius finis in iudicis poteſta­te ac motu ſitusᵉ eſt) pollicetur: non minusᶠ ob illicitam ſponſionē cri men cōtrahit: qͣꝫ qui ad huiuſmodi promiſſionis commerciuꝫ contra diſciplinam publicam aſpirat. I Deꝫ. aa. ane. criſ. chariſſi. nobis. Iꝗs homicidij crimen exiſti­mat ꝑſequēduꝫᵍ: ẜꝫ iuris publi ci formā: debebit eūʰ ꝗ in pͥmordio homicidij poſtulauerat reū: neqꝫꝓ bauerat: iōqꝫ reꝰ abſolutus eſt: p̄ua ricatiōis arguereᶠ. id enī ſalubriter ſtatutis pͥncipuꝫ parentū nr̄oꝝ iu­riſqꝫ forma p̄ſcriptū eſtᵏ. vl̓ ſi id nō putaueritˡ agendum: ad ſequēs cri men.i. paſtoꝝ latronūue deſcende re euꝫ cogesᵐ: atqꝫ id exeꝗ iudicio tuo. cū ſiquidem id ab accuſato ap pareat eſſe cōmiſſum: ob vltioneꝫ publicā obnoxius legibus fiatⁿ. I Dem. aa. ⁊. cc. Aurelio. Actuꝫ ſponte ſe precipitantꝭº: innocenti criminis periculum afferre non poteſtᵖ. LMꝑa. Gra. a. Mar. prouer. ex eodem facto oriunt̉. Si autem ex diuerſis poteſt etiaꝫ ab eodem: vt. ff. e. l. libellorum.§. ſed ⁊ ſi aliud. a Super vtroqꝫ. ſic. sͣ. de iudi. nulli. interim tamē duꝫ hꝫ neceſſe rn̄dere ꝓ vno nō arcetur ꝓ alio: vt. ff. de cuſto. re. l. ij.§. fi. b Super altero. vtroqꝫ tn̄ pleniſſime diſcuſſo poterit ſeorſum ꝓnunciare: vt hic innuit. Vltimo diſtin­gue: qꝛ aut vnꝰ accuſat vnū­⁊ de vno crimine: ⁊ vna lege pōt. diuerſis legibus nō pōt: vt. ff. eo. ſenatus. ſꝫ ſi diuerſis criminibus deſcendētibus ex diuerſis factis pōt: vt. ff. e. li. belloꝝ.§. ſed ⁊ ſi aliud. Si ex vno: nō videt̉ ꝙ liceat vt ſu­mit̉ a cōtrario ſenſu ex hac. l. ij. rn̄. Aut vnus accuſat plu­res: ⁊ tūc ſi de eodē crimine li cet: vt. jͣ. ſi reus vel accu. mor. ſu. l. j. ⁊. ff. d̓ adul. l. ꝗ pupillā §. īceſti. ⁊. l. vim paſſam.§. in reſti. Sꝫ ſallit in accuſatione adulterij vt. jͣ. de adulte. l. re­os. ⁊. ff. d̓ adul. l. ſi maritꝰ.§. j. Si v̓o diuerſis crimībꝰ: vno libello nō pn̄t accuſari duo: diuerſis ſic: nō tn̄ tres: vt h̓ ni ſi ſuā vl̓ ſuoꝝ iniuriā ꝓſequa tur: vt. ff. e. l. hos accuſare.§ j. ⁊ sͣ. ti. j. cū rōnibꝰ. Aut ecp­tra plures accuſant vnum: ⁊ tūc ſi d̓ eodē crimine idoneor eſt eligēdus: vt. ff. e. ſi plures. Et ſi de diuerſis crimībus ex vno facto: vel ex diuerſis fa­ctis deſcēdentibꝰ pn̄t: vt hac .l. īteriꝫ tn̄ dū hꝫ neceſſe rn̄de̓ pro vno nō arcet̉ ꝓ altero: vt ff. de cuſto. reo. l. ij.§. fi. Ui explicandi. Qui ꝓmittit ſe factuꝝ ꝙ iu dex feret ſnīam in aliquo te­net̉ ſicut ꝗdat pecuniam pro ſententia obtinenda. hoc dicit Bal. c Explicādi. puta familiaris vel aſſeſſor vl̓ comes vl̓ ꝯſiliarius iudicis: vt ff. ad. l. iul̓. repe. l. in comites. d Spem.i. victoriā quā ſperat ꝗ dat. e Situs eſt. dū tn̄ ẜm leges iudicet: vt in auc̄. de iudi.