Seite
Liber tertius veſtros ſupple cauſādo in eis ꝯcordiā amicicie Nota ꝙ amor dictat iura fidis ſodalibꝰ iura aūt amicoꝝ et ſodaliū innuit Sen̄. iij. epiſtola dicēs. Diu cogita an aliqͥs in amicū ſit ſi recipiēdus. ſꝫ cū placuerit fieri toto illū pectore admitte tā audacter cū illo loquere qͣꝫ tecū. Tu dē ita viue vt nihil tibi ꝯmittas niſi ꝙ etiā tuo amico ꝯmittere poſſis. Cū amico tuo oēſ curas. oēs cogita­tōes miſce ſi fidelē putaueris. Sūt et qͥdam qui q̄ amici­ſunt tm̄ ꝯmittēda oībus narrāt. qui­dā chariſſimoruꝫ conſcīam reformi dant nulli creditu ri neutrū faciendū eſt vtrūqꝫ em̄ vic­um eſt et om̄ibus credere et nulli. Nota circa p̄di­cta ꝙ amicicia pro prie dicta tantū in uenit̉ in rebꝰ ratio nalibꝰ. ⁊ vt ſic am­cicia eſt par volun tas bonoꝝ inter a­liquos. ſꝫ large ac­cipiēdo amiciciā. ſic ēt ē ī irrōnalibꝰ. ⁊ vt ſic amicicia ē ꝯcordia diuerſe rum rerum ad inuicem. Explicit liber ſecundus. Incipit liber terci­Iam cantū illa finierat. Iſte eſt tercius liber Proſa prima boetij de ꝯſolatione philoſophie. Et ꝯtinuat̉ ad libros p̄cedē tes in hunc modū. Poſtqͣꝫ ph̓iam primo libro ſcrutata eſt cau­ſas doloris boetij. ⁊ in ſcd̓o libro adhouit ſibi remedia facilia. In p̄­ſenti libro. ⁊ in ſequentibꝰ ph̓ia adhibet Boetio remedia grauiora. ſū aūt remedia grauiora rationes ꝯtra ꝯmunē opinionē hoīm probāte ꝙ in bonis exterioribꝰ nō ꝯſiſtit vera felicitas oſtendendo in quo ſit fel citas vera. ⁊ quō ad ip̄am ꝑueniat̉. Et diuidit̉ iſte liber in vigintiqua tuor ꝑtes. qꝛ huius libri ſunt duodecim proſe. ⁊ xij. metra. q̄ ꝑtes pate būt in proceſſu libri. Quid aūt ⁊ de quo determinet̉ in qualibet iſtaꝝ ꝑ tiū ſil̓r patebit. Prima proſa huius tercij diuidit̉ in tres ꝑtes. prīo oſtē dit boetius quō poſt p̄dicta allocutꝰ fuerit ph̓iam. ſecundo pōit reſpō ſionē ph̓ie. tercio boetius dirigit quandā petitōem ad ip̄am. ſecunda Incipit liber tertiꝰ. Proſa pͥma. Am cantū illa finierat cuꝫ me audiēdi auidū ſtupentē qꝫ arrectis ad hec auribus carminis mulcedo defixerat. Itaqꝫ paulopoſt. O inqͣꝫ ſūmuꝫ laſſorūqꝫ ſolamē aīoꝝ. quātū me vel ſentētia rū pondere. vel canendi etiā iocun ditate refouiſti. Adeo vt iā me poſt hac imparem fortune ictibus nō ar bitrer Itaqꝫ remedia que paulo an­te acriora eſſe dicebas. Non modo non perhorreſco: ſed audiendi au­dus vehementer efflagito.