Prologus Boetij Romani oratoris celeberrimi libri de conſolatione philoſophie cōmentarius eximij p̄clariqꝫ doctoris ſancti Thome ſuper eoſdem Incipiunt feliciter Hiloſophie Seruias oportet vt tibi ꝯtingat vera libertas. Hi ſūt ꝟba Sen̄. octaua epl̓a ad Lucillū. Quia vocari ph̓iam ſcīam veritatꝭ recte ſe hꝫ ex ij. methaph̓. ph̓ia af­fert delectatōes mirabiles firmitate puritate ex. x. ethicoꝝ. Et multꝭ viſa ē ph̓ia res mirabilis diuīa ex de celo mūdo Ariſto. Itē nulla ſcīa ſil̓is ē ph̓ie clarificat aīam facit delectari in hoc ſeculo in ꝑfectiōe recti­tudine ex li. de po. morte. Et ph̓ia tradit hoīem ab obſcuritate igrantie ad ſcīam. a tenebris ſtulticie ad lucē ſapiētie ad claritatē intellectus. ex eodē li. Ariſt. Itē qꝛ ph̓ia a ſuꝑſtitōe liberat metu mortꝭ ꝯturbat ẜm Tulliū ī li. finibꝰ bo. ma. Ideo Sen̄. has ꝯſil̓es ꝯditōes effectꝰ laudabiles ph̓ie aduertēs hortat̉ nos ad ſeruitiū ph̓ie ī ꝓpōne ꝓpoſita ſic dicēs Ph̓ie ſeruias oportet. Que qͥdē ꝓpō p̄t ꝓbari ml̓tꝭ rōnibꝰ Primo ſic. Illi oportet ẜuire cꝰ ẜuitutē hoī ꝯtingit ꝟa lib̓tas. ſꝫ phia ē hmōi igit̉. Maior nota. qꝛ libertas ē nobiliſſima ꝯditio quā nat̉a hūana deſi­derat affectat. Mior pꝫ eūdē Sen̄. poſtqͣꝫ p̄miſit ꝓpōeꝫ iſtā Ph̓ie ſeruias oportet. ſubiūgit. vt tibi ꝯtingat vera libertas. Et paucꝭ interpo­ſitꝭ dic̄. hec em̄.ſ. ip̄m ẜuire ph̓ie libertas ē. Probat̉ ſcd̓o ſic. Illi opor tet ẜuire qd̓ animū ꝑficit. vitā diſponit. actōes regit agēda omittenda demōſtrat. ſine nemo ē ſecurꝰ. ph̓ia ē hmōi. igit̉ ⁊c̄. Maior nota. na iſte ꝯditōes ſunt de ꝑfectiōe hoīs. Minor declarat̉ Sen̄. xxvi. epl̓a ad Lucillū loq̄ns de ph̓ia dic̄. Hec animū ormat fabricat. vitā diſpōit actōes regit. omittēda demōſtrat. ſedet ad gubernādū errātia fluctuā tiū dirigit curſum. ſꝫ ſine hac nemo ē ſecurꝰ. Probat̉ tertio ſic. Illi eſt ſeruiēdū qd̓ tradit ꝯgnitiōi vltimi finis magnū īcremētū ph̓ia ē hmōi. igit̉ ⁊c̄. Maior nota. qꝛ ꝯgnitio vltimi finis magnū īcrem̄tū ꝯfert ad vi ex.i. ethi. Mior declarat̉. vltimꝰ finis vite hūane eſt btītudo cꝰ co gnitōeꝫ phīa tradit. Dicit em̄ phīa ī. iij. de cōſolatōe pro. ij. btītudo eſt ſtatꝰ oīm bonoꝝ aggregatōe ꝑfectꝰ. Et ī eodē. iij. on̄dit phia in ſit vera btītudo. quō ad ꝑueniat̉. Probat̉ qͣrto. Illi oportet ẜuire qd̓ facit hoīeꝫ parē deo. phīa ē hmōi. igit̉ ⁊c̄. Maior nota ſe. mīor pꝫ Sene­xlix. epl̓a ad Lucillū dic̄. Hoc em̄ mihi phīa ꝓmittit vt me parē deo reddat. Probat̉ qͥnto. Illi ē ẜuiēdum qd̓ ē mgr̄a oīm ſcīaꝝ. nutrix oīm ꝟtutū. ſūmū ſolaciū lapſoꝝ aīoꝝ. qd̓ ē p̄miū veri lumīs. et cꝰ exhortatio eſt recta ſui autoritate digniſſima. phīa ē hmōi. igit̉ ⁊c̄. Maior nota qꝛ rōnabil̓r ꝓpt̓ has ꝯditōes laudabiles alicui ſeruit̉. Mīor declarat̉: phīa ē mgr̄a oīm ꝟtutū. ex primo de cōſolatōe. pro. iij. Ipſa ē nutrix oīm