§. oīs aūt. col. vj. i Nō minus. q. d. nō minus punit̉ dictus ꝯſiliarius ꝙͣ ip̄e corruptor: cū pa­ſit delictū. ar. sͣ. dep̄i. ⁊ cle. ſi quēquā. Sꝫ qd̓ ſit hoc crimē nō aperit. dic ergo actor corrūpens ꝑdit litē: vt. sͣ. de pena iudi. l. j. Itē crimē falſi ꝯmittit: vt re­leget̉ ad tp̄s: vt. ff. de fal. ꝗ duobus. familiares aūt vl̓ alij p̄dicti fuſtibus ce­dunt̉. ⁊ per hoc de iniuria quam iudici feciſſe vident̉ damnati vidētur: vt. ff. de iniur. Item apud.§. idē ait. ſed hodie ei qui dedit parcitur quandoqꝫ. qd̓ dic vt de pen. iudicis qui male iudi. aucͣ. nouo iure. ⁊ facit ad. l. iſtā. ff. de ca­lū. l. ſi ab eo. ⁊ qd̓ nō. in. l. j.§. j. ⁊. ij. in eo. ti. I quis homicidij. Accuſatus ⁊ qꝛ nō fuit ꝓbatuꝫ abſolutus pōt ab alio de p̄uaricatiōe pͥmi pͥmo docentis iterū accuſari de eodē crimine. de alio v̓o crimine pōt accuſari ſi doceat̉ vel nō doceat̉ de p̄uaricatione vel colluſione primi. h. d. bal. g Perſequēdū. ꝯtra eū ꝗ iā ab alio accu ſatus fuerat ⁊ abſolutus. h Eum. primū accuſatoreꝫ ꝗ ſuccubuit i Arguere. aliter enī regulariter nō audit̉: vt h̓: ⁊. ff. de p̄uarica. l. iij. in pͥn. ſꝫ fallit qn̄ ſcd̓s ſuā vl̓ ſuoꝝ iniuriā ꝓſequit̉ ⁊ docet ſe neſciſſe de p̓ma accu­ſatione: vt. ff. e. ſi cui.§. ſꝫ hoc vtꝝ. Si v̓o accuſatus trāſigat qd̓ pōt: vt. sͣ. de trāſac. trāſigere. nō nocet niſi trāſigenti: cū res īter alios acta ⁊c̄. vt. sͣ. res īte­alios acta. l. ij. lꝫ enī cuilibet liceat redimere ſanguinē ſuū. eſt veruꝫ quo ad hoc vt nō habeat̉ ꝓ confeſſo nō ad hoc vt poſſit ab alio accuſari: qd̓ eſſet in alijs pu. vbi nō agit̉ de ſanguine: vt. ff. de pͥua. deli. l. fi. k Preſcriptum eſt.i. in ſcriptis poſitum. l Non putauerit.ſ. docere de p̄uaricatiōe primi qd̓ eſt ēt quū ꝓſequit̉ ſuaꝫ vl̓ ſuoꝝ iniuriā: vt mō noͣ. ⁊ ꝙ ſubijcit ad ſequēs.ſ. homicidij qd̓ eſt ſequens rōne p̄uaricationis. de qua regulariter deberet ante docere. Item ꝙ ſubijcit paſtoꝝ. iō dicit qꝛ a paſtoribꝰ hoc crimē.ſ. homicidij pͥmo deuenit.ſ. Cayn ⁊ Abel. ⁊ ꝙ ſubijcit coges nō abſolute. ſed ſi vult accuſare coges eū ſubſcribe re: vel al̓s nō audias eū. Uel dic ſecundo ẜm. B. ꝗdam fecerat iniuriā ⁊ po ſtea homicidiū in paſtores: ⁊ ſic ſecūdus accuſator de homicidio ⁊ de iniu­ria inſcripſit. omiſſo de homicidio ad ſequēs crimen.ſ. iniurie peruenit̉ que an̄ homicidiū facta fuerat: qd̓ totale cepit a paſtoribꝰ: vt Cayn ⁊ Abel. Tu dic melius tertio ꝙ tria delicta cōmiſerat. Primo homicidiū vnius paſto­rū. poſtea iniuriā fecerat alijs. Tertio pecora abegerat. ⁊ ſic ex quo primum omittit deſcēdit ad crimē paſtoꝝ.i. iniurie eis facte ⁊ dn̄o ꝑ eos ⁊ latronuꝫ. ꝗ.