Seite
De excep. ſeu p̄ſcrip. ⁊ p̄iudi. tionis dic ꝙ ſic. glo. eſt no. in. c. ad audiētia. el. ij. ī glo. magna. de reſcrip. .q. qn̄ ex forma ſtatuti uel ex pacto cōtra īſtrumētū nō pōt opponi aliqua ⁊ ibi no. do. anto. ſed Imol. ibi dicit hoc uerū ſi fuit ignorātia facti ꝑ no. exceptio etiā ſolutiōis ꝙ ſi ego ſolui lꝫ nō poſſim opponere hāc exceptio in. l. error. C. de iur. ⁊ ſac. igno. ſecus ī errore iur. l. nō ſatetur. sͣ. de cōfeſ. nē tn̄ poſſum intētare officiū iudicis de eꝗtate: ut inꝗrat de ſolutiōe ⁊ ita Et ꝑ illā glo. dat̉ magna limitatio ad. l. ita d̓mū. C. de ꝓcura. ⁊ ibi dixi. Et liberari cū iudici de ea conſtat: uide in rubrica de excep. ad p̄dicta uide q̄ no. ꝑ Inno. in. c. dilectꝰ: ut lit. pendē. Itē exceptio ſuꝑue b Modū probandi. Notorium lꝫ releuet ab onere ꝓbādi nō tn̄ releuat niēs pꝰ ſnīaꝫ ab onere ꝓ­pōt opponi ponēdi: vide poſti ſnīaꝫ ẜꝫ bal. in. l. non uti. Pe. d̓ bel. ꝑti. dicit ꝙ ſi eſt exceptio q̄ īcipit rū ē ī negatiua q̄ nō ē ꝓbabilis. ſꝫ ī ea q̄ eſt ꝓba­bal. in. l. i. C. dubiū. C. de cōpetere ex cauſa de p̄terito: poſſum eauti ſicu­bilis: tūc īcūbit ꝓbatio ei cōtra quē ē p̄ſumptio: de iur. ⁊ fac. legi. ⁊ in. l. i. ti actor ꝗ ex iure ſuꝑueniēti pōt fundare intētio ut. l. nec codicillos. C. de codicil. Idē in minori igno. allegat .C. quō ⁊ qn̄ .l. ſi ſullo. sͣ. nē ſuā: ut. l. ſi rē.§. fi. sͣ. de pig. ac. ⁊. l. ſi mādato iudex. etate: ꝗa dꝫ ꝓbari ab eo ꝗ fundat ītētionē ſuaꝫ de cōdi. ſine c Xceptio. meo. sͣ. mā. ⁊. l. ſi ticiꝰ. jͣ. de ꝟb. ob. ſed iſte leges Poſſemus q̄rere excipio cōtra aliquē ⁊ dico ꝙ cā. ⁊ vid̓ bar euide bar loquunt̉ in actiōe. ī exceptiōe ꝟo do tibi tex. ī. l. ē ꝑiurus: ꝗa iurauit ſe daturū decē ticio ⁊ nō de­to. in. d. l. i. ⁊ to. in. l. ſi ita cū mihi. x.§. fi. jͣ. de ſol. aut ſuꝑuenit ius excipiē­glo. ī. d. c. pa dit. an excipiēs d̓beat ꝓbare eū nō d̓diſſe. d̓ hoc ſcriptum. de ſtoralis. vi­di pēdēte iudicio ex noua cā: ⁊ tūc aut facto ad­leg. i. Et no. tetigi in. l. hoc iure. jͣ. d̓ ꝟb. obli. det̉ ſeꝗ bal. ꝙ exceptio uerſarij ⁊ poſſū iſta exceptiōe uti. Breuiter non Ex. l. ſequenti. in. d. l. error dicitur pro­allegat iura q̄ faciāt. ſed leges q̄ ꝓbāt he ſunt. ī An ſit differētia īter exceptiōeꝫ ⁊ replicatio­in. iiij. col. et prie vbi eſt et bar. ⁊ p̄di ſti. de ꝑpe. ⁊ tēp. ac.§. fi. ⁊. l. iuſiurādū. ⁊ ad pe­nē: ibi. Quero. Et an ſufficiat producere inſtr̄m actio: ſꝫ vbi ctis adde qd̓ nō eſt actio. cunias in fi. sͣ. de iureiu. hoc ēt ꝓbat̉ in. l. elegan abſqꝫ eo ꝙ dicā ad meā defenſionē pono: ibi no. bal. i. l. lꝫ ibi nō cōpe­ter.