![]()
Proſa octaua hunc traditorē ligatū miſit ad Pirrhū ꝓ tali ſcelere puniendū cui tūc Pirrhus dixit. Poſſibilius eſt ſolē a ſuo tramite deuiare qͣꝫ fabriciuꝫ a via recte rōnis diſcedere. ¶ Nota ꝙ Brutꝰ fuit primus ꝯſul romanus qͥ amore libertatis et iuſticia p̄ter ſtuprū Lucretie plurima egit ⁊ mul ta bella ꝓ romanis inijt ꝓpter qd̓ etiā famoſus fuit. ¶ Nota ꝙ Catho dictus eſt rigidꝰ ꝓpter rigorē aī qui ad nihil turpe flecti potuit ⁊ tāte iuſticie fi it vt Lucanꝰ ip̄um dijs ꝯꝑaret in iudiranda cā q̄ fuit inter iuliū ceſarē ⁊ pōpeum dicens. Uictru cā dijs placuit. ſed victa cathoni. ⁊ de hoc magis patebit qͣrto huiꝰ proſa viProſa octaua libri ſecundi. Ed ne me ineorabile contra fortunam gerere belluꝫ . Iſta eſt octaua et vltīa proſa huiꝰ ſcd̓i. Et qꝛ ph̓ia on̄dit bona fortune nō ml̓tū eſſe appetenda. aliqͥs putaret ꝙ in fortūa nihil eſſet boni. iō iā on̄dit ph̓ia cuiuſmōi bonū ſit in fortuna. ⁊ ꝓbat fortunā aduer ſam plus eſſe bonā qͣꝫ ꝓſperā. ⁊ prīo p̄mittit ſuā intentōem. ſcd̓o ꝓbat intentū ibi. Illa em̄. Prīo dic̄. Ꝙ boeti ex dictis ptꝫ ꝙ fortuna eſt ꝯte mēda ſed ne putes me gerere.i. facere bellū inexorabile.i. implacabile ꝯͣ fortunā ſupple ſcias qd̓ aliqn̄ ē.i. ꝯtigit ꝙ ip̄a fortuna fallax. nōnihi. id eſt aliqͥd bn̄ mereat̉ de hoībꝰ eo ꝙ aliqd̓ bonū euenit hoībꝰ ꝑ eā. tum ſcꝫ cū fortuna ſe aꝑit manifeſtando ſuā falſitatē cū detegit frontē ꝑ ſui aduerſitatē cū ꝓfitet̉ mores ſuas ꝑ inſtabilitatē. ⁊ ſubdit ph̓ia. Nōduꝫ forte intelligis qͥd loquar. qꝛ mitū eſt ꝙ ego geſtio.i. cupio dicere. eoqꝫ. i. iō vix q̄o explicare ſnīam ꝟbis. Etem̄ ego reor.i. opinor. aduerſam fortunā plus ꝓdeſſe hominibꝰ qͣꝫ ꝓſperā ¶ Nota qn̄cunqꝫ in aliqͦ dicto videt̉ eē repugnātia illud videt̉ mirabile dictū. ſꝫ dicere fortunā aduerſam hoībꝰ ꝓdeſſe videt̉ eſſe q̄dam repugnantia in dicto. Nā eſſe aduer ſum alicui et ſibi ꝓdeſſe ad inuicē repugnant. iō dicit ph̓ia. Miruꝫ eſt qd̓ geſtio dicere. ſcꝫ fortunam aduerſam magis prodeſſe qͣꝫ proſperam ¶ Illa em̄ ſpecie felicitatis. Hic ph̓ia probat intentū ꝙ fortuna ad uerſa melior ſit qͣꝫ proſpera tribꝰ rōnibus. ſcd̓a ibi. Poſtremo. tercia ibi Proſa octaua libri ſecundi Ed ne me īexorabile ꝯtra fortunaꝫ gerere bellū putes. Eſt aliqn̄ cū de hoībꝰ illa fallax nō nihil bene mereat̉. tū ſcꝫ cū ſe aperit. cum frontē detegit moreſqꝫ ꝓfitet̉. Non dū forte qͥd loquar intelligis. Mirum eſt qd̓ dicere geſtio eoqꝫ ſenten tiā verbis explicare vix queo. etem̄ plus hominibus reor aduerſam qͣꝫ properam prodeſſe fortunam. 