ſ. abegerūt pecora. Vel ſi iſte nō fuerat ordo in ꝯmittēdo fuit ſaltē in libel lo accuſationis: vt habeat locū qd̓ dicit ſequens. ⁊c̄. m Coges. ſi iam inceperat accuſare: vt.ſ. nō incidat intur. al̓s nō cōpellit̉: I quis ſeruos crediderit accu ſandos: non prius ad corpo­rum tormēta veniat̉: qͣꝫ ſe vinculo ſubſcriptionis aſtrinxeritq. Dem. Arca. prefe. preto. Inguli vniuerſiqꝫ iudices co gnoſcant in publicis crimini­bus non oportere emendicatis vti ſuffragijsᶠ decretoꝝ: aut relationi­busˢ publicis perſonis deſtinandis credere: ſed rei veritatē requirereᵗ. Dem. a. Taciano. pre. pre. Unc conuenitʰ potētiores vi ros adeſſe iudicijs: quū eoruꝫ preſentiam in criminibus publicis per inſcriptionem cā depoſcat: lꝫ in pecuniarijs cauſis per procura­torem lites ſuſtineant. TMꝑa. Arc. ⁊ ho. aa. paſiphilon. N cauſis criminalibꝰ dignum eſt vt inſcriptionesʸ proponan tur: que magnitudinēᶻ videlicet cri minis tēpuſqꝫª deſignent: vt alteru tramᵇ partem digna legum terrere poſſit auctoritas. Quod ſtatutū ſi forte fuerit contemptuꝫ: hi qui ex officio ingrediuntur ſecretariumᶜ quinqꝫ librarum auri condemna­tione ferientur. vt. sͣ. vt nemo inui. l. j. ſed ſi inſcripſerit in tribꝰ ſupradictis omiſſo vno an inſcribet in duobus? Rn̄deo ſufficit prima inſcriptio. Iteꝫ an rōn­homicidij.ſ. omiſſi incidat intur. nō: qꝛ nō ſponte deſiſtit. ſed excep. re pulſus: quia ab alio abſolutus. ac. n Fiat. vt. l. cor. de ſic. ẜm primū modū. vl̓ ẜm vltimū crimine abig­atus vel iniuriarum. IActum. Se pre ccipitans abſqꝫ cō ſcientia criminis nō no cet ſucceſſoribus. ho­dicit Saly. o Precipitantis.ſ. ob tedium vite velim patientiam doloris: vl pudore eris alieni: vt .ff. de iure fi. l. in frau dem.§. j. p Non poteſt. preci pitanti vel eius hered­vt hic ⁊ sͣ. qui teſta. fa­ce. poſ. l. ij. vbi plene di ſtinxi. ⁊ habes titu. ſpē lem: vt. jͣ. de his ꝗ mor­ſibi ꝯſciuerunt. Iquis ſeruos Accuſatus nō de bet torqueri ſi accuſans ſe non inſcripſit. hoc d̓ cit. Bal. q Aſtrinxerit. ſicut ſ liber accuſaret: vt. ff. eo hos accuſare.§. ſi ſer uus. ⁊ dic ꝙ inſcribit. mittendo ſe ſubiturun eandem penam ſi nor probauerit. Uel dic­fitebatur ſe depoſuiſſe libelluꝫ. vel ẜm alios/ ſeueraturum vſqꝫ ad fi nem accuſationis. Inguli. Iudei in crminalibꝰ nō debet ire per mendicata ſuffragia: ſed per ꝓbationes quibus lux vor tatis aſſiſtat. h. d. vel ſic. In criminali iudex nō dꝫ credere dicto alten us iudicis vel notarij: ſed dꝫ inquirere ꝑ ſe. h. d. bal. r Suffragijs. hoc eſt ꝙ nō ex alioꝝ ꝯſcientia ⁊ ſciētia iudicēt: ſꝫ ſua vt in auc̄. de iudi.