Seite
virtute ſeparētur. tn̄ adinuicē corporis vnitate cōſpirant. Cum hec ita ſint: quāto potius iuſtū eſt. vos magni dei miniſtros in volun tate religiōis alterutris eē concordes? Conſideremus itaqꝫ ratione maiori. et ampliori intelligētia cogitemus ſi recte ſe habeat propter parua et vana ſermonū ce̓tamina fratres fratribꝰ reſultare. et hōreꝫ concilij ꝑ vos impia contētione diſcere dū ad inuicē pro ſic parui­et nequaquā neceſſarijs litigatis vulgaria ſūt hec. et infātium ma­gis fatuitatibꝰ cōmodāda. qꝫ ſacroꝝ viroꝝ et prudentiū intelligētie conſona. Recedamꝰ ergo volētes a tēptatiōibꝰ dyabolicis. Magnꝰ noſter deus ſaluator vniuerſoꝝ cōmune om̄ibꝰ lumen effulſit. Cuiꝰ prouidētia hoc meū miniſtri dei ſtudiū ad perfectionē venire ꝑmit­tite vt vos illius populū mea allocutiōe et miniſterio et monitiōis inſtantia. ad ſinodalem poſſim reuocare ꝯmunionem. qꝛ ſicuti dixi vna quedā in vobis eſt fides et vnus ſcd̓m vos hereſeos intellectu­legisqꝫ preceptū ſuis partibꝰ in vnius volūtatis propoſitum tendit Hoc ergo qd̓ vobis int̓ alia contentione excitauit quōꝫ non attinet ad totius legis virtutem. ſeparatiōeꝫ quādaꝫ et ſedicionē inter vos non debet efficere. Dico aūt hec non tanqͣꝫ cogēs vos om̄ibꝰ modis huic ſatis optime et qualiſcunqꝫ ſit conſentire queſtioni. Poteſt enī et honor concilij a vobis integer cuſtodire et vna atqꝫ eadem oībuˢ cōmunio conſeruari: licet aliqͣ in vobis particulariter ad inuicē ꝓ paruo quodā contētio gnetur. quōꝫ non om̄es ī oībus idem volū­neqꝫ vna ī nobis natura verſat̉. aut volūtas vna cognoſcit̉. De diuina ſiqͥdeꝫ prouidētia vna quedaꝫ in vobis ſit fides vna prudē­tia vnus in deo conſenſus. Que vero pro his friuolis queſtiōibuˢ inter alterutros diſputata ſunt. licet non in vnam ſentenciā colli­gantur. manere tn̄ intra ſenſum debēt mentis ineffabilitate ẜuata Communis autē caritas p̄cipuū ſacramentū et veritatis fides et ho nor circa deū atqꝫ religiōeꝫ legis: apud vos incōcuſſe ꝑmaneat. Reuertimini ergo ad alterutras amicicias atqꝫ gratiā reddite vni­uerſo ppl̓o vr̄os amplexus: vosqꝫ ip̄os velut ꝓprias animas expi antes alterutros rurſus agnoſcite. ſuauiores enī crebro ſūt amicicie poſt inimiciciarū cauſas ad concordiā reſtitute. Reddite ergo mihi tranquillos dies noctesqꝫ ſecuras. ut quedā iocūditas puri luīs et vite iam quiete apud me letitia conſeruetur ſi non fuerit neceſſitas