Seite
gine in cuius laudes tota catholica certat eccleſia nullam ab Eu lebio Cęſarienſi epiſcopo: cum de illis tēporibus agit fieri mē­cionem. Crediderim id accidiſſe diabolo procurante:& tāti vi ri cogitaciones aliorſum flectente dū ſanctiſſimę Chriſti mar­tyris inmortali glorię tituliſqꝫ ſempiternis inuideret. Sed qd̓ ille ſanctitatis inimicus& publicus hoſtis innocencię: fraudu lencia ſua prohibuit chartis inſcribi: deus probitatis auctor& aſſertor ſua prouidencia voluit fidelium cordibus annotari Nulla enim virgo poſt illam incomꝑabilem virginem quę eſt dei mater& hominis: hanc opinione ſanctitatis antecedit. No­minis eius ethymologia deprauata eſt a quodam qui eum li­brum compoſuiſſe dicitur cui legenda aurea titulus eſt. Fuit enim vir ille iudicio meo pius quidem: ſed nequaquā ſatis lit­teratus. pius inqͣꝫ ꝙ diuina congeſſerit: illeratus vero quoniā græcis vocabulis latinam: latinis græcam: hebraicis mixtam: nulli veram: omnibus confuſam: obliquam: contrariā: falſam­qꝫ dederit interprętacionem. Atqꝫ ita ſanctoꝝ nomina dū illu­ſtrare putat ſua deluſus vel ignorancia vel impudenti temeri­tate reddidit obſcuriora:& niſi putaretur peccaſſe per imperici am putari poſſet de impietate condēnandus: utpote qui ſacro­ſanctam Chriſti religionē rectę interp̄tacionis inuerſione vo­luerit cauillari:& nominū perturbacione ſanctis illudere: fana tico& ſomnianti ſimilis monſtroſa verboꝝ deliramenta con­finxit: quæ neqꝫ ipſe qui per Labyrinthum tenebroſę ſuę igno rancię circumactus nenias illas balbuciebat: intellexit adeo de lirus adeo incompos ſui: ut neſciret eciam ſe neſcire quæ dice­ret. Quod ſi fortaſſe cuiqͣꝫ plus ę quo videbor excandeſcere: p̄­cor mihi veniam nō negari ſi mereor: nam cum cōſidero hinc factum eſſe ut ſanctorum vitę contemptui pateant: ut ſine riſu vel ſtomacho legi nō poſſint:& eorum geſta ſumma veneraci on digniſſima ſcriptoris vicio ſic eſſe deformata atqꝫ dehone ſtata ut ab homine latino quātumuis religioſo videantur in­digna quæ legantur: ſi ęgrefero: ſi damno: ſi conqueror: habe­re me puto indignacionis iuſtę materiā. Debuit ille vir id mu­nus omittere. quod ad imperitum non pertinebat: vel peritos aliquando conſulere ſicut prudentem virū decebat: vel prius diſcere qͣꝫ docere: ne dum ordine prępoſtero vult eſſe magiſter anteqͣꝫ diſcipulus nauci hominis nomen incurreret. ſed fortaſ­ſe putans errorē intelligencię pię voluntatis umbrare prętex. tu: factus eſt in utroqꝫ reus:& intellectu atqꝫ volūtate deficiēs: ſibi ignominiā ſanctis iniuriā fidei iacturā ſimplicibus igno­Aa ij.