§. ſi ꝗs poſt. sͣ. d̓ cōdi. īde. Tertiꝰ caſus ē Sꝫ pone. Et an exceptio iuris d̓beat taliter ꝓpo et in. l. nihil. tit ꝓprie ex­dicit ipſe qn̄ ſuꝑuenit mihi exceptio ſine facto in. i. col. C. d̓ ni ꝙ neceſſario ꝯcludat. uide in fi. ceptio: ut cō ꝓcur. Et ad­aduerſarij ⁊ nō poſſuꝫ ea uti ī aucͣ. ut cū d̓ appel. tra illum cō­c Uide glo. q̄ īcipit uerte qꝛ lꝫ ex eCCPLIO. intētiōe ⁊cͣ. Et no tra quē vſu­cog. in prī. ⁊ ꝓ hoc. l. excuſant̉. sͣ. d̓ excu. tu. Ui­ceptio loci cepi rē non deamus an Pe. dicat bn̄. ⁊ ī duobꝰ pͥmis mēbriſ ꝙ qn̄ ꝓpono aliquā exceptionē ꝑ quā ſuſpecti a prī cōpetit pro­bn̄ dicit: ſꝫ ī ultīo dubito. nā leges qͣs allegat nō cipio no fuit declarat̉ tibi actionē nō cōpetere ē exceptio ītē­pria exceptō oppoſita ſēꝑ uidētur facer̄. nā ī aucͣ. ut cū de ap. cog. ī prī. nō quia ipſe nō tiōis: ut exceptio nouatiōis ⁊ ſimilis. Op. dr̄ hic tn̄ pōt oppot habet actio­cōpeteret tibi exceptio: ꝗa lex de nouo facta nō condēnati. Cōtra poſt cōdēnati. nō pōt oppōi ẜm bal. in. l. nē qd̓ no. ꝓ cōcernit iā ī iudiciū deducta. iō exceptio nō pōt exceptio: ut. l. ꝑemptorias. C. ſenten. reſcin. non ꝑemptorias termino da­in vl. col. C. ꝓponi: ꝗa nō cōpetit ut uidemꝰ ī ſimili. excuſa. poſ. Huius cōtrarij timore glo. legit dupliciter. to ad excipiē ſentē. reſcin. dū iſta ē glo. tio ſuꝑueniēs nō cōcernit munus an̄ delationē. Uno mō ē d̓ductū ī cōdēnātiōe id eſt d̓ducēdū. ſi poſ. Quid in. l. in rebꝰ. iō ꝓponi nō pōt: ut. d. l. excuſant̉. ſꝫ ſi ponis ī ex­Alia lec. eſt ꝙ hic loquit̉ d̓ exceptiōe q̄ poſſit op ſi egi contra ⁊ ibi bal. ī fi. eeqjt ceptiōe q̄ cōcernit ius ⁊ actionē ⁊ iudiciū dedu fideiuſſorem poni poſt rē iudicatā ⁊ ẜꝫ hoc loꝗtur ī caſibꝰ ſpe .C. de iure facta excuſ­ipdiōes ctū. alia lege opus ē. Pro Pe. vr̄ eē caſus in. l. cialibꝰ: ut in. ll. ꝑ glo. alle. q̄ ꝓbāt. Sꝫ tu d̓bes ſci do. ſione ī boniſ gcepi d Aliqͣ diſ­ſi poſt acceptū. sͣ. de reiuē. Cōtra Pe. faciunt re ꝙ q̄dā ſunt exceptiōes q̄ opponūtur poſt ſen principalis. ſerētia. Sed multa iura. pͥmo. l. ſiue aūt.§. i. sͣ. d̓ rei uē. ⁊ sͣ. ſo. tētiā. nō tn̄ ad ſnīam: ut miles ꝗ oppōit excepti­⁊ lit. pen. prī an cōpenſa­ma. l. rei iudicate. ⁊. l. pupillo. jͣ. eo. ⁊. l. mulier. jͣ. cipalis effici uligo onē facti: ut dico ꝙ ꝓpter ſimplicitateꝫ armate tio dicat̉ ex­tur ſoluēdo. ꝗ po. in pig. ha. ⁊. l. paulꝰ. sͣ. de pig. ꝗd dicemꝰ. militie omiſi oppōere talē exceptionē ꝯtra actio ceptio. adde rti tēd uide bal. ī. d. bal. i. l. fi. C. ⁊ ꝗcꝗd dicat Pe. exceptio qn̄cūqꝫ ſuꝑueniens nē pͥmā pͥmo ꝓpoſitā: ut. l. i. C. de iur. ⁊ fa. igno. et. sͣ. qͥ .