Seite
noīant̉. In octaua ⁊ vltīa ꝓſa ph̓ia on̄dit̉ ꝙ bonū ē ī fortūa ſꝫ melius bonū eſt ī aduerſa qͣꝫ ꝓſꝑa. Et ꝙ aduerſa fortūa on̄dit aīcos ꝓſꝑa falſos nutrit. In metro octauo ⁊ vltīo ꝯmēdat amorē qͣnta facit bona ſine qͦ cūcta ad interitū tendunt. ⁊ vtinā genus hoīm amor dignꝰ regat. tunc vere felix eſſe poſſet. Ertiꝰ liber hꝫ duodecim proſas et duo­decim metra. In ꝓſa prīa boetiꝰ on̄dit ſe eē qͦdāmodo cu­ratū ⁊ ꝑatū ad remedia gͣuiora. ⁊ ph̓ia hec arteſtal̓ ⁊ ꝓmit tit ſe velle ſibi on̄dere felicitatē verā. ⁊ boetiꝰ petit hec. In prīo metro. ph̓ia ꝯmēdat ordinē qͦ prīo dn̄t noſci falſa deinde ꝟa. ⁊ facit hoc ꝑ exēpla qͣttuor.ſ. agro purgādo. melle guſtādo. ibre fugādo. aere mundando. In proſa ſcd̓a ph̓ia on̄dit ꝙ om̄es hoīes naturaliter appetūt p̄uenire ad verā btītudinē. cuiꝰ etiā ponit diffinitōeꝫ. ⁊ ꝙ hoīes diuerſis erroribꝰ abducuntur a vera felicitate. ⁊ ponit diuerſas opiniones circa felicitatem et oſtendit ꝙ querentes diuitias velut ſummū bonum errant. Similiter de potentia reuerentia ⁊ celebritate vel gloria ⁊ leticia­ In metro ſcd̓o ph̓ia ponit qͣnta ſit vis nat̉e ꝙ oīa ſequūt̉ ſuā naturā leones. auicule. ꝟga violēter deorſū tracta. ⁊ celū ⁊ breuiter omnia. In proſa tertia oſtendit ph̓ia ꝙ vera felicitas non conſiſtit in his in quibus homines putant eam conſiſtere. Notanter primo ꝙ non cōſiſtat in diuitijs. quia non faciunt hominē ſufficientem. Secundo quia confe runt indigentiā. Tertio inuehitur contra auaros quos in preſenti ſollici­tudo anxios reddit. ampliora cōcupiſcere facit ⁊ ne habita perdantur pa­uere continue compellit. In metro tertio oſtendit qūo diues auarꝰ etiam ſi omnia habeat adhuc ſitire ampliora non ceſſat. In proſa quarta philoſophia probat ꝙ non conferunt hominibus ad reuerentiam Primo quia dignitas non adueniens nō aufert honorem. Secundo qͥa dignitates manifeſtant vicia improborū. Tertia qꝛ opinione hominem vileſcunt. Quarto quia tempo. mutatione ſordeſcunt ⁊ ſplēdere deſinūt hoc ideo. qꝛ in ſola opinione conſiſtunt. In metro quarto ph̓ia confirmat ꝑ exemplum de Nerone cui bonū fuiſſet ad imperiū non veniſſe. In proſa quinta ph̓ia probat qꝛ regnum ⁊ regni familiares non con ferunt veram potentiā. Primo propter paruitatem durationis regnantiū. Secundo propter paruitatem extentionis. Tertio ꝓpter annexum timo­rem. Quarto propter abſentantem ſecuritatem. Quinto ꝓpter neceſſitatē manendi in officio In metro qͥnto ph̓ia on̄dit quō ꝟa potētia ſit acqͥrēda.ſ. domādo aīo. feroces. In proſa ſexta ph̓ia on̄dit ꝙ gl̓ia md̓ana n̄ facit hoīeꝫ btm̄. ꝓ mo notāter qꝛ ē vana ⁊ fallax. Sed nec illa q̄ ē meritis cōqͥſita. qꝛ ſapiē­de gl̓ia n̄ ē cura. Sed nec nobilitas. qꝛ iſta nō eſt eiꝰ ſꝫ parētū cū qͦdām. neceſſitet vt ⁊ filij nobiliū bonos parētes ſequātur ne degenerēt. Igit̉ glo­tia mortaliū hoīm nihil aliud ē qͣꝫ magna inflatio aurium. 54