§. j. col. vj. vel dic ꝙ iudicēt ſicut alius: vl̓ alij iudice­in ſimilibus iudicauerunt: vt. sͣ. de ſen. ⁊ inter. om. iu. l. nemo. ſ Relationibus. vel dicas querite ab officialibus. ⁊ ipſi referent no bis quod ſit ẜm azo. ⁊ ſic non creditur officiali ſoli: vt ⁊ noͣ. sͣ. e. ea qui dem. ⁊ facit. ff. de cuſt. re. l. diuus. t Requirere. facit. jͣ. de proba. l. fi. Unc conuenit. In publicis iudicijs etiā potētiores viri debēt ꝑ ſonaliter adeſſe lꝫ in ciuili cā poſſit mittere ꝓcuratorē. h. d. bal­u Tūc ꝯuenit. q. d. ſemꝑ ꝯuenit eos adeſſe in publicis iudicijs: qui ſemꝑ h̓ depoſcit eū: cū ad crimē pu. iudicij fruſtra īterueniat ꝓcurato­vt. ff. de pu. iu. l. pe.§. ad crimē. niſi in crimine iuriaꝝ qd̓ mouet vl̓ ſulo pit illuſtris ꝑ ꝓcuratorē: vt. jͣ. de iniurijs. l. vl. x Licꝫ in pecuniarijs. ſed hodie hoc ius ſtat vſqꝫ ad illuſtres tm̄ ex neceſſitate: vt. sͣ. de ꝓcur. l. pe. ⁊ auten. ibi poſita. N cauſis. Libellus in cā criminali dꝫ ꝯtinere ſcm̄ ⁊ tp̄s. ⁊ iudex qui nō recipit libellū qui dꝫ recipi debet puniri. h. d. Uel ſic. Libe lus in criminali debet ꝯtinere nomē accuſatoris nomē iudicis ⁊ nomē accuſati. Itē factū ⁊ eius quaſitas. Itē debet cōtinere tp̄s ⁊ locū. h. d tex. cū glo. vn̄ aliud qd̓ deficit debet ſupplere per. l. libellorum. vel ſic. In criminalibus cauſis requiritur inſcriptio ⁊ facti ⁊ tꝑis deſignatio ſupple ⁊ etiam loci depoſitio. h. d. bal. y Inſcriptiones.i. libelli accuſatorij in ſcriptis. ⁊ cū inſcriptione. z Magnitudinem. exprimendo illud. a Tempuſqꝫ. annuꝫ ⁊ menſeꝫ non diem cōmiſſi criminis. ſed dati u belli. ſic. ff. e. l. libellorum. b Alterutram.i. vtranqꝫ.ſ. accuſatū ſi ſuccūbat. accuſatorem ſi non ꝓbet vt. jͣ. l. proxi. ⁊. jͣ. de calū. l. nō prius. c Secretariū.i. recipientē inſcriptiones ẜm aꝫ. Sed alij vt. H. idci­viatores litium. In predicto autē libello plura debent cōtineri. Pri mo anni domini eius tēporis quo dat̉ libellus. nam in omni inſtruſſit to quo ſit tꝑis cōmemoratio poni dꝫ. ⁊ indictio: vt in auc̄. vt prepona tur nomē imperatoris. colla. v. deinde anni imperij illius īperatoris? tunc eſt quū libellus datur. conſul. menſis. dies dati libelli. nō dico o es cōmiſſi criminis. Itē ꝗ accuſat: ⁊ ꝗ accuſat̉. ⁊ de quo crimine ceriti ⁊ apud quē iudicē. Itē locus criminis. tp̄s. mēſis. cōſul. nō dies vl̓ bi ra apponit̉ ab initio. In fi. ſubſcribit. Erit ergo hec forma. Anno bī­