ſ. ꝑempto. d̓ edē. ⁊ bar. ſine facto aduerſarij pōt qn̄cūqꝫ opponi ꝑ iura rias. ī fi. Et ſicut etiā minor qui reſtituit̉ ī allegādo poſt ſen dit ade in. l. ꝗ īuicē. adde ꝙ ſicut ſuꝑius alleg. Fallit in. l. ſi pꝰ acceptū. sͣ. d̓ rei uē. tētiā: nō ad ſnīam: ſed ad actionē pͥmā ꝑ quā cō d̓ ꝯdi. īde. ⁊ de doli ignorās po­Rō ꝗa odioſa exceptio ē illa. Quid ſi exceptio dic̄ bal. ī. l. ſi cernit̉ ſnīam nō eſſe iuſtā. Itē ſi poſt ſnīam feci­Que. ſtea admittit̉ cōſtat. in vl. ē notoria utrū d̓beat ꝓponi. canoniſte tāgūt ex ſti pactū de nō petēdo. iſta pōt opponi poſt ſen ad exceptio­ei pōt. oppo. C. de ut lit. nō cōte. c. ij. in glo. ⁊ ibi ꝑ Inno. ⁊ dꝫ ꝓpo­nē opponen tentiā: ut. sͣ. dixi in. l. eleganter.§. ſi poſt. sͣ. de cō cōpen. ꝙ eſt 1 1Io. d dā: ita ⁊ du ni quātūcunqꝫ notoria: ut. l. ciues. C. de appel. di. īdebi. Quedā exceptiōes opponūtur contra ſpēs recōuē­xlthem. bitās admit­ Ultīo dico circa modū ꝓponēde exceptiōis tiōis ⁊ nō di ip̄am ſeu etiaꝫ executionē: ut in. ll. alleg. per glo. tit̉ poſtqͣꝫ fu cit̉ mera ex d̓betis ſcireª unū ꝙ qn̄qꝫ nō cōpetit exceptio: ſꝫ Quero utrum inter exceptionem ⁊ replicatio it certificat ceptio ſꝫ mix di eti ꝑti cōſulit̓ ꝑ officiū iudicis ſuggerēte eꝗtate: ut ita dicit Cy. nem ſit aliqua differētiaº. Glo. dicit ꝙ exceptio ta. adde bal. ⁊ bal. in. l. fi. ilicio .l. plane. sͣ. de peti. here. ⁊ illo caſu ſuccūberet ſi nes ſunt perpetue ⁊ replicationes temporales. in. l. qm̄ ale­in prin. ꝑ illū runm exceptionē ꝓponeret: ꝗa dꝫ intētare officiū iudi xādrū. C. de hoc uidetur contra. l. fi. in fi. jͣ. rē ra. hab. ubi ſi­tex. ī. iij. col. adult. iō di­cis: ut no. Cy. ī. l. domū. C. d̓ reiuē. ⁊ facit ad. q. .C. d̓ fur. Ad cut preſcribitur contra actionem. ita contra exce xit bal. ī. l. cū de qͣ dico ī. l. i.§. i. sͣ. qd̓ ui aut clā. Uiſo de mō de ꝙ mulier ptionem. Breuiter dicᶜ quedam eſt exceptio­papinianus minor ⁊ ru­excipiēdi uenio ad modū ꝓbādiᵇ. ⁊ ꝗa dicit ꝙ luce ideo quia eſt actio: ut eſt exceptio compenſatio­C. de ſentē. ſticus nō op qn̄ nihil ponit reus actor dꝫ ꝓbare. quero ꝗd ſi ꝙ excōmuni nis. ⁊ huic exceptioni preſcribitur. ratio quia eſt ponētes dila catꝰ nō pōt il uterqꝫ negaret: ut dicis ꝙ tu nō es maior. ⁊ ego toriā an̄ lit­in poteſtate tua quādo exerceas: ut. l. fi. in fi. jͣ. lā opponere. cōteſ. poſſūt dico ꝙ tu nō es mīor. uel nego te minorē ⁊ tu ne rem ra. hab. ⁊. l. quecūqꝫ. jͣ. de ac. ⁊ obli. Quedā ⁊ an ſit ſpēs eā opponere gas te maiorē. Glo. mouet in. l. de etate. sͣ. d̓ mi­recōuētiōis eſt exceptio proprie ⁊ illi non preſcribitur: ut. l. poſt: ꝗa p̄ſu­no. ⁊ tꝫ ꝙ ei ꝗ dicit ꝙ nō eſt minor incūbit ꝓba­dixi pꝰ bar. ī mētur ꝑ iu­licet. C. de excep. et. l. pure. in fi. jͣ. de doli excep. aucͣ. ⁊ conſe­tio: ꝗa minor p̄ſumit̉ ꝑ. l. ſiue poſſidetis. C. de ris errorē eā Quedā eſt replicatio. ⁊ illi preſcribitur: ut actio quēter. C. d̓ nō oppoſuiſ ꝓba. ſꝫ iſta rō nō ē bona: ꝗa ea q̄ curſu tꝑis mu­ni: ut. l. queſitum. sͣ. de pecu. Quero quid de ſen. in prin. ⁊ ſe. ita dicit tātur nō p̄ſumunt̉ eē ī eo ſtatu in quo ſemel fue ꝙ exceptō cō duplicatione. de hoc habes. l. ſecundum diuer­bal. ī. l. d̓ die rūt: ut. l. ſpādonē.§. ꝗ abſolutꝰ. sͣ. de excu. tu. et pēſatiōis di­.§. ſi ẜuus. ſas lectu. ꝙ quando actori competit eſt tempo­cat̉ potiꝰ qͣꝫ illū tex. ī ver .l. ij.§. i. jͣ. de excu. ⁊ ua. mu. Ego dico ꝙ ſiue ralis. ſi reo tunc eſt perpetua: ut. l. ſi pactum. C. actio. tꝫ bar. bo mīori ẜꝫ actor ſiue reus fundat ītentionē ſuā ex etate: tūc .e. Formo unam. q. hic iuriſconſultus facit diffe in. l. verbuꝫ. lec. Io. ibi incūbit ei ꝓbatio ꝗ fundat ītētionē ſuā ex etate: oportebit.§. .sͣ. qui ſatiſ. rentiāᶠ īter exceptienē intētiōis. ⁊ exceptionē iu .i. d̓ v̓b. ſig. ut. l. ſi minorē. C. de ī integ. reſti. mi. ⁊ hoc ꝓbat cog. ⁊ ēt hoc ris. ⁊ bene. Sed pone ꝙ non ꝓpono aliquaꝫ ADDE an not. pau. de tex. in. l. i.§. i. sͣ. d̓ iti. actūqꝫ pͥua. Illd̓ ergo dictū exceptionē: nec dico excipio: nec ad mei defen­exceptio cō­caſtro: ibi. et glo. qd̓ tꝫ ꝙ ille ꝗ excipiēdo negat nō dꝫ ꝓbar̄ ve pēſatiōis di­ſionē ꝓpono: ſed ꝓduco īſtrumētū ſolutionis. ꝙ ignorans catur propͥe nō audiatur exceptō alex. poſt lit. ꝯteſ. in dilatorijs eſt glo. no. ī. l. ꝗ ꝓcuratorē.§. i. ⁊ ibi bar. d̓ ꝓcu. conſilio. xij. ſecūdo volū. ⁊ qd̓ ibi ſcripſi q̄ cōcorda ut ꝑ do. anto. ⁊ abb. in. d. c. paſtoralis. ⁊ dū. sͣ. e Breuiter dic. vide bar. ⁊ bal. ī. l. ſi pactū. C. eo. ⁊ vtꝝ exceptiōi p̄ſcriba ſcripſi dilatoriā ſuꝑueniētē poſt lit. cōte. poſſe opponi. quero uſqꝫ ad qd̓ tur. no. per bal. ⁊ ang. in. l. ſicut. ubi vide. C. de preſcri. xxx. anno. tēpus de quo dic: ut ꝑ do. anto. in. d. c. cū. M. ferra. de cōſti. ſ Facit differentiam. Sed bal. in. l. peremptorias. in. v. col. C. ſenten. re ADDE ut plene per ſpec. in ti. de excep.§. i. ſcin. non poſ. dicit ꝙ exceptio intentionis non eſt propria exceptio ⁊ ſi­a Debetis ſcire. uide no. ꝑ eundē bar. in. l. i.§. ij. qd̓ vi aut clā. in illa no. militer negatio.