hic poni non eſt ī congruum. Tota enim epiſtola in libris euſebij poſita eſt in vita conſtantini. Socrates. Ca. xix. Ictor conſtantinus maximus pius alexandro et arrio. Didi­ci tūc natā preſentis queſtionis originē: qn̄ tu o alexander a preſbiteris requirebas. qͥd vnuſquiſqꝫ eorū de quodam loco in lege conſcripto. magis aūt pro vane cuiuſdā queſtionis parte ſentiret: tuqꝫ o arri qd̓ neqꝫ pͥncipio cogitari debuerat aut cogitatū tacitur. nitati tradi potius cōpetebat. Illud īprouide ꝓtinus obieciſti. vn̄ diſcordia int̓ vos emergēte miſteria cōtemnunt̉. ſct̄s vero populus in vtraqꝫ diuiſus cōmunis corporis cōgruentia ſeparat̉. Ergo vt̓qꝫ veſtrum ex equo voluntatē prebēs. in quo vos cōfamulus vr̄ iuſte monet obediat. Hoc itaqꝫ neqꝫ requirere dignū eſt: neqꝫ de talibꝰ reſpōdere q̄rentibꝰ. Huiuſmodi enī queſtiōes. que cuiuſdā legis neceſſitate proponūtur. inutilis vacatiōis tempꝰ exquirunt. et licet cauſa cuiuſpiā nat̉alis exe̓citij fiāt. tn̄ debemus eas ītra ſenſū clau­dere: et non prompte in publica et conciliabula deportare nec om­nium auribꝰ incōſulte cōmittere. Quātus enim eſt vnuſquiſqꝫ ho­minum ut poſſit ita magnarū rerū et valde difficiliū virtutem aut ad ꝑfectū inſpicere aut interp̄tari digne Ac ſiquis hoc facere diffi cile tn̄ poſſit. quāte parte ppl̓i ſuadebit? Aut qͥs tātaꝝ queſtionum ſubtilitates extra lapſus ſui periculū ſuſtinebit? Ergo fugiēda ſūt in talibꝰ multiloquia: ne forte infirmitati nr̄e nature minime quod proponit̉ explicat̉. mēte diſcentiū auditoꝝ pro tardiore intelle ctu ad perfectā queſtiōis ꝑceptionē ꝑuenire valente ad ncc̄itateꝫ blaſphemie aut ſciſmatis ppl̓s adducat̉. Quapropter& interroga­tiones incaute. et reſponſiones improuide. equā alterutris veniam tribuant ex vtroqꝫ. Non enī ſūmo legis mādato apud vos occa­ſio certamīs inflāmata eſt: neqꝫ noua quedā pro dei religiōe he̓ſis introducta. Sed vnā eandēqꝫ rōeꝫ habetis ſicut etiā vnū cōmunio­nis ſignum. Vobis enī int̓ alterutros pro paruulis et valde modi­cis cōtendētibꝰ cauſis. tantū dei populū quē vr̄is or̄onibꝰ et pruden tia cōuenit gubernari diſcordare nec decet nec omnino phas credi bile eſt. Vt aūt paruo quodā exēplo ſapiētiā vr̄aꝫ moneā. Noſtis etiam ip̄os philoſophos quia in vno quidem dogmate cuncti con ſentiūt Cum vero ī quadaꝫ ſentētie parte diſcordant licet diſciplīe