Seite
De tempore iuſticiam excluduntur in die cene per miſericor diam in ſinū eccleſie recipiuntur. ⁊ ideo ī quin ta feria fecit dominus ex aquis piſces ⁊ volu­cres/ partem enim dimiſit gurgiti/ parteꝫ leua uit in aera/ qꝛ dominus malos in carnalibus delectantes ſeperat a bonis in celeſtibus glori ficatis. Secundū priuilegium conſiſtit in vete ris ſacrificij terminatione ⁊ mirifici ſacramenti altaris inſtitutione. quando carnalis ritus in celeſtem ⁊ ſpiritualem ritū eſt mutatus. Terti­um priuilegium conſiſtit in ſacre vnctionis et criſmatis ꝯſecratiōe. tūc enim ab epiſcopo ole­um cathecuminorum et infirmorum quo par­uuli baptizandi inungunt̉ in organis ſenſum morte iam appropinquante/ cōſecrant̉. Eodeꝫ etiā die ꝯficitur criſma ex oleo ⁊ balſamo quo paruuli criſmant̉ a minore ſacerdote in vertice a maiore.ſ. ab epiſcopo in frōte videlicꝫ in ꝯfir matione. Quartū priuilegium eſt in mandati dominici repreſentatione. ⁊ hoc ſit in pedum ablutione. in pauperum refectione. in altariuꝫ denudatione ⁊ eorum expiatione. Eſt igit̉ dieſ cene dies reconciliationis. trāſſubſtantiatiōis. cōſecrationis ſiue vnctionis dies refectionis ⁊ ablutionis. Ad paſca noſtrum in ſuper ꝑtinet dies paraſceue. ⁊ dicitur bona ſexta feria. qꝛ ī ea dominus eſt paſſus cuius paſſione omnes ſexte ferie habende ſunt in reuerentia ⁊ honore Celebratur autem dies paraſceue cum triſticia ⁊ merore quanuis aliorum ſanctorum paſſio­nes cum gaudio celebremus quia ſancti poſt martirium euolant ad celum. Chriſtus vero d̓ ſcendit ad infernum. ſed qꝛ fregit tartara ⁊ ſan ctos eduxit/ ⁊ tertia die viuū ſe oſtendit. Ideo tunc maxime gaudemus. vt dicit ideꝫ Io. be. Huius diei priuilegia fuerunt xp̄i immolatio ⁊ demonis qui mortis habebat imperium hu miliatio/ ꝑadiſi aperitio/ hoīs redemptio/ ſcri pturarum reſeratio ſiue manifeſtatio/ omnium figurarum cōſummatio. Et ideo in cruce dixit. Cōſummatū eſt. Ad paſca quoqꝫ pertinet ipſi us vigilia/ que anatomathice ſabbatum ſan­ctum appellatur qꝛ in illo ſabbato chriſtus qͥ eſt ſanctus ſanctorum tota die in ſepulchro re­quieuit. In hac die ignis nouus acquirit̉/ be­nedicitur/ ⁊ ad accendēdum paſcalem cereum cuſtoditur. deinde cereus paſcalis erigitur et a diacono bn̄dicitur ⁊ accendit̉/ cui thus in for­ma crucis imprimitur. deinde lectionibꝰ lectis ad conſecrationē fontis ꝓceſſionaliter accedit̉ ⁊ cōpleto baptiſmo ad celebrationē miſſe re­uertitur ⁊ redit̉. totum aūt diei officiuꝫ ſub bre uiſſimarū veſperaruꝫ compendio terminat̉ ne neophiti ad diuinū officium inconfueti/ tedio afficiant̉. Tota.n. ſeptimana paſcalis celebrꝭ eſt ⁊ ſolēnis/ cuius finis in ſabbato ī albis ter minatur. qn̄ alleluya duplicatur. Signat enī futurā ſanctorum glorioſam reſurrectioneꝫ. in quadruplici ſtola electi decorabunt̉. de quibꝰ dicitur in Apo. Ambulabunt mecuꝫ in albis/ quoniam digni ſunt. Enthecoſtes fuit feſtuꝫ ſolēne apd̓ hebreos ſicut eſt moderno tempo re quo ad nos ⁊ eſt dies. l. a paſca Sicut enim populus iſraheliticꝰ quinquageſima die que a paſca quod celebra uerunt in raphadim venerūt ad montem. Sy na ⁊ legem ſuſceperūt. vt patet Exo. xix. Ita quinquageſima die a paſſiōe xp̄i datus ē ſpiri tus ſanctus apoſtolis in lignis igneis vt facū di eſſent in omni genere ſermonis/ ⁊ feruidi in amore caritatis. Dicitur aūt penthecoſtes a pē tha quod eſt quinqꝫ ⁊ coſtes quod eſt decem qͣ ſi quinqꝫ decades dierum a paſca vſqꝫ ad peu thecoſten. Intercurrunt et diſtingūtur ꝑ ſepteꝫ ſeptimanas/ ꝓpter ſeptiformem gratiaꝫ/ que in aduentu ſpiritus ſancti credentibꝰ eſt colla ta. Tempus aūt circa penthecoſten eſt tempuſ militie ſtrenuitatis. tunc enim noui tirones mi litie cingulo ſeu gladio accigunt̉. Eſt etiam tē­pus munditie ⁊ ſiccitatis. Sole enim terre ſu perficiem tunc fortius calefaciente humorū cō ſumit ſuperfluitatem ⁊ lubricitatē ⁊ ſic inducit munditiam per ſuꝑinductam ſiccitatem. Iteꝫ eſt tempus leticie ⁊ iocūditatis/ qꝛ tunc aues ⁊ animalia in maximo amore viuunt. Item tē­pus viroris ⁊ amenitatis/ tunc enim precipue herbe virent ⁊ ſilue frondent. Item tp̄us odo ris ⁊ ſuauitatis. naꝫ flores ortoruꝫ nemorum ⁊ pratorum ſuā redolentiam vndiqꝫ tunc dif­fundūt. Item tempus eſt dulcoris ⁊ ſaporiſi tatis. nam calor celeſtis tūc temporis humidi­tatem in floribus digerit ⁊ in dulcedinem alte rat et cōuertit. et ideo tempus eſt mellificationi congruū/ ꝓpter quod apeſ precipue tūc fiquē tāt herbas et arbores ꝓpter flores. vt dicit ari ſto. ꝙ longe purius ⁊ dulcius eſt mel quod col ligitur tempore uernali ꝙ quod acquirit̉ tēꝑe autūnali. Item tp̄us maturitatis. In calidis enim regionibus circa prothecoſten inſtat mel lis tp̄us. ⁊ ideo vocat̉ in libro numerorū tp̄us nouarij frugū. qꝛ in feſto penthecoſtes panes ex nouis frugibus offerri precipiebant̉. Itē tē pus eſt paſcue ⁊ ſatietatis. nam tunc granis ⁊ herbis habundant loca oīa paſcuoſa. ⁊ ideo tam equi ꝙͣ alia animantia propter nouarum herbarum habundantiam impinguantur. Item tempus eſt audacie ⁊ animoſitatis.