Seite
Proſa prima us ſermo. fudit.i. locutus eſt. hucuſqꝫ.i. ad iſtū librū quartū patuerunt. manifeſta fuerunt. inuicta.i. inſolubilia. Tū. ī aliqn̄ diuīa ſpeculatione. i. ſancta contemplatōe. tū.i. aliqn̄ ſui.ſ. ipſius. tum.i. aliqn̄ tuis rōnibꝰ. i. de monſtrationibꝰ. Et ea. i illa p̄dicta. et ſi ꝓ qͣꝫuis. oblita mihi nuꝑ.i. aliqn̄ determīatōeꝫ ob dolorē iniurie ſupple quā ꝑpeſſus ſū a theodorico rege gotioꝝ. nō tn̄ dixiſti ſus.i. oīno. hec ſcꝫ dicta. ignorata id ē ignota. an̄ hac id eſt hucuſqꝫ. Nota ꝙ dignitas eſt honeſta ⁊ imꝑioſa autoritas Dr̄ aūt ph̓ia hr̄e di gnitatē vultꝰ ꝓpt̓ ſui honeſtatē. qꝛ ẜm tul liū ſola ſapīa ē q̄ me ret̉ honores. et ꝓpter ſui autoritatē que di­gna eſt imitatione. Etiā ph̓ia dr̄ eē gra­uis ore.i. ſtabili ſer­mone. quia ſermones ph̓ici firmitate rationū in ſunt ſtabilitati. Nota cū ph̓ia oſtendiſſet quid ſit ſummum bonum ⁊ in quo ſitum ſit ⁊ feciſſet exhortationem ad illud querendum intendebat oſtendere modū quo ad illud peruenitur. ſed anteqͣꝫ expleret illam intentionem Boetius velut auidus ad ſciendum quedam quorum ignorantia detinebat ipſum in merore. interrupit intentionem ph̓ie volentis plura dicere Nota ꝙ philoſophia dicitur preuia veri lumīs. quia ipſa clarificat ani­mam ⁊ trahit eam ab obſcuritate ignorantie ad lucem ſapientie ⁊ ad cla­ritatem intellectus ex li. de pomo Ariſto. Uel ideo dicitur preuia veri lu­minis. quia per ipſam tanqͣꝫ per viam homo peruenit ad cognitionem veri luminis quod eſt deus. quia dicitur in li. de pomo ꝙ per ph̓iam ho­mo cognoſcit ſuum creatorem qui de nihilo fecit omnia qui eſt incepto­omnium inceptorum ⁊ omnium principiorum principium. Et ibidem ſcribitur. oportuit vt philoſophia mitteretur ad inſtruendum ignorantes et eos qui non cognouerunt ſuum creatorem. Sed ea ip̄a Hic Boe. ponit cas ſui meroris dicens. Sꝫ ea ipſa eſt cauſa noſtri meroris ⁊ maxima cauſa. ꝙ cum rector rerum ſcꝫ deus bon exiſtat vel eſſe mala omnino poſſint vel pretereant impunita. quod ſalteꝫ ſi nullum aliud incōueniēs ſeq̄retur. conſidera quanta ſit dignū admira­tiōe. at pro ſed. huic adiungitur id eſt additur aliud maius ſupple admi­randum. Nam pro quia imperante id eſt precipiente. ⁊ florente.i. vrgēte xiſti. Sed eaipſa eſt vel maxīa noſtri cauſa meroris. ꝙ cū reꝝ bonꝰ rector exiſtat: vel eſſe om̄ino mala poſſint vl̓ impunita p̄tereāt. Qd̓ ſolū quā­ta dignū ſit admiratiōe profecto cō ſidera: at ad huic aliud maiꝰ adiun gitur. Nam imperāte florenteqꝫ ne­qͥcia: virtꝰ nō ſolū p̄mijs caret verū etiā ſceleratoꝝ pedibꝰ ſubiecta cal­cat̉. ⁊ in locū facinoꝝ ſupplicia luit