euax: doloris ut hei. Virgili. in primo æneidos. Hei mihi qualis eratquatum mutatus ab illo Hectore. Et Odolor atque decus magnumrediture parēti. Virgilius in. xi.& ī bucolicis. An ſcilice in nuda cōnixa reliquit. Idem in eodem. An tibi ne teneras ſecet aſpera plātas Timoris: ut at at: mi homo formidoloſus es. Terentius in cunt. Admirationis: ut idem in eodem. Pape exuperat ipſam thaydem. Inter hasponunt etiam ſonitum litterarum mutationes ut riſus hana hebe&phi hæ hæ& hau. Poſſunt tamen eſſe quædam dubia inter aduerbia& coniunctiones: ut o quādo indignationē ſignificat uel dolorē: ueladmirationem: interiectionē hoc accipiunt. Quando uero uocādi eſtuel optandi aduerbium. poteſt tamē etiam nomen eſſe ipſius litteræut ſupra diximus. A quoqꝫ& præpoſitio eſt& interiectio& nomen.præpoſitio ut a ſummo ad imum. Interiectio ut præmoſtrauimus inbucolucis eſſe poſitum. Nomen ipſius litteræ. Pro quoqꝫ tam præpoſitio ꝗͣ interiectio: præpoſitio: Vt Virgil. in. xii. Prolatior obteſtor: ꝓmaieſtate tuorum:& in. v. Pro ſe quiſqꝫ uiri: depromūt tela pharetrisInteriectio: ut Luc. in tertio. Prohſi remeaſſet in urbem Gallorū tantum populis arctoqꝫ ſubacta. Optime tamen de accētibus earum docuit Donatus ꝙ non ſunt certi. Quippe cum& abſcōdita uoce: ideſtnon plane expreſſa proferantur:& pro affectus cōmoti qualitate confundantur in eis accentus. Aliæ tamen quoqꝫ partes orationis ſingulæ uel plures ſolent interiectiue proferri. Vt Virgilius in primo ænei.Nauibus infandum amiſſis unius ob rem. Infandum pro interiectiōepoſuit. Proprie tamē uoces interiectionum primirima ſunt: ut papeeuax hei heuheu hæ ho& ſimilia.¶ Liber decimuſſextus de coniunctione.ONIVNCTIOESTARSORATIONISindeclinabilis coniunctiua aliarum partium orationis: quibus conſignificat uim uel ordinationemdemonſtrans. Vim quando ſimul eſſe res aliquasſignificat: ut& pius& fortis fuit Aeneas. Ordinem quando conſequentiā aliquarum demonſtrat.rerum: ut ſi ambulat mouetur: ſequitur ambulatio
