Seite
Proſa prima videtur poſſe ſtare poſt hͦ ponit falſam ſolutionē qͦrundā qͣm īprobat. ⁊ po nit ꝓpriā qͣm rōnibꝰ confirmat ⁊ de eternitate determinat. ⁊ alia plura ſic̄ patebit. Et diuiditur iſte liber in vndecim ꝑtes. qꝛ ſex ſunt ꝓſe ⁊ qͥnqꝫ me­tra eiꝰ. q̄ ꝑtes ⁊ q̄ in ipſis determinantur patebunt ī ꝓceſſu libri. In pͥma ꝓſa determinat de caſu. ⁊ prīo Boetiꝰ tāgit acta ph̓ie cōmēdans eius ex hortationē factaꝫ. et mouet q̄ſtionē de ca­ſu. Scd̓o ph̓ia excu ſat ſe ab eiꝰ determi natōe ⁊ Roetiꝰ illā excuſationē remouet Tertio ph̓ia det̓mi nat de caſu. ſecunda ibi. Tum illa feſtino Tertia ibi. Tum in la morē. Primo dicit ph̓ia dixerat hec p̄di­cta. ⁊ ꝟtebat curſum oratōnis.i. ſermonis ad tractāda q̄dā alia atqꝫ expedienda Tunc ego Boetius inquam. O philoſophia recta eſt tua exhortatio fa cta. ⁊ prorſus eſt digniſſima autoritate. Sed ꝙ tu dudum dixiſti ſexta ꝓ­ſa quarti libri queſtionem de prouidentia implicitam. id eſt implicatam eſſe pluribus alijs.ſ. queſtionibus ego experior te.i. realiter Quero em̄ an arbitreris caſuum oīno aliqͥd eſſe ſupple in reꝝ natura. ⁊ qͥdnā arbitreris eē caſum ſupple in reꝝ natura Notandum per hoc ꝙ dicit Boetius dixerat innuit philoſophiam iam expediuiſſe que ad ſui ſpeculationem ſpectabant. et ita determinaſſe principalem huius libri intentionem. ⁊ philoſophia vertebat curſum ora tionis id eſt orationem currentem. quia oratio philoſophie non impedie­batur ignorantia docentis nec tarditate dicentis. hanc orationem verte­bat ad quedam alia tractanda. Que autem fuerunt illa Boetius non ex primit. quia forſitan ſua opinione minus erant deſiderāda. vel forſan qͣn tum ad propoſitum extranea. Notandum ꝙ d̓t exhortationē ph̓ie fuiſſe rectaꝫ. qꝛ ph̓ia hortabatur ad virtutes ⁊ ad contemptum fortuitorum. Talis autem exhortatio que ſit ad bonum proſequendum ⁊ malum fugiendum recta eſt. Et dicit ex hortationem philoſophie eſſe digniſſimā autoritate. qꝛ qd̓ a ſapientibus d̓r autoritate ſapiētis dignū reputatur. Tum illa feſtino inqͥt. hic ph̓ia excuſat ſe de huius opiniōis vel q̄ſtiōis determīatōe. ⁊ boe. illā excu­B 2 expedienda vertebat. B. Tum ego Recta qͥdeꝫ inquā exhortatio tuaqͣ prorſus autoritate digniſſima. S ꝙ tu dudum de prouidentia que­ſtionem pluribus alijs implicita­eſſe dixiſti. re experior. Quero eniꝫ an eſſe aliquid omnino. et quid nā eſſe caſum arbitrere. P. Tum illa. Feſtino inquit debitum promiſſio­nis abſoluere viamqꝫ tibi